Vefalı Sevgi Ne Kadar Önemli?

MUKADDES KİTAP şöyle der: “İnsanı özlettiren kendi lûtufkârlığıdır (vefalı sevgisidir).” (Süleymanın Meselleri 19:22) Sevgiden kaynaklanan iyilikler gerçekten de güzeldir. Ancak çağdaş bir Mukaddes Kitap tercümesinde kullanılan “vefalı sevgi” sözcüğü, daha önceden birinin yaptığı iyilikler sonucunda kurulmuş olan ilişkiye dayanarak yapılan iyiliğe değinir.

Yahuda kralı Yoaş bu güzel niteliği geliştirmekte başarılı olamadı. Onun, amcası Yehoyada’ya ve halasına çok büyük bir minnet borcu vardı. Yoaş yaklaşık bir yaşındayken kötü kalpli büyükannesi kendisini kraliçe ilan etti ve tahtın varisleri olan Yoaş’ın tüm ağabeylerini öldürttü. Fakat küçük Yoaş’ı öldürtemedi, çünkü halası ve amcası, Yoaş’ı dikkatli bir şekilde saklamışlardı. Onlar ayrıca Yoaş’a Tanrı’nın Kanununu öğrettiler. Yoaş yedi yaşındayken, amcası başkâhinlik otoritesini kullanarak kötü kraliçeyi öldürttü ve tahta Yoaş’ı geçirdi.—II. Tarihler 22:10–23:15.

Genç Yoaş amcası ölene dek iyi bir kral olarak hüküm sürdü, fakat daha sonra putperestliğe başladı. Tanrı, imandan sapması konusunda uyarmak için ona, amcası Yehoyada’nın oğlu Zekarya’yı gönderdi. Yoaş, Zekerya’nın taşlanarak öldürülmesini sağladı. Kendisine onca iyilik yapmış bir aileye karşı ne korkunç bir vefasızlık!—II. Tarihler 24:17-21.

Mukaddes Kitap şöyle der: “Böylece kıral Yoaş Zekaryanın babası Yehoyadanın kendisine ettiği inayeti hatırına getirmedi, ve oğlunu öldürdü.” Zekarya ölürken şunu söyledi: “‘RAB bu yaptığınızı görüp hesabını sorsun.’” [YÇ] Zekarya’nın sözlerine uygun olarak gerçekten de Yoaş çok hastalandı ve kendi hizmetçileri tarafından öldürüldü.—II. Tarihler 24:17-25.

Kral Yoaş gibi olmayıp şu öğüdü tutanlar harika bir geleceğe sahip olacaklar: “İnayet (vefalı sevgi) ve hakikat seni bırakmasınlar . . . . Allahın ve insanların gözünde, lûtuf bulacak”sın.—Süleymanın Meselleri 3:3, 4.