Kutsal Kitap “Yaşayanlar öleceklerinin farkındadır; ölüler ise hiçbir şeyin farkında değildir” der (Vaiz 9:5; Mezmur 146:4). Bu nedenle öldüğümüzde varlığımız sona erer. Ölüler düşünemez, bir şey yapamaz ya da hissedemez.

“Yine toprağa döneceksin”

 Yaratıcımız ilk insan Âdem’le konuşurken öldüğümüzde bize ne olacağını açıklamıştı. Âdem itaatsizlik ettiğinden Tanrı ona “Topraksın, yine toprağa döneceksin” demişti (Başlangıç 3:19). Tanrı “yerin toprağından” Âdem’i yaratmadan önce, Âdem yoktu (Başlangıç 2:7). Âdem öldüğünde de yine toprağa döndü ve varlığı sona erdi.

 Günümüzde ölenler için de aynı şey geçerlidir. Kutsal Kitap hem insanlar hem de hayvanlar hakkında şöyle der: “Hepsi topraktan geldi ve toprağa dönüyor” (Vaiz 3:19, 20).

Ölüm her şeyin sonu değildir

 Kutsal Kitap ölümü sık sık uykuya benzetir (Mezmur 13:3; Yuhanna 11:11-14; Elçiler 7:60). Derin uykuya dalan biri etrafında olup bitenin farkında değildir. Benzer şekilde ölüler de hiçbir şeyin farkında değildir. Ancak Kutsal Kitap, Tanrı’nın ölüleri sanki uykudan uyandırıyormuş gibi uyandıracağını ve onlara hayat vereceğini söyler (Eyüp 14:13-15). Evet, Yaratıcımızın dirilteceği kişiler için ölüm her şeyin sonu değildir.