“Ümitle sevinin. Sıkıntıya dayanın. Duayı hiç bırakmayın” (Romalılar 12:12, Yeni Dünya Çevirisi).

 “Umudunuzla sevinin. Sıkıntıya dayanın. Kendinizi duaya verin” (Romalılar 12:12, Yeni Çeviri).

 Bu ayette Elçi Pavlus Roma’daki Hıristiyanları zulüm ve diğer zorluklara rağmen sadık kalmalarına yardım edecek üç şey yapmaya teşvik etti.

 “Ümitle sevinin.” İsa’nın takipçilerinin bazıları gökte ve büyük bir çoğunluğu da cennet yeryüzünde sonsuza dek yaşamak gibi olağanüstü bir ümide sahiptir (Mezmurlar 37:29; Yuhanna 3:16; Vahiy 14:1-4; 21:3, 4). Bu ümit Tanrı’nın Krallığının a insanların acı çekmesine neden olan tüm sorunları ortadan kaldıracağını görmeyi içerir (Daniel 2:44; Matta 6:10). Tanrı’ya hizmet edenler zorluklara tahammül ederken bile sevinçli olabilir çünkü onlar güvenilir bir ümitleri olduğundan ve tahammüllerinin Tanrı’nın onayını kazandıracağından emindir (Matta 5:11, 12; Romalılar 5:3-5).

 “Sıkıntıya dayanın.” Kutsal Kitapta, “dayanmak” olarak tercüme edilen Yunanca fiil çoğunlukla “kaçmak yerine direnmek, vazgeçmemek ve kararlı kalmak” anlamında kullanılır. İsa’nın takipçileri bu ’dünyaya ait değildir,’ b bu nedenle onlar zulüm görmeyi bekliyorlar ve dolayısıyla dayanma gücüne ihtiyaçları var (Yuhanna 15:18-20; 2. Timoteos 3:12). Bir Hıristiyan sıkıntılara dayanmak anlamına gelse bile Tanrı’ya kararlılıkla hizmet ettiğinde, Tanrı’nın sonunda onu ödüllendireceğine dair imanı güçlenir (Matta 24:13). Bu güçlü iman onun zorluklara sabır ve sevinçle dayanmasını mümkün kılar (Koloseliler 1:11).

 “Duayı hiç bırakmayın.” Hıristiyanlar Tanrı’ya sadık kalmak için dua etmeye devam etmelidir (Luka 11:9; 18:1). Onlar daima Tanrı’nın rehberliğini ararlar ve hayatlarının her alanında O’na güvenirler (Koloseliler 4:2; 1. Selanikliler 5:17). Onlar Tanrı’nın emirlerine itaat ettikleri ve O’nu memnun etmek için ellerinden gelenin en iyisini yaptıkları için isteklerine cevap alacaklarından emindirler (1 Yuhanna 3:22; 5:14). Ayrıca onlar ısrarla dua ettiklerinde, yaşadıkları sınav ne olursa olsun sadık kalmaları için Tanrı’nın onları kuvvetlendireceğini bilirler (Filipililer 4:13).

 Pavlus bu mektubu MS yaklaşık 56 yılında Roma’da yaşayan Hıristiyanlara yazdı. O bu mektubun 12. bölümünde Tanrı’yı memnun eden nitelikleri nasıl gösterebilecekleri, iman kardeşlerine ve diğer kişilere nasıl davranabilecekleri ve zulüm gördüklerinde nasıl barışçı tepki verebilecekleri konusunda pratik tavsiyeler verdi (Romalılar 12:9-21). Bu Roma’daki Hıristiyanlar için tam zamanında gelen bir öğüttü çünkü çok yakında şiddetli zulümle karşılaşacaklardı.

 Birkaç yıl sonra, MS 64’te, büyük bir yangın Roma’yı harap etti. Söylentiye göre yangından İmparator Neron sorumluydu. Romalı tarihçi Tacitus’a göre Neron Hıristiyanları suçlayarak kendini korumaya çalıştı. Bunun sonucunda Hıristiyanlara karşı büyük bir zulüm dalgası başladı. Pavlus’un zulme dayanmak konusundaki tavsiyesi bu zor zamanlarda imanlarını ve saygınlıklarını korumalarına yardımcı oldu (1 Selanikliler 5:15; 1. Petrus 3:9). Bugün Tanrı’ya hizmet edenler onların örneğinden yararlanabilir.

 Romalılar kitabıyla ilgili genel bir bilgi almak için bu kısa videoyu izleyebilirsiniz.