Ailemle birlikte Fransa’nın kuzeydoğusunda bulunan Tellancourt isimli bir köyde yaşıyordum. Babam Fransız, annemse İtalyandı. 8 yaşındayken Roma’da işçi sınıfının yaşadığı yoksul bir kenar mahalleye taşındık. Orada hayatımız giderek zorlaştı. Ekonomik sorunlar yüzünden annemle babam sürekli kavga ederdi.

15 yaşına geldiğimde annem dışarı çıkıp arkadaş bulmamın iyi olacağını söylemeye başladı. Bu yüzden giderek daha uzun süre dışarıda zaman geçirmeye başladım. Kısa sürede kötü arkadaşlar edindim. Bir gün iyi niyetli gibi görünen bir adam yanıma gelip bana uyuşturucu teklif etti. Yetişkin biri gibi görünmek istediğim için teklifini kabul ettim. Ne yazık ki kısa zaman içinde kendimi uyuşturucu ve fuhuş dünyasının içinde buldum. Birçok defa cinsel istismara uğradım. Benim için her şey önemini yitirmişti; artık yaşamamın anlamı yoktu. Kendimi çok yalnız hissediyordum. 16 yaşındayken bir şişe viski içip göle atlayarak intihara teşebbüs ettim. Üç gün komada kaldım.

Bu olaydan sonra hayatıma daha çok değer vermeye başladım ama aynı zamanda şiddete düşkün ve kurnaz biri olmuştum. İnsanlara birlikte olmayı teklif ederdim, sonra da evlerinde onlara uyuşturucu verip değerli olan tüm eşyalarını çalardım. Büyük suç örgütleri için İtalya’nın farklı yerlerinde uyuşturucu ticareti yapardım. Başım sürekli polisle beladaydı. Elbette var olmamın bir nedeni olması gerektiğine inanıyordum, ama hayat bana anlamsız geliyordu ve yaşamım kontrolden çıkmıştı. Tanrı’ya dua ettim ve sadece bir yıllığına bana huzur ve mutluluk vermesini istedim.

24 yaşındayken İngiltere’ye taşınmaya karar verdim. Uyuşturucu tacirleriyle çalıştığım için hayatım tehlikedeydi. Taşınmadan önce annemi ziyarete gittim. Annunziato Lugarà’nın annemle Kutsal Kitap hakkında konuştuğunu görünce çok şaşırdım. * Onun sabıkalı bir geçmişi olduğunu  bildiğimden korktum ve annemin evine neden geldiğini sordum. Bana Yehova’nın Şahidi olmak için hayatında yaptığı büyük değişikliklerden bahsetti. Ayrıca İngiltere’ye gittiğimde Şahitlerle görüşeceğime dair söz vermemi istedi. Ben de söz verdim. Ancak oraya gider gitmez eski hayatıma geri döndüm.

Bir gün Londra’nın kalabalık bir caddesinde Gözcü Kulesi ve Uyanış! dergilerini sunan bir Şahitle karşılaştım. Annunziato’ya verdiğim sözü hatırladım ve o Şahitten benimle Kutsal Kitabı incelemesini istedim.

Kutsal Kitaptan öğrendiklerim beni çok etkiledi. Örneğin 1. Yuhanna 1:9 Tanrı hakkında şöyle der: “Günahlarımızı itiraf edersek, Tanrı güvenilir ve doğru olduğundan, günahlarımızı bağışlayıp bizi . . . . arındıracaktır.” Bu ayet hayatımda değişiklikler yapmak üzere beni harekete geçirdi çünkü yaşam tarzım nedeniyle kendimi çok kirli hissediyordum. Hemen Yehova’nın Şahitlerinin ibadetlerine katılmaya başladım. Beni sıcak şekilde karşıladılar. Onların arasında her zaman özlemini çektiğim yakın bir dostluk vardı. Bunu görünce ben de bu ailenin bir parçası olmak istedim.

Kişiliğimde değişiklikler yapmak uyuşturucuyu ve ahlaksız yaşam tarzımı bırakmaktan çok daha zor oldu. İnsanlara saygılı ve düşünceli davranmam gerektiğini anladım. Tabii bazı olumsuz özelliklerimle hâlâ savaşıyorum. Ancak Yehova’nın yardımıyla gereken değişiklikleri yaptım ve 6 ay kadar Kutsal Kitabı inceledikten sonra 1997 yılında Yehova’nın Şahidi oldum.

Daha sonra Barbara’yla evlendim. O da benim gibi kısa süre önce Yehova’nın Şahidi olmuştu. Eski arkadaşlarımdan biri bendeki büyük değişimi görünce Kutsal Kitabı incelemeye başladı. Zamanla o ve kız kardeşi Yehova’nın Şahidi oldu. Daha sonra 80 yaşının üzerindeki anneannemin ablası da Kutsal Kitabı incelemeye başladı. O da ölmeden önce bir Yehova’nın Şahidi oldu.

Şimdi cemaatimde bir gözetmen olarak hizmet ediyorum ve karımla birlikte vaktimizin çoğunu Londra’daki İtalyanca konuşan insanlara Kutsal Kitabı öğretmek için kullanıyoruz. Zaman zaman önceki yaşam tarzım nedeniyle karamsarlığa kapıldığım olsa da Barbara bana çok yardım ediyor. Sonunda, hep özlemini duyduğum mutlu aileye ve sevgi dolu bir Baba’ya sahibim. Tanrı’dan bana sadece bir yıllığına huzur ve mutluluk vermesini istemiştim, ama Yehova bana bundan çok daha fazlasını verdi!