İsa peygamber diğer tüm insanlardan farklıydı, çünkü doğmadan önce gökte ruhi bir varlık olarak yaşamıştı (Yuhanna 8:23). O, Yehova Tanrı’nın yarattığı tüm varlıkların ilkiydi ve diğer tüm şeylerin yaratılmasında O’nunla birlikte çalışmıştı. İsa, Yehova’nın doğrudan yarattığı tek varlıktır, bu nedenle Tanrı’nın “biricik” oğlu olarak adlandırılır. Ayrıca Tanrı’nın Sözcüsü olarak hizmet ettiği için ona “Söz” de denir (Yuhanna 1:1-3, 14; Özdeyişler 8:22, 23, 30 ve Koloseliler 1:15, 16’yı okuyun).

Tanrı, İsa’nın gökteki hayatını Meryem isimli bir bakirenin rahmine naklederek onu yeryüzüne gönderdi. Böylece İsa bizlerden farklı olarak bedeni bir babası olmadan dünyaya geldi (Luka 1:30-35). Onun yeryüzüne gelmesinin üç nedeni vardı: (1) Tanrı hakkındaki hakikati öğretmek, (2) yaşamıyla Tanrı’nın isteğini nasıl yerine getirebileceğimizi göstermek, (3) kusursuz hayatını “fidye” olarak vermek (Matta 20:28 ve Yuhanna 18:37’yi okuyun).

Fidye, bir kişiyi esaretten kurtarmak için ödenen bedeldir. Tanrı’nın başlangıçtaki amacı insanların yaşlanıp ölmesi değildi. Bunu nereden biliyoruz? Tanrı ilk insan Âdem’e, günah işlerse, yani emirlerini çiğnerse öleceğini söylemişti. Dolayısıyla, günah işlemezse asla ölmeyecekti. Âdem günah işledikten sonra yüzlerce yıl yaşadıysa da, aslında Tanrı’ya itaatsizlik ettiği gün ölmeye başladı (Başlangıç 2:16, 17; 5:5). Âdem günah işlediğinde kusurlu ve günahkâr duruma düştü ve bunu tüm soyuna miras bıraktı. Günahın bedeli ölümdür, dolayısıyla Âdem’in günahı yüzünden ‘ölüm dünyaya girdi.’ Bu nedenle hepimizin fidyeye ihtiyacı var (Romalılar 5:12 ve 6:23’ü okuyun).

Öldüğümüzde sadece kendi günahlarımızın bedelini öderiz. Hiçbir kusurlu ve günahkâr insan başka insanların günahlarının bedelini ödeyemez (Mezmur 49:7-9’u okuyun).

İsa, Âdem’in soyundan gelen bir babası olmadığından kusur ve günahı miras almadı. Bu nedenle kendi günahları için değil, başkalarının günahları için öldü. Tanrı insanlara duyduğu olağanüstü sevginin bir ifadesi olarak biricik oğlunu bizim için ölmek üzere gönderdi. İsa da Babasına itaat edip günahlarımız için hayatını vererek bize sevgisini gösterdi (Yuhanna 3:16 ve Romalılar 5:18, 19’u okuyun).

İsa hastaları iyileştirerek, ölüleri dirilterek ve insanları günah ve ölümden kurtarmak için gerekeni yaparak gelecekte tüm itaatli insanlar için neler yapacağını göstermiş oldu (Luka 18:35-42; Yuhanna 5:28, 29). Ölümünden sonra, Tanrı onu ruhi bir varlık olarak diriltti (1. Petrus 3:18). Daha sonra İsa göğe, Yehova Tanrı’nın yanına gitti ve Tanrı’nın ona tüm yeryüzü üzerinde yönetme yetkisi vereceği zamana kadar bekledi (İbraniler 10:12, 13). İsa şimdi gökte Kral olarak hüküm sürüyor ve takipçileri iyi haberi dünya çapında ilan ediyor (Daniel 7:13, 14 ve Matta 24:14’ü okuyun).

Yakında İsa krallık yetkisini kullanıp tüm acıları ve bunlara sebep olan herkesi ortadan kaldıracak. İsa’nın yapacaklarına iman eden ve emirlerine uyan herkes yeryüzünde kurulacak cennette sevinç içinde yaşayacak (Mezmur 37:9-11’i okuyun).