Яҳованинг Шоҳидлари Муқаддас Китобдаги маслаҳатга амал қилиб, ҳамма айбловларга ва масхараларга ҳам жавоб қайтаришмайди. Мисол учун, Муқаддас Китобда шундай дейилган: «Мазах қилувчини тўғрилаган шарманда бўлади». (Ҳикматлар 9:7, 8; 26:4) Ёлғон айбловлар ҳақида ҳаддан ортиқ ташвишланиб баҳслашишдан кўра, диққатимизни Худони мамнун қилишга қаратамиз. (Заб. 119:69)

 Албатта «сукут сақлашнинг ҳам, гапиришнинг ҳам ўз вақти бор». (Воиз 3:7) Ҳақиқатни топмоқчи бўлган самимий инсонлар билан суҳбатлашишга тайёрмиз, лекин беъмани баҳсларга берилишдан қочамиз. Шу йўсин, Исонинг ва илк масиҳийларнинг таълимотларию ўрнагига эргашамиз.

•   Исо Масиҳ бошқалар уни Пилатнинг олдида ноҳақ айблаганда, ҳеч қандай жавоб қайтармаган. (Матто 27:11–14; 1 Бутрус 2:21–23) Қолаверса, Исони ичкиликбоз ва очкўз деб ҳақорат қилишганида ҳам у жим турган. Унинг ишлари у учун гапирган. Муқаддас Китобда ёзилганидай: «Одамнинг донолиги адолатли ишларидан кўринади». (Матто 11:19) Лекин вазият бошқача бўлганида, Исо унга туҳмат қилганларга жасорат ила жавоб қайтарган. (Матто 15:1–3; Марк 3:22–30)

   Исо ўз издошларини айбловлар дастидан руҳини туширмасликка ўргатган. У шундай деб айтган: «Мен учун одамлар сизларни ҳақоратлаб, қувғун қилишса, сизлар ҳақда ёлғон ва ҳар қандай ярамас сўзларни айтишса, бахтлисизлар». (Матто 5:11, 12) Баъзида бундай айбловлар туфайли шогирдлар кенг шоҳидлик беришган. Исо бундай вазиятларда уларга ёрдам беришини айтиб, қуйидагича деган: «Мен сизларга шундай донолик бераманки, сизлар нима дейиш кераклигини биласизлар. Шунда душманларингиз сизларга қарши ҳам тура олишмайди, эътироз ҳам билдира олишмайди». (Луқо 21:12–15)

•   Ҳаворий Павлус масиҳийларга таъқиб қулувчилар билан кераксиз баҳслар олиб боришдан қочишни маслаҳат бериб, бундай гап талашишларни «фойдасиз ва беҳуда» деб атаган. (Титусга 3:9; Римликларга 16:17, 18)

•   Ҳаворий Бутрус масиҳийларни керак бўлганда имонини ҳимоя қилишга ундаган. (1 Бутрус 3:15) Аммо шу билан бирга бундай қилишнинг энг яхши йўли кўпинча сўзлар билан эмас, балки амалда кўрсатиш эканини у яхши тушунган. У шундай ёзган: «Тангри сизлар яхши ишлар қилиб ақлсиз одамларнинг аҳмоқона гапларига чек қўйишингизни истайди». (1 Бутрус 2:12–15)