วินสตัน คุณ​รู้​จัก​พระ​ยะโฮวา​ได้​ยัง​ไง?

ครอบครัว​ผม​ไม่​มี​ศาสนา ครอบครัว​เรา​ทำ​ฟาร์ม​อยู่​ที่​ควีนส์แลนด์ ประเทศ​ออสเตรเลีย เนื่อง​จาก​บ้าน​เรา​อยู่​ห่าง​จาก​บ้าน​คน​อื่น​มาก ผม​เลย​ไม่​ค่อย​ได้​คุย​กับ​ใคร​นอก​จาก​คน​ใน​ครอบครัว ตั้ง​แต่​อายุ 12 ผม​เริ่ม​อยาก​รู้​จัก​พระเจ้า ผม​อธิษฐาน​ถึง​พระองค์​เพื่อ​ขอ​ให้​รู้​ความ​จริง​เกี่ยว​กับ​พระองค์ ต่อ​มา ผม​ก็​ออก​จาก​บ้าน​และ​ได้​งาน​ทำ​ที่​เมือง​แอดิเลด​ทาง​ใต้​ของ​ออสเตรเลีย ผม​ได้​เจอ​กับ​แพม​ตอน​ผม​อายุ 21 ตอน​นั้น​ผม​ไป​เที่ยว​ที่​ซิดนีย์ แพม​เล่า​ให้​ผม​ฟัง​เรื่อง​กลุ่ม​ศาสนา​บริติช​อิสราเอล กลุ่ม​นี้​อ้าง​ว่า​คน​เชื้อ​สาย​อังกฤษ​เป็น​ลูก​หลาน​ตระกูล​ต่าง ๆ ของ​ชาว​อิสราเอล​ที่​สาบสูญ​ไป ซึ่ง​ตระกูล​เหล่า​นี้​คือ 10 ตระกูล​ของ​อาณาจักร​อิสราเอล​ทาง​เหนือ​ที่​ถูก​จับ​เป็น​เชลย​ใน​ปี 740 ก่อน​คริสต์ศักราช พอ​ผม​กลับ​ไป​ที่​แอดิเลด ผม​ก็​คุย​เรื่อง​นี้​กับ​เพื่อน​ร่วม​งาน​คน​หนึ่ง​ซึ่ง​เริ่ม​ศึกษา​กับ​พยาน​พระ​ยะโฮวา พอ​ได้​คุย​กับ​เขา​แค่​ไม่​กี่​ชั่วโมง​ซึ่ง​ส่วน​ใหญ่​ก็​คุย​เรื่อง​ความ​เชื่อ​ของ​พยาน​ฯ ผม​รู้​ทันที​ว่า​คำ​อธิษฐาน​ตอน​เด็ก ๆ ของ​ผม​ได้​รับ​คำ​ตอบ ผม​เลย​ได้​เรียน​ความ​จริง​เกี่ยว​กับ​พระเจ้า​ผู้​สร้าง​และ​รัฐบาล​ของ​พระองค์ ใน​ที่​สุด​ผม​ก็​ได้​เจอ ‘ไข่มุก​ที่​มี​ค่า​มาก’—มธ. 13:45, 46

แล้ว​คุณ​ล่ะ​ครับ​แพม คุณ​ก็​เริ่ม​ตาม​หา​ไข่มุก​นั้น​ตอน​เป็น​วัยรุ่น​เหมือน​กัน คุณ​พบ​มัน​ได้​ยัง​ไง?

