Bir zamanlar Yehova’ya hizmet ediyor muydunuz? Belki de tekrar O’na hizmet etmek istiyorsunuz, fakat O’nun sizi kabul edip etmeyeceğinden emin değilsiniz. Eğer öyleyse bu ve sonraki makale özellikle sizin için yazıldı. Lütfen dikkatle okuyun.

“YEHOVA’YA dua ederek, geri dönmeme izin vermesini ve O’nu incittiğim için beni bağışlamasını diledim.” Bu sözler, çocukluğundan beri Kutsal Kitap ilkelerini öğrenmiş, fakat bunlara göre yaşamayı bırakmış olan bir kadına ait. Bu ifadeleri okuyunca mutlaka siz de onun için üzülmüşsünüzdür. ‘Acaba Tanrı, bir zamanlar Kendisine hizmet edenlere karşı nasıl duygular besler?’ diye merak ediyor musunuz? ‘Acaba onları hatırlar mı? Kendisine dönmelerini istiyor mu?’ Yeremya peygamberin kaleme aldığı bazı ayetler bu sorularımıza cevap verecek. Oradaki sözler içinizi ısıtacak (Yeremya 31:18-20’yi okuyun).

Öncelikle bu sözlerin söylendiği ortamı hatırlayalım. Yehova, Yeremya’nın zamanından yaklaşık 100 yıl önce MÖ 740 yılında on kabilelik İsrail krallığındaki halkın Asurlular tarafından sürgüne götürülmesine izin vermişti. * Ciddi günahlar işledikleri ve peygamberlerin defalarca yaptığı uyarıları reddettikleri için, Yehova bu şekilde onları terbiye etmişti (2. Krallar 17:5-18). Halk, Tanrısından ve memleketinden uzaklaşıp yıllarca sürgünde yaşamanın zorluklarına katlandıktan sonra artık hatasını anlamış mıydı? Acaba Yehova onları tamamen unutmuş muydu? Yurtlarına geri dönmek istediklerinde onları kabul edecek miydi?

“Büyük Pişmanlık Duydum”

Sürgündeki halkın aklı başına geldi ve içtenlikle tövbe ettiler. Pişmanlıkları Yehova’nın gözünden kaçmadı. Şimdi Yehova’nın, Efraim diye bahsettiği İsrail halkının tutumunu ve duygularını nasıl ifade ettiğine dikkat edelim.

Yehova şöyle dedi: “Efraim’in ağlayıp inlediğini duydum” (18. ayet). İsrail halkı işledikleri günahların sonuçları yüzünden hissettikleri acıyı dile getirdiklerinde Yehova onları duydu. Bir bilginin yazdığına göre, “ağlayıp inlemek” olarak tercüme edilen ifade “bir tür sallanma hareketini” de çağrıştırabilir. Gerçekten de İsrailoğulları, izlediği kötü yol sonucunda kendi başına getirdiği sıkıntıları düşünerek ve evdeki yaşamını özleyerek pişmanlıkla başını sallayan bir oğula benziyordu (Luka 15:11-17). Peki halk neler söylüyordu?

“Eğitilmemiş bir buzağıyı terbiye eder gibi beni yola getirdin” (18. ayet). Halk kendine verilen terbiyeyi hak ettiğini kabul ediyordu, çünkü “eğitilmemiş bir buzağı” gibi davranmışlardı. Bir kaynağa göre İsrail halkı bu ifadeyle muhtemelen kendini, “boyunduruğa karşı geldiği için üvendireden canı yanan” tecrübesiz bir öküze benzetiyordu. Diğer bir deyişle, Yehova’ya itaatsizlik etmeselerdi terbiye edilmelerine gerek olmayacaktı.

 “Beni Kendine döndür ki, geri döneyim, Sen benim Tanrım Yehova’sın” (18. ayet). Tutumu yumuşayan halk alçakgönüllü bir şekilde Yehova’ya yakarmaya başladı. Günahları içinde kaybolmuşlardı, fakat şimdi Yehova’nın onayını tekrar kazanabilmek için O’nun kendilerine yol göstermesini diliyorlardı. Bir Kutsal Kitap çevirisinde bu ayet şöyle tercüme edilmiştir: “Sen Tanrımızsın, ne olur eve dönmemize izin ver” (Contemporary English Version).

