โยบ 41:1-34
41 “เจ้าจะใช้เบ็ดตกปลาจับเลวีอาธาน*+หรือเอาเชือกมัดลิ้นของมันได้หรือ?
2 เจ้าจะเอาเชือก*ร้อยจมูกมันหรือเอาตะขอ*เกี่ยวขากรรไกรมันได้หรือ?
3 มันจะอ้อนวอนให้เจ้าสงสารหรือจะพูดกับเจ้าอย่างสุภาพหรือ?
4 มันจะทำสัญญากับเจ้าว่าจะยอมเป็นทาสเจ้าตลอดชีวิตหรือ?
5 เจ้าจะเล่นกับมันเหมือนเล่นกับนกหรือล่ามมันไว้ให้ลูกสาวของเจ้าดูเล่นหรือ?
6 พ่อค้าจะขอซื้อมันไหม?
พวกเขาจะเอามันไปแบ่งกันไหม?
7 เจ้าจะเอาฉมวกแทงหนังของมัน+และแทงหัวของมันได้หรือ?
8 ลองจับมันดูสิมันจะสู้กับเจ้าจนเจ้าลืมไม่ลงและไม่กล้าทำอีกเลย
9 อย่าหวังว่าจะปราบมันได้
แค่เห็นมันเจ้าก็ขวัญหนีดีฝ่อ*แล้ว
10 ไม่มีใครกล้าไปแหย่มัน
แล้วใครจะมาสู้กับเราได้?+
11 ใครได้ให้อะไรเราก่อน เราจึงต้องตอบแทนเขา?+
ทุกอย่างที่อยู่ใต้ฟ้าเป็นของเราทั้งนั้น+
12 เราอยากพูดเรื่องขาของมันเรื่องกำลังและร่างกายที่น่ามหัศจรรย์ของมัน
13 ใครจะถอดเกราะที่หุ้มตัวมันออกได้?
ใครจะมุดเข้าไปในปากมัน?
14 ใครจะกล้าง้างปากมัน?
มันมีฟันเต็มปากและน่ากลัว
15 หลังของมันมีเกล็ด*เรียงติดกันเป็นแถว ๆ
16 แต่ละเกล็ดชิดกันมากจนไม่มีช่องให้อากาศผ่านได้
17 เกล็ดของมันติดกันแน่นจนแยกออกจากกันไม่ได้
18 เมื่อมันพ่นลมหายใจก็มีแสงวาบออกมาและตาของมันเหมือนแสงอาทิตย์ยามเช้า
19 มีฟ้าแลบออกจากปากมันและมีประกายไฟพุ่งออกมา
20 ควันออกมาจากจมูกมันเหมือนเตาไฟที่เติมเชื้อเข้าไป
21 ลมหายใจของมันทำให้ถ่านหินติดไฟและมีเปลวไฟพุ่งออกมาจากปากของมัน
22 คอของมันแข็งแรงมากใครเจอมันเข้าก็หวาดผวา
23 หนังที่ท้องของมันแข็งแกร่งเหมือนแผ่นเหล็กติดแน่นถอดไม่ได้
24 หัวใจของมันแข็งเหมือนหินแข็งเหมือนหินโม่แผ่นล่าง
25 เมื่อมันโผล่ขึ้นมา แม้แต่คนแข็งแรงก็ยังผวาเมื่อมันฟาดหัวฟาดหาง ใคร ๆ ก็ตกตะลึง
26 ดาบยังฟันมันไม่เข้าหอก ลูกศร หรือลูกธนูก็ทำอะไรมันไม่ได้+
27 สำหรับมัน เหล็กไม่ต่างอะไรกับฟางและทองแดงก็เหมือนไม้ผุ
28 เจอลูกศรมันก็ไม่หนีเหวี่ยงก้อนหินไปมันก็เห็นเป็นแค่ตอข้าว
29 สำหรับมัน กระบองเป็นเหมือนตอข้าวมันหัวเราะเยาะหอกที่พุ่งเข้ามา
30 เกล็ดท้องของมันคมเหมือนเศษกระเบื้องแตกมันทิ้งรอยไว้บนพื้นโคลนเหมือนรอยเลื่อนนวดข้าว*+
31 มันทำให้ทะเลเดือดเหมือนหม้อต้มน้ำมันทำให้ทะเลปั่นป่วนเหมือนหม้อต้มขี้ผึ้ง
32 มีฟองคลื่นเป็นทางตามหลังมันไป
จนใคร ๆ คิดว่าทะเลมีผมขาว
33 บนโลกนี้ไม่มีอะไรเหมือนมันอีกแล้วมันเป็นสัตว์ที่ถูกสร้างไม่ให้รู้จักความกลัว
34 มันจ้องหน้าสัตว์ทุกตัวที่เย่อหยิ่ง
มันเป็นราชาของสัตว์ป่าที่น่าเกรงขาม”
เชิงอรรถ
^ อาจเป็นจระเข้
^ แปลตรงตัวว่า “เชือกปอ”
^ แปลตรงตัวว่า “หนาม”
^ หรือ “ล้มลง”
^ หรืออาจแปลได้ว่า “มันภูมิใจที่มีเกล็ด”
^ ดูคำว่า “ลานนวดข้าว” ในส่วนอธิบายศัพท์