บ้าน​ฉัน​เคร่ง​ศาสนา เรา​อยู่​ที่​เมือง​คอฟส์​ฮาร์เบอร์ รัฐ​นิวเซาท์เวลส์ พ่อ​แม่​ของ​ฉัน​รวม​ทั้ง​ตา​กับ​ยาย​นับ​ถือ​คำ​สอน​ของ​กลุ่ม​ศาสนา​บริติช​อิสราเอล ตัว​ฉัน​เอง น้อง​ชาย พี่​สาว แล้ว​ก็​ลูก​พี่​ลูก​น้อง​ถูก​เลี้ยง​มา​ให้​เชื่อ​ว่า​พระเจ้า​ชอบ​คน​ที่​มี​เชื้อ​สาย​อังกฤษ แต่​ฉัน​ไม่​เห็น​ด้วย​และ​รู้สึก​ไม่​สนิท​กับ​พระเจ้า​เลย ตอน​อายุ 14 ฉัน​ไป​ โบสถ์​หลาย​แห่ง ทั้ง​ของ​แองกลิคัน แบปทิสต์ และ​เซเวนต์เดย์แอดเวนทิสต์ แต่​มัน​ก็​ไม่​ได้​ช่วย​ให้​ฉัน​รู้​จัก​พระเจ้า​เลย

แล้ว​ครอบครัว​ฉัน​ก็​ย้าย​ไป​ที่​ซิดนีย์ ซึ่ง​ฉัน​ได้​เจอ​กับ​วินสตัน​ที่​มา​เที่ยว​ที่​นั่น อย่าง​ที่​เขา​ได้​เล่า​ไป​แล้ว​การ​คุย​กัน​เรื่อง​ศาสนา​ครั้ง​นั้น​ทำ​ให้​เขา​มี​โอกาส​ได้​ศึกษา​กับ​พยาน​ฯ​ต่อ​มา​เรา​ก็​เขียน​จดหมาย​ติด​ต่อ​กัน แต่​ใน​จดหมาย​ที่​เขา​เขียน​ถึง​ฉัน​มี​แต่​ข้อ​คัมภีร์​เต็ม​ไป​หมด! ฉัน​อยาก​จะ​สารภาพ​ว่า​ตอน​แรก​ฉัน​รู้สึก​แปลก ๆ และ​ถึง​กับ​โมโห​ด้วย แต่​ใน​ที่​สุด​ฉัน​ก็​ยอม​รับ​ว่า​นี่​เป็น​ความ​จริง

ใน​ปี 1962 ฉัน​ย้าย​มา​ที่​แอดิเลด​เพื่อ​จะ​อยู่​ใกล้​วินสตัน​มาก​ขึ้น เขา​ให้​ฉัน​พัก​กับ​พยาน​พระ​ยะโฮวา​คู่​หนึ่ง​ชื่อ​โธมัส​กับ​เจนนิส สโลแมน​ซึ่ง​เคย​เป็น​มิชชันนารี​ที่​ปาปัวนิวกินี​มา​ก่อน ทั้ง​สอง​คน​ใจ​ดี​กับ​ฉัน​มาก ตอน​นั้น​ฉัน​อายุ​แค่ 18 พวก​เขา​ช่วย​ฉัน​ให้​รู้​จัก​พระ​ยะโฮวา​มาก​ขึ้น ฉัน​เลย​ได้​ศึกษา​คัมภีร์​ไบเบิล​เหมือน​วินสตัน และ​ใน​ที่​สุด​ฉัน​ก็​มั่น​ใจ​ว่า​นี่​คือ​ความ​จริง หลัง​จาก​ที่​ฉัน​กับ​วินสตัน​แต่งงาน​กัน​แล้ว เรา​ก็​เริ่ม​รับใช้​พระ​ยะโฮวา​เต็ม​เวลา​ทันที​ซึ่ง​ทำ​ให้​ชีวิต​เรา​ได้​รับ​พร​มาก​มาย แม้​จะ​เจอ​ความ​ยาก​ลำบาก แต่​งาน​รับใช้​นี่​แหละ​ที่​ทำ​ให้​เรา​เห็น​ค่า ‘ไข่​มุก’ นี้​มาก​ขึ้น​เรื่อย ๆ

วินสตัน ช่วง​แรก​ที่​คุณ​รับใช้​พระ​ยะโฮวา​เป็น​ยัง​ไง​ครับ?