“Büyük pişmanlık duydum; . . . . utandım, kendimi aşağılanmış hissettim” (19. ayet). Halk günahları yüzünden üzüntü duydu. Hata yaptıklarını kabul ettiler ve suçları nedeniyle duydukları utancı dövünerek gösterdiler (Luka 15:18, 19, 21).

İsrailoğullarının tövbesi içtendi. Yaptıkları yüzünden büyük pişmanlık duydular, Tanrı’nın önünde günahlarını itiraf ettiler ve kötü yollarından döndüler. Peki Tanrı’nın onlara karşı tutumu yumuşayacak mıydı? Eve dönmek isteyen halkına kucak açacak mıydı?

“Elbette Ona Merhamet Edeceğim”

Yehova’yla İsrailoğulları arasında özel bir bağ vardı. “Ben İsrail’in Babasıyım; Efraim ise Benim ilk oğlum” dedi (Yeremya 31:9). Sonuçta sevgi dolu bir baba, vicdan azabı çeken ve eve dönmek isteyen oğlunu geri çevirebilir mi? Yehova’nın, halkına duyduğu baba sevgisini devamen nasıl ifade ettiğine dikkat edin.

“Efraim değer verdiğim bir oğul, üzerine titrediğim bir çocuk değil mi? Onun aleyhinde ne kadar konuşursam onu o kadar düşünüyorum” (20. ayet). Ne şefkat dolu sözler! Çocuklarını çok seven fakat sözünden dönmeyen bir baba gibi Tanrı da, İsrailoğullarının izlediği yol nedeniyle onları defalarca uyararak ‘aleyhlerinde konuşmak’ zorunda kalmıştı. İnat ederek dinlemediklerinde ise Yehova onları sürgüne göndererek bir bakıma evinden uzaklaştırdı. Fakat halkını cezalandırması gerektiyse de, onları asla unutmadı. Nasıl unutabilirdi ki? Çocuklarını seven bir baba onları asla unutmaz. Peki çocuklarının içtenlikle tövbe ettiğini görünce Yehova neler hissetti?

“İçim kan ağlıyor. Elbette ona merhamet edeceğim” (20. ayet). Çocuklarını çok özleyen Yehova içtenlikle tövbe ettiklerini görünce derinden etkilendi. Artık dönüşlerini büyük hasretle bekliyordu. İsa’nın anlattığı müsrif oğul örneğindeki baba gibi Yehova da çocuklarının ‘haline çok acıyordu’ ve eve dönmelerini heyecanla bekliyordu (Luka 15:20).

“Beni Tekrar Evine Kabul Etti”

Yeremya 31:18-20’deki sözleri inceleyince Yehova’nın büyük şefkatini ve merhametini daha iyi kavrarız. Yehova, geçmişte Kendisine hizmet etmiş olanları unutmaz. Kendisine dönmek istediklerinde onları ‘bağışlamaya hazırdır’ (Mezmur 86:5). Pişmanlıkla geri dönenleri asla geri çevirmez (Mezmur 51:17). Tam tersine, evlerine döndüklerinde onları sevinçle karşılar (Luka 15:22-24).

Makalenin başında sözü geçen kadın, Yehova’ya dönmek için ilk adımı attı ve Yehova’nın Şahitlerinin bir cemaatine gitti. Başlarda olumsuz duygularını yenmekte zorlandı. “O sırada kendimi hiçbir şeye layık görmüyordum” diyor. Fakat cemaatteki ihtiyarların verdiği cesaret ve destek sayesinde ruhen güçlendi. O şöyle diyor: “Beni tekrar evine kabul ettiği için Yehova’ya ne kadar minnettar olduğumu anlatamam!”

Geçmişte Yehova’ya hizmet ettiyseniz ve O’na tekrar hizmet etmek istiyorsanız, sizi Yehova’nın Şahitlerinin yörenizdeki cemaatine davet ediyoruz. Unutmayın ki Yehova, Kendisine “Ne olur eve dönmemize izin ver” diye yakaran herkese şefkat ve merhamet göstermeye hazırdır.

Nisan ayı için önerilen Kutsal Kitap okuma programı:

▪ Yeremya 17-31

[Dipnot]