BİR araştırmacı kısa süre önce 10’u aşkın farklı mezhebe mensup 800’den fazla gençle bir anket yaptı. Onlara İsa peygamberin, duaları cevapladığına inanıp inanmadıkları soruldu. Yüzde 60’tan fazlası buna kesinlikle inandığını söyledi. Fakat bir genç, sorudaki “İsa” isminin üstünü çizip yerine “Tanrı” yazdı.

Ne dersiniz? İsa’ya dua etmek doğru mu? Yoksa sadece Tanrı’ya mı dua etmeliyiz? * Cevabı bulmak için öncelikle İsa’nın geçmişte öğrencilerine dua konusunda neler öğrettiğine bakalım.

İsa hem öğrettikleriyle hem de kendi örneğiyle kime dua etmemiz gerektiğini gösterdi.

ÖĞRETTİKLERİ: Öğrencilerinden biri İsa’ya ‘Efendim, bize dua etmeyi öğret’ dediğinde o şöyle karşılık verdi: “Dua ettiğinizde şöyle deyin: ‘Baba, ismin kutsal kılınsın’” (Luka 11:1, 2). Ayrıca Dağdaki Vaazında onu dinleyenleri de dua etmeye teşvik etti. Şunları dedi: “Babana dua et.” Ve şu güvenceyi verdi: “Babanız Tanrı, neye ihtiyacınız olduğunu daha siz Kendisinden dilemeden bilir” (Matta 6:6, 8). Yeryüzündeki son gecesinde öğrencilerine şunları söyledi: “Babadan benim adımla ne dilerseniz verecektir” (Yuhanna 16:23). Dolayısıyla İsa tüm insanlığın Babası olan Yehova Tanrı’ya dua etmemiz gerektiğini gösterdi (Yuhanna 20:17).

BIRAKTIĞI ÖRNEK: İsa dua etmek konusunda öğrettikleriyle uyumlu davrandı. Kişisel duasında şunları dedi: “Ey Baba, göğün ve yerin Rabbi! Sana şükrederim” (Luka 10:21). Başka bir seferinde de “İsa gözlerini göğe dikerek, ‘Baba, beni dinlediğin için Sana şükrederim’” dedi (Yuhanna 11:41) Ayrıca son nefesini verirken şöyle dua etti: “Baba, ruhumu ellerine teslim ediyorum” (Luka 23:46). O “göklerin ve yerin Rabbi” Tanrı’ya dua ederek kime dua etmemiz gerektiğini açıkça gösterdi (Matta 11:25; 26:41, 42; 1. Yuhanna 2:6). Acaba İsa’nın ilk öğrencileri onun bu öğütlerini uyguladı mı?

İsa peygamber göğe döndükten kısa süre sonra öğrencileri tehditlere ve zulme maruz kaldı (Elçiler 4:18). Peki onlar bu durumda kime yakardılar? Onlar “yüksek sesle hep birlikte Tanrı’ya” dua ettiler ve Tanrı’dan ‘kutsal kulu İsa’nın adıyla’ yardım istediler (Elçiler 4:24, 29). Görüldüğü gibi öğrencileri İsa’nın duayla ilgili söylediklerini uyguladılar. Onlar İsa’ya değil Tanrı’ya dua ettiler.

Yıllar sonra elçi Pavlus iman kardeşlerine yazdığı mektupta o ve arkadaşlarının nasıl dua ettiklerini şöyle ifade etti: “Sizin için her dua edişimizde, Efendimiz İsa Mesih’in Babası olan Tanrı’ya şükrediyoruz” (Koloseliler 1:3). Pavlus ayrıca iman kardeşlerine şunları yazdı: “Efendimiz İsa Mesih’in adıyla Tanrımıza, Babamıza her zaman her şey için şükürler sunun” (Efesoslular 5:20). Bu sözlerden Pavlus’un başkalarını  her zaman İsa’nın aracılığıyla “Babamız Tanrı’ya” dua etmeye teşvik ettiğini görüyoruz (Koloseliler 3:17).

İsa’nın ilk takipçileri gibi biz de İsa’nın dua konusundaki öğüdünü uygulayarak ona olan sevgimizi gösterebiliriz (Yuhanna 14:15). O halde sadece Yehova Tanrı’ya dua edelim. O zaman Kutsal Kitaptaki şu sözler bizim için daha da anlamlı olacak: “Yehova sesimi, yalvarışımı duyunca içim sevgiyle dolar. . . . . Ömrüm boyunca O’na yakarırım” (Mezmur 116:1, 2). *