Meksika’nın Chiapas eyaletinde küçük bir kasaba olan San Juan Chancalaito’da doğdum. Ailem Maya kökenli etnik bir grup olan Chol halkından geliyor. 12 çocuklu bir ailenin beşinci çocuğuyum. Ben küçükken, kardeşlerim ve ben Yehova’nın Şahitleriyle Kutsal Kitabı inceledik. Ne yazık ki, gençlik yıllarımda Kutsal Kitaptaki öğütleri uygulamadım.

 13 yaşına geldiğimde, uyuşturucu kullanıyordum ve hırsızlık yapıyordum. O yaşta evi terk ettim ve gayesizce oradan oraya sürüklendim. 16 yaşındayken marihuana yetiştirilen bir çiftlikte çalışmaya başladım. Yaklaşık bir yıldır orada çalışıyordum ki bir gece gemiyle büyük bir sevkıyat yaparken, rakip bir uyuşturucu şebekesinin saldırısına uğradık. Bize ateş açtılar. Nehre atlayarak onlardan kurtuldum. Sonra Amerika Birleşik Devletleri’ne kaçtım.

 Orada uyuşturucu kaçakçılığına devam ettim ve daha çok belaya bulaştım. 19 yaşında tutuklandım, hırsızlıktan ve adam öldürmeye teşebbüsten hapse atıldım. Hapiste bir çeteye katıldım ve başka şiddet eylemlerine karıştım. Bunun sonucunda, Lewisburg, Pensilvanya’daki yüksek güvenlikli bir hapishaneye gönderildim.

 Lewisburg’daki hapishanede, durumum daha da kötüye gitti. Çetenin dövmelerini taşıdığım için, bu hapishanede de aynı çeteye kolayca katıldım. Daha saldırgan biri olmuştum, kavga üstüne kavga ediyordum. Bir keresinde hapishane avlusunda bir çete kavgasına karıştım. Çok şiddetli bir kavgaydı, beyzbol sopalarıyla ve spor için kullandığımız ağırlıklarla dövüştük. Gardiyanlar kavgayı bitirmek için göz yaşartıcı gaz kullandı. Daha sonra, yetkililer beni tehlikeli tutukluların bulunduğu özel idare birimine yerleştirdi. Aşırı öfkeliydim ve küfürlü konuşuyordum. Her an birilerine saldırabilirdim. Aslında bundan zevk alıyordum. Yaptıklarımdan hiç pişmanlık duymuyordum.

 Özel idare birimindeyken günün büyük kısmında hücreye kapatılıyordum. Bu yüzden zaman geçirmek için Kutsal Kitabı okumaya başladım. Sonra bir gardiyan bana Yeryüzündeki Cennette Ebediyen Yaşayabilirsiniz a kitabını verdi. Kutsal Kitap incelemesine yardımcı bu kaynağı okuduğumda, çocukluğumda Şahitlerle Kutsal Kitabı incelerken öğrendiğim pek çok şeyi hatırladım. Daha sonra, saldırgan kişiliğim yüzünden nasıl dibe vurduğumu düşündüm. Ailemi de düşündüm. İki kız kardeşim Yehova’nın Şahidi olduğu için aklıma şu düşünce geldi: “Onlar sonsuza kadar yaşayacak.” Sonra kendime şöyle sordum: “Ben neden yaşamayayım?” Değişmeye ilk o zaman karar verdim.

 Ancak değişmek için yardıma ihtiyacım olduğunu biliyordum. Bunun için önce Yehova’ya dua ettim ve bana yardım etmesi için O’na yalvardım. Sonra Yehova’nın Şahitlerinin ABD’deki bürosuna yazdım ve Kutsal Kitabı incelemek istediğimi belirttim. Büro, yakınlardaki bir cemaatin benimle iletişime geçmesi için düzenleme yaptı. Aileden olmayan kişilerin ziyaretime gelmesine o zamanlar izin verilmiyordu, bu nedenle o cemaatten bir Şahit, bana teşvik edici mektuplar ve Kutsal Kitaba dayalı yayınlar göndermeye başladı. Bunlar sayesinde değişme isteğim daha da kuvvetlendi.

 Uzun yıllar üyesi olduğum çeteden ayrılmaya karar vermek benim için büyük bir adım oldu. Çetenin lideri de özel idare birimindeydi. Bir gün avludayken ona yaklaştım ve Yehova’nın Şahidi olmak istediğimi anlattım. O da “Eğer ciddiysen, olmalısın. Tanrı’ya engel olamam. Ama eğer sadece çeteden ayrılmak istiyorsan, sonuçları biliyorsun” dedi.

 Sonraki iki yıl boyunca, hapishane personeli kişiliğimdeki değişiklikleri fark etti. Bana daha anlayışlı davranmaya başladılar. Örneğin, gardiyanlar beni hücremin dışına banyo yapmam için götürürlerken artık kelepçe takmıyorlardı. Hatta gardiyanlardan biri bana yaklaşıp bu şekilde devam etmem için beni teşvik etti. Yetkililer hapisteki son yılımı geçirmem için beni yakındaki asgari güvenlikli bir kampa gönderdiler. On yıllık mahkûmiyetten sonra, 2004 yılındatahliye oldum ve cezaevi aracıyla Meksika’ya gönderildim.

 Meksika’ya vardıktan kısa bir süre sonra, Yehova’nın Şahitlerinin İbadet Salonuna gittim. İlk katıldığım ibadette hapishane üniformamı giymiştim, çünkü tek düzgün kıyafetim buydu. Görünüşüme rağmen Şahitler beni sıcak şekilde karşıladılar. Onların iyi ve nazik davranışlarını görünce, gerçek Hıristiyanların arasında olduğumu anladım (Yuhanna 13:35). O ibadette Kutsal Kitabı incelemeye başlamam için bir düzenleme yapıldı. Bir yıl sonra, 3 Eylül 2005’te vaftiz edildim ve Yehova’nın Şahidi oldum.

 Ocak 2007’de tamgün hizmete başladım, Kutsal Kitabı başkalarına öğretmek için her ay 70 saat harcıyordum. 2011’de Bekâr Biraderler İçin Kutsal Kitap Kursundan (şimdi Krallık Müjdecileri Kursu) mezun oldum. Bu kurs cemaatteki sorumluluklarımı tam olarak yerine getirmemde bana çok yardım etti.

 2013 yılında canım eşim Pilar ile evlendim. O şakayla karışık, geçmişte yaptıklarıma inanmanın zor olduğunu söylüyor. Eski alışkanlıklarıma hiçbir zaman geri dönmedim. Eşim ve ben, bugünkü halimin Kutsal Kitabın değiştirme gücünün bir kanıtı olduğuna inanıyoruz (Romalılar 12:2).

 İsa’nın Luka 19:10’daki sözlerinin benim için geçerli olduğuna inanıyorum. Orada şöyle diyor: ‘Kaybolanı aramaya ve kurtarmaya geldim.’ Artık hayatın içinde kendimi kaybolmuş gibi hissetmiyorum. Etrafımdaki insanlara zarar vermiyorum. Kutsal Kitap sayesinde yaşamda anlamlı bir amacım oldu, insanlarla barış içinde yaşıyorum ve en önemlisi Yaratıcım Yehova’ya yakınım.