หลัง​จาก​ที่​ผม​กับ​แพม​แต่งงาน​กัน​ได้​ไม่​นาน พระ​ยะโฮวา​ก็​เริ่ม​เปิด​โอกาส​ซึ่ง​เป็น​เหมือน “ประตู​ใหญ่” หลาย​ประตู​ให้​เรา​โดย​มอบหมาย​งาน​พิเศษ​ให้​กับ​เรา​สอง​คน (1 คร. 16:9, เชิงอรรถ) งาน​แรก​ที่​ทำ​ให้​เรา​ได้​รับใช้​พระ​ยะโฮวา​เต็ม​ที่​มาก​ขึ้น​คือ​การ​เป็น​ไพโอเนียร์​ประจำ แจ็ค พอตเตอร์​กับ​โรส​ลี​น​ภรรยา​ของ​เขา​เป็น​คน​สนับสนุน​ให้​เรา​เป็น​ไพโอเนียร์ ตอน​นั้น​แจ็ค​เป็น​ผู้​ดู​แล​หมวด​มา​เยี่ยม​ประชาคม​เล็ก ๆ ของ​เรา (ตอน​นี้​เขา​เป็น​สมาชิก​คณะ​กรรมการ​สาขา​ออสตราเลเซีย​ด้วย​กัน​กับ​ผม) ผม​กับ​แพม​เป็น​ไพโอเนียร์​ประจำ 5 ปี พอ​ผม​อายุ 29 ผม​ได้​รับ​มอบหมาย​ให้​เป็น​ผู้​ดู​แล​หมวด​เยี่ยม​หมู่​เกาะ​แปซิฟิก​ใต้​ซึ่ง​ต่อ​มา​อยู่​ภาย​ใต้​การ​ดู​แล​ของ​สาขา​ฟิจิ เกาะ​เหล่า​นั้น​ก็​มี​อเมริกันซามัว ซามัว คิริบาส นาอูรู นีวเว โทเคอเลา ตองกา ตูวาลู และ​วา​นูวา​ตู

สมัย​นั้น ผู้​คน​ใน​เกาะ​ที่​ห่าง​ไกล​บาง​เกาะ​ระแวง​พยาน​พระ​ยะโฮวา เรา​เลย​ต้อง​ทำ​งาน​อย่าง​ฉลาด​และ​ระมัดระวัง (มธ. 10:16) ประชาคม​ต่าง ๆ ใน​เกาะ​เหล่า​นั้น​เป็น​ประชาคม​เล็ก ๆ และ​บาง​ประชาคม​ก็​ไม่​มี​ที่​พัก​ให้​เรา เรา​เลย​ต้อง​พัก​ค้าง​คืน​กับ​ชาว​บ้าน​ใน​หมู่​บ้าน และ​พวก​เขา​จะ​ใจ​ดี​กับ​เรา​เสมอ

วินสตัน คุณ​สนใจ​งาน​แปล​มาก เล่า​ให้​เรา​ฟัง​หน่อย​ได้​ไหม​ว่า​อะไร​ทำ​ให้​คุณ​สนใจ​เรื่อง​นี้?

