Tanrı’ya Yaklaşın

Tanrı’nın Sevgisinin En Büyük Kanıtı

Başlangıç 22:1-18

İBRAHİM Tanrı’yı seviyordu. Geçmişte yaşamış bu sadık adam, ileri yaşta sahip olduğu oğlu İshak’ı da seviyordu. Fakat muhtemelen İshak 25 yaşındayken, İbrahim bir babanın doğal içgüdülerine ters düşen bir sınavla karşı karşıya kaldı. Tanrı ondan oğlunu kurban etmesini istedi. Ancak olay İshak’ın ölümüyle sonuçlanmadı, çünkü Tanrı meleğini göndererek kritik bir anda İbrahim’i durdurdu. Başlangıç 22:1-18’de yer alan bu Kutsal Kitap kaydı, Tanrı’nın bize duyduğu muazzam sevgiyi daha o günlerde gösteren küçük bir örnektir.

Kaydın ilk ayetinde “Tanrı İbrahim’i sınadı” der. İbrahim imanlı bir adamdı, fakat şimdi imanı daha önce olmamış bir şekilde denenecekti. Tanrı şöyle dedi: “Lütfen, çok sevdiğin biricik oğlun İshak’ı al ve . . . . sana göstereceğim bir dağda onu yakılan sunu olarak sun” (2. ayet). Unutmamak gerekir ki Tanrı, kullarının güçlerinin ötesinde sınanmasına izin vermez. Dolayısıyla bu sınav O’nun İbrahim’e duyduğu güveni gösterdi (1. Korintoslular 10:13).

İbrahim hemen itaat etti. Şöyle okuyoruz: “İbrahim sabah erkenden kalktı, eşeğine palan vurdu, hizmetkârlarından ikisini ve oğlu İshak’ı yanına aldı. Yakılan sunu için odun yardı. Sonra kalkıp . . . . yola çıktı” (3. ayet). Anlaşılan İbrahim, imanını sınayan bu olayın ayrıntılarından kimseye bahsetmedi.

Üç günlük yol boyunca İbrahim’in ciddiyetle düşünme fırsatı oldu. Fakat kararlılığı zayıflamadı. Sözleri onun imanını ortaya koydu. Tanrı’nın seçtiği dağı uzaktan görünce hizmetkârlarına şöyle dedi: “Siz burada durun, . . . . oğlumla ben oraya gidiyoruz; ibadet edip döneceğiz.” İshak sunulacak koyunun nerede olduğunu sorunca İbrahim “gereken koyunu Tanrı Kendisi sağlar” dedi (5 ve 8. ayet). İbrahim oğluyla birlikte geri dönmeyi umuyordu. Acaba neden? Çünkü “oğlu ölse bile Tanrı’nın onu [İshak’ı] diriltebileceğini düşündü” (İbraniler 11:19).

Dağda İbrahim “oğlunu kurban etmek üzere elini uzatıp bıçağı” alınca bir melek onu durdurdu. Tanrı İbrahim’e, “oğlunun yerine” sunması için, boynuzlarından çalılara takılmış bir koç sağladı (10-13. ayetler). Tanrı’nın gözünde İshak aslında kurban edilmişti (İbraniler 11:17). Bir bilgin bunu şöyle açıklıyor: “[İbrahim] bunu yapmaya istekli olduğu için Tanrı’nın bakış açısından yapmış sayılıyordu.”

Yehova’nın İbrahim’e duyduğu güven boşa çıkmadı. İbrahim’in de Yehova’ya duyduğu güven ödüllendirildi. Tanrı onunla yaptığı, tüm milletlerden insanlara nimetler vaat eden ahdi tekrarladı ve kapsamını genişletti (15-18. ayetler).

Tanrı İbrahim’i bu kadar büyük bir kurban sunmaktan esirgediyse de Kendisi bunu yapmaktan kaçınmadı. İbrahim’in İshak’ı sunmaya gönüllü oluşu Tanrı’nın biricik Oğlu İsa’yı günahlarımıza karşılık sunmasını simgeler (Yuhanna 3:16). Mesih’in kurban olması, Yehova’nın bize duyduğu sevginin en büyük kanıtıdır. Tanrı bizler için böyle bir özveride bulunduğundan biz de kendimize şöyle sormalıyız: ‘Tanrı’yı memnun etmek için ben hangi özverilerde bulunmaya istekliyim?’