ข้ามไปยังเนื้อหา

ข้ามไปยังสารบัญ

หนึ่งวันที่ชายหาด

หนึ่งวันที่ชายหาด

จดหมาย​จาก​เกรเนดา

หนึ่ง​วัน​ที่​ชาย​หาด

ถ้า​คุณ​ได้​รับ​มอบหมาย​ให้​ไป​เป็น​มิชชันนารี​ใน​ต่าง​แดน คุณ​คง​รู้สึก​ตื่นเต้น​ดีใจ​จน​แทบ​จะ​รอ​ไม่​ไหว​แน่ ๆ. เช่น​เดียว​กับ​เด็ก​เล็ก ๆ ที่​ดวง​ตา​เบิก​กว้าง​ด้วย​ความ​สนใจ​ใคร่​รู้ คุณ​คง​อยาก​รู้​เหลือ​เกิน​ว่า​ที่​ที่​คุณ​จะ​ไป​นั้น​มี​สภาพ​แวด​ล้อม​เช่น​ไร, ผู้​คน​เป็น​แบบ​ไหน, และ​งาน​ประกาศ​เผยแพร่​ที่​นั่น​จะ​เป็น​อย่าง​ไร.

เมื่อ​ผม​กับ​ภรรยา​ได้​รับ​มอบหมาย​ให้​ไป​ที่​เกาะ​เกรเนดา​ซึ่ง​มี​ชาย​หาด​ราว ๆ 45 หาด​ตลอด​ชายฝั่ง​ทะเล​ที่​สวย​งาม เรา​ก็​อด​สงสัย​ไม่​ได้​ว่า​ชาย​หาด​เหล่า​นั้น​จะ​สวย​ขนาด​ไหน. ใน​ที่​สุด เรา​ก็​ได้​ไป​เยือน​ชาย​หาด​แห่ง​หนึ่ง​ของ​เกรเนดา. เรา​มี​ความ​สุข​มาก แต่​สิ่ง​ที่​ทำ​ให้​เรา​มี​ความ​สุข​ไม่​ใช่​แสง​อาทิตย์​หรือ​ท้อง​ทะเล​เท่า​นั้น​แต่​เป็น​ผู้​คน​ที่​นั่น.

จาก​บ้าน​ของ​เรา​ที่​เกรเนดา​มา​ถึง​หาด​แกรนด์ออนส์​นั้น​เป็น​ระยะ​ทาง​สั้น ๆ แต่​เป็น​เส้น​ทาง​ที่​สวย​งาม​มาก! ถนน​ที่​ลด​เลี้ยว​ไป​มา​ทำ​ให้​เรา​ได้​ชม​ทัศนียภาพ​ที่​งดงาม​ดั่ง​ภาพ​เนรมิต. ตาม​ไหล่​เขา​เป็น​ป่า​ครึ้ม​เขียว​ชอุ่ม. แทบ​ทุก​โค้ง​ที่​เรา​ขับ​ผ่าน​จะ​มี​ภูเขา, ป่า​ดิบ​ชื้น, น้ำ​ตก, และ​มหาสมุทร​ผลัด​กัน​มา​อวด​โฉม​ตลอด​เส้น​ทาง. ไม่​แปลก​เลย​ที่​เกาะ​แห่ง​นี้​จะ​เป็น​จุด​ดึงดูด​นัก​ท่อง​เที่ยว​จาก​ทั่ว​ทุก​มุม​โลก! ทิวทัศน์​สอง​ข้าง​ทาง​สวย​งาม​มาก​จน​อาจ​ทำ​ให้​คน​ขับ​เสีย​สมาธิ​ได้​ง่าย ๆ. ถนน​ที่​คดเคี้ยว​และ​บาง​ช่วง​ก็​แคบ​มาก​ทำ​ให้​นึก​สงสัย​ว่า​จะ​ขับ​รถ​สวน​กัน​ได้​อย่าง​ไร.

เรา​มา​ถึง​ศูนย์​แสดง​สินค้า​ที่​ตั้ง​อยู่​ริม​ถนน​เลียบ​หาด​แกรนด์ออนส์​ซึ่ง​ใช้​เป็น​สถาน​ที่​ประชุม. ไม่​ช้า​ก็​มี​พยาน​พระ​ยะโฮวา​เกือบ 600 คน​มา​ที่​นั่น​เพื่อ​ฟัง​คำ​บรรยาย​เกี่ยว​กับ​คัมภีร์​ไบเบิล​และ​เพลิดเพลิน​กับ​การ​คบหา​สมาคม​ร่วม​กัน. วัน​นี้​เป็น​วัน​พิเศษ​สำหรับ​เลสลี​และ​ดาฟนี​คู่​สมรส​วัย 70 กว่า​ปี. เลสลี​กำลัง​จะ​รับ​บัพติสมา. ดาฟนี​เฝ้า​รอ​วัน​นี้​มา​นาน​ตั้ง​แต่​ที่​เธอ​เอง​ได้​รับ​บัพติสมา​เป็น​พยาน​พระ​ยะโฮวา​ใน​ปี 1958.