สมัย​นั้น พี่​น้อง​ใน​ตองกา​มี​แผ่น​พับ​กับ​หนังสือ​แค่​ไม่​กี่​อย่าง​ใน​ภาษา​ตองกา​ซึ่ง​เป็น​ภาษา​หนึ่ง​ของ​ชาว​โพลีนีเซีย พวก​เขา​ต้อง​ใช้​หนังสือ​ความ​จริง​ซึ่ง​นำ​ไป​สู่​ชีวิต​ถาวร ใน​ภาษา​อังกฤษ​ตอน​ที่​สอน​คัมภีร์​ไบเบิล ดัง​นั้น ใน​ช่วง​ที่​มี​โรง​เรียน​ผู้​ดู​แล 4 สัปดาห์ ผู้​ดู​แล​ชาว​ตองกา 3 คน​ซึ่ง​ไม่​ค่อย​เก่ง​ภาษา​อังกฤษ​ตก​ลง​ที่​จะ​แปล​หนังสือ​ความ​จริง เป็น​ภาษา​ตองกา แพม​เป็น​คน​พิมพ์​งาน​แปล​นั้น​และ​ส่ง​ไป​พิมพ์​เป็น​เล่ม​ที่​สาขา​สหรัฐ โครงการ​ทั้ง​หมด​ใช้​เวลา 8 สัปดาห์ แม้​ผล​งาน​การ​แปล​จะ​ไม่​ค่อย​ดี​มาก​เท่าไหร่ แต่​ก็​ช่วย​ให้​หลาย​คน​ที่​ใช้​ภาษา​ตองกา​เรียน​ความ​จริง​ได้ ผม​กับ​แพม​ไม่​ใช่​ผู้​แปล แต่​ประสบการณ์​นั้น​ทำ​ให้​เรา​สนใจ​และ​ให้​ความ​สำคัญ​กับ​งาน​แปล​มาก

แพม​ครับ การ​ใช้​ชีวิต​บน​เกาะ​เหล่า​นั้น​ไม่​เหมือน​กับ​ที่​ออสเตรเลีย​ยัง​ไง?

ต่าง​กัน​คน​ละ​เรื่อง​เลย​ค่ะ ที่​จริง มัน​ก็​ขึ้น​อยู่​กับ​ว่า​เรา​อยู่​ที่​ไหน บาง​ที่​ก็​เจอ​กับ​ฝูง​ยุง อากาศ​ชื้น​และ​ร้อน​จัด บาง​ที่​ก็​มี​หนู โรค​ระบาด และ​บาง​ครั้ง​เรา​ก็​ไม่​ค่อย​มี​อะไร​กิน แต่​ไม่​ว่า​จะ​ยัง​ไง ทุก​วัน​หลัง​รับใช้​เสร็จ​เรา​จะ​กลับ​ไป​ที่​ฟาเล​ซึ่ง​แปล​ว่า​บ้าน​ใน​ภาษา​ซามัว มัน​เป็น​บ้าน​สไตล์​โพลีนีเซีย​หลังคา​มุง​จาก​และ​ไม่​มี​ผนัง ตอน​นั่ง​พัก​อยู่​ที่​นั่น ฉัน​มอง​ไป​ที่​ทะเล มัน​รู้สึก​โล่ง​และ​สบาย​ใจ​มาก​เลย​ค่ะ บาง​คืน​แสง​จันทร์​ส่อง​สว่าง​มาก​จน​เรา​มอง​เห็น​ต้น​มะพร้าว​ชัด​เลย แสง​จันทร์​จะ​สะท้อน​น้ำ​ทะเล​เป็น​ประกาย​ระยิบระยับ พอ​ได้​เห็น​ภาพ​สวย ๆ  แบบ​นั้น เรา​ก็​อด​ไม่​ได้​ที่​จะ​คิด​ใคร่ครวญ​และ​อธิษฐาน มัน​ช่วย​ให้​เรา​คิด​ถึง​แต่​สิ่ง​ดี ๆ แทน​ที่​จะ​คิด​ใน​แง่​ลบ

ตอน​อยู่​ที่​นั่น เรา​กลาย​เป็น​คน​รัก​เด็ก​ไป​เลย​ค่ะ เด็ก ๆ ตื่นเต้น​และ​อยาก​รู้​อยาก​เห็น​มาก​ตอน​เห็น​ฝรั่ง​ผิว​ขาว​อย่าง​เรา ตอน​ที่​เรา​ไป​เยี่ยม​ที่​นีวเว มี​เด็ก​ผู้​ชาย​ตัว​เล็ก ๆ คน​หนึ่ง​เอา​มือ​ลูบ​ขน​ที่​แขน​ของ​วินสตัน​และ​บอก​ว่า “น้า​มี​ขน​นก​ด้วย ผม​ชอบ​จัง​เลย” เด็ก​คน​นี้​ไม่​เคย​เห็น​ขน​ที่​แขน​ใคร​เยอะ​ขนาด​นี้​มา​ก่อน​และ​ไม่​รู้​ว่า​จะ​ใช้​คำ​ไหน​เรียก​มัน!