สำหรับ​พยาน​พระ​ยะโฮวา การ​รับ​บัพติสมา​คือ​การ​จุ่ม​ตัว​มิด​ใน​น้ำ ซึ่ง​เป็น​โอกาส​พิเศษ​ที่​มี​ขึ้น​หลัง​จาก​ที่​คน​หนึ่ง​ได้​รับ​ความ​รู้​ถ่องแท้​เกี่ยว​กับ​ความ​จริง​ใน​คัมภีร์​ไบเบิล​และ​นำ​ความ​รู้​นั้น​มา​ใช้​ใน​ชีวิต. การ​รับ​บัพติสมา​เป็น​การ​แสดง​ให้​ผู้​อื่น​รู้​ว่า​คน​นั้น​ได้​อุทิศ​ตัว​แด่​พระ​ยะโฮวา​พระเจ้า​แล้ว.

ผม​ทำ​หน้า​ที่​อธิบาย​ให้​ผู้​ที่​มา​ร่วม​ใน​โอกาส​นั้น​เข้าใจ​ว่า​คัมภีร์​ไบเบิล​กล่าว​อย่าง​ไร​เกี่ยว​กับ​การ​รับ​บัพติสมา. เมื่อ​ใกล้​จบ​คำ​บรรยาย เลสลี​ก็​ยืน​ขึ้น​พร้อม​กับ​อีก​สอง​คน​ซึ่ง​กำลัง​จะ​รับ​บัพติสมา​เช่น​กัน. เขา​สวม​เสื้อ​เชิ้ต​สี​ขาว​ที่​รีด​เรียบ ผูก​เนกไท และ​ยิ้ม​กว้าง. ผม​ถาม​พวก​เขา​ว่า “คุณ​ได้​กลับ​ใจ​จาก​บาป​ของ​คุณ และ​อุทิศ​ตัว​แด่​พระ​ยะโฮวา​เพื่อ​ทำ​ตาม​พระทัย​ประสงค์​ของ​พระองค์​ไหม?” คุณ​รู้สึก​ได้​ถึง​ความ​จริง​ใจ​และ​ความ​เลื่อมใส​ศรัทธา เมื่อ​ได้​ยิน​เขา​กับ​อีก​สอง​คน​ตอบ​ด้วย​ความ​รู้สึก​จาก​ใจ​ว่า “ใช่!”

เนื่อง​จาก​ผม​รู้​ภูมิหลัง​ของ​เลสลี ผม​จึง​รู้สึก​ประทับใจ​เป็น​พิเศษ. ตลอด​หลาย​สิบ​ปี​ก่อน​หน้า​นี้​เขา​ไม่​ต้องการ​จะ​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล. แต่​วัน​หนึ่ง​เขา​กับ​ภรรยา​ได้​ไป​ที่​เกาะ​อีก​แห่ง​หนึ่ง. เมื่อ​อยู่​ที่​นั่น​พวก​เขา​แยก​กัน​ไป​ร่วม​การ​ประชุม​ทาง​ศาสนา​ของ​ตน​เอง. เลสลี​บอก​ดาฟนี​ว่า “คุณ​ไป​โบสถ์​ของ​คุณ ผม​ก็​จะ​ไป​โบสถ์​ของ​ผม.”

เลสลี​ไป​ส่ง​ดาฟนี​ที่​หอ​ประชุม​ราชอาณาจักร​แล้ว​จึง​ไป​ที่​โบสถ์​แองกลิกัน​ซึ่ง​อยู่​ใน​ละแวก​นั้น. เมื่อ​นมัสการ​ที่​โบสถ์​เสร็จ เลสลี​ก็​กลับ​มา​ที่​หอ​ประชุม​ราชอาณาจักร​เพื่อ​รับ​ภรรยา. ที่​หอ​ประชุม เขา​ได้​รับ​การ​ต้อนรับ​อย่าง​อบอุ่น​จาก​ผู้​คน​ที่​เป็น​มิตร​และ​กรุณา​ทั้ง ๆ ที่​เพิ่ง​พบ​กัน​ครั้ง​แรก. เลสลี​รู้สึก​ประทับใจ​มาก. ที่​โบสถ์​ของ​เขา​ไม่​มี​ใคร​เข้า​มา​ทักทาย​เขา​เลย. เลสลี​บอก​กับ​ดาฟนี​ว่า “ผม​จะ​ไม่​มี​วัน​กลับ​ไป​ที่​โบสถ์​นั้น​อีก. ไม่​มี​ใคร​สนใจ​ผม​เลย แม้​แต่​บาทหลวง​ก็​ไม่​สนใจ​ผม. ไม่​มี​ใคร​ทักทาย​ผม. ผม​แค่​เข้า​ไป​นั่ง​ฟัง​แล้ว​ก็​ออก​มา.” เลสลี​ไม่​ใช่​แค่​เดิน​ออก​จาก​โบสถ์​นั้น แต่​เขา​ได้​ออก​จาก​ศาสนา​นั้น​ด้วย.

หลัง​จาก​นั้น​เลสลี​ก็​เริ่ม​ศึกษา​พระ​คำ​ของ​พระเจ้า​อย่าง​จริงจัง. และ​ตอน​นี้​เขา​ก็​พร้อม​จะ​รับ​บัพติสมา​แล้ว. ผู้​ประสงค์​จะ​รับ​บัพติสมา​ทั้ง​สาม​คน​เดิน​ออก​จาก​ห้อง​ประชุม​ไป​ที่​ชาย​หาด และ​เรา​ก็​รีบ​ตาม​พวก​เขา​ไป. เนื่อง​จาก​มี​ชาย​หาด​อยู่​ใกล้ ๆ เช่น​นี้​จึง​ไม่​มี​ความ​จำเป็น​ต้อง​มี​สระ​บัพติสมา​เหมือน​กับ​ที่​ใช้​ใน​การ​ประชุม​ใหญ่​ทั่ว​ไป​ของ​พยาน​พระ​ยะโฮวา. ที่​นี่​เรา​ก็​เพียง​แค่​เดิน​ข้าม​ถนน​เท่า​นั้น.

หาด​แกรนด์ออนส์​เป็น​หาด​ทราย​สี​ขาว​สวย​งาม​ซึ่ง​ทอด​ยาว​มาก​กว่า​สาม​กิโลเมตร และ​มี​น้ำ​ทะเล​สี​คราม​ที่​อุ่น​สบาย​ตลอด​ทั้ง​ปี. บรรดา​นัก​ท่อง​เที่ยว​ต่าง​ก็​แปลก​ใจ​ที่​เห็น​พวก​เรา​เดิน​มา​ชาย​หาด​ใน​ชุด​ที่​เรียบร้อย พวก​ผู้​ชาย​สวม​เสื้อ​เชิ้ต​ผูก​เนกไท ส่วน​พวก​ผู้​หญิง​ก็​สวม​ชุด​กระโปรง. ตอน​นี้​เลสลี​เปลี่ยน​มา​สวม​เสื้อ​ยืด​และ​กางเกง​ขา​สั้น. คิด​ดู​สิ​ว่า​ดาฟนี​จะ​รู้สึก​อย่าง​ไร​เมื่อ​เห็น​สามี​รับ​บัพติสมา​หลัง​จาก​ที่​เธอ​เคย​ทำ​แบบ​เดียว​กัน​เมื่อ 50 ปี​ที่​แล้ว! แสง​อาทิตย์​ยาม​เที่ยง​วัน​สว่าง​สดใส​เช่น​เดียว​กับ​รอย​ยิ้ม​ของ​เธอ. แม้​แต่​นัก​ท่อง​เที่ยว​ก็​ยัง​มา​ร่วม​ยินดี​กับ​เรา. พวก​เขา​ปรบ​มือ​ไป​กับ​เรา​ด้วย​ตอน​ที่​แต่​ละ​คน​รับ​บัพติสมา.

ท้องฟ้า​สี​ฟ้า, ทราย​สี​ขาว, และ​คลื่น​ที่​ซัด​เบา ๆ ล้วน​แต่​ถวาย​เกียรติ​แด่​พระ​ผู้​สร้าง. แต่​พระองค์​ทรง​ได้​รับ​เกียรติ​ยิ่ง​กว่า​นั้น​อีก​เมื่อ​ผู้​รับ​บัพติสมา​ใหม่​ทั้ง​สาม​คน​ขึ้น​จาก​น้ำ. พวก​เขา​ทำ​ให้​เรา​รู้สึก​อบอุ่น​ใจ​ยิ่ง​กว่า​ความ​อบอุ่น​ที่​เรา​ได้​จาก​แสง​อาทิตย์. วัน​นี้​เป็น​วัน​ที่​พิเศษ​จริง ๆ. แต่​สำหรับ​เลสลี​และ​ดาฟนี วัน​นี้​ที่​ชาย​หาด​เป็น​วัน​ที่​วิเศษ​ที่​สุด​ใน​ชีวิต​ที​เดียว.