เรา​รู้สึก​เศร้า​ใจ​ที่​เห็น​ผู้​คน​ที่​นั่น​ยาก​จน​และ​ใช้​ชีวิต​ลำ​บาก ถึง​พวก​เขา​จะ​ได้​อยู่​ใน​สภาพ​แวด​ล้อม​ที่​สวย​งาม แต่​ก็​ไม่​ได้​รับ​การ​ดู​แล​สุขภาพ​ที่​ดี​พอ​และ​ไม่​ค่อย​มี​น้ำ​ดื่ม ถึง​จะ​เป็น​อย่าง​นั้น พี่​น้อง​ก็​ดู​เหมือน​ไม่​กังวล​กัน​เท่าไหร่ มัน​เป็น​เรื่อง​ธรรมดา​สำหรับ​พวก​เขา​ไป​แล้ว พวก​เขา​มี​ความ​สุข​ที่​ได้​อยู่​กับ​ครอบครัว มี​สถาน​ที่​สำหรับ​นมัสการ และ​มี​สิทธิ​พิเศษ​ที่​ได้​ยกย่อง​สรรเสริญ​พระ​ยะโฮวา ตัว​อย่าง​ของ​พวก​เขา​ช่วย​เรา​ให้​ทุ่มเท​กับ​สิ่ง​ที่​สำคัญ​ที่​สุด​และ​ใช้​ชีวิต​เรียบ​ง่าย​เสมอ​ค่ะ

แพม​ครับ ได้​ยิน​ว่า​บาง​ครั้ง​คุณ​ต้อง​หา​น้ำ​เอง​และ​ทำ​อาหาร​กิน​เอง​ทั้ง ๆ ที่​อยู่​ใน​สภาพ​แวด​ล้อม​ที่​ไม่​เหมือน​กับ​ประเทศ​ของ​คุณ​เลย คุณ​รับมือ​กับ​เรื่อง​นี้​ยัง​ไง?

เรื่อง​นี้​ต้อง​ขอบคุณ​พ่อ​ฉัน​ค่ะ พ่อ​ฉัน​สอน​หลาย​อย่าง​ที่​เป็น​ประโยชน์ เช่น สอน​วิธี​ก่อ​ไฟ​เพื่อ​ทำ​กับ​ข้าว และ​สอน​วิธี​เอา​ตัว​รอด​แม้​จะ​มี​ของ​อยู่​ไม่​กี่​อย่าง ครั้ง​หนึ่ง​เรา​ไป​เยี่ยม​ที่​เกาะ​คิริบาส เรา​พัก​อยู่​ใน​บ้าน​หลัง​เล็ก ๆ หลังคา​มุง​จาก มี​พื้น​เป็น​หิน​ปะการัง และ​มี​ผนัง​เป็น​ไม้​ไผ่ ฉัน​ทำ​อาหาร​ง่าย ๆ โดย​ขุด​หลุม​ที่​พื้น​เพื่อ​จะ​ก่อ​ไฟ​ใน​นั้น และ​ฉัน​ก็​ใช้​เปลือก​มะพร้าว​แห้ง​เป็น​ฟืน ส่วน​เรื่อง​น้ำ ฉัน​ไป​ต่อ​แถว​กับ​ผู้​หญิง​ชาว​บ้าน​คน​อื่น ๆ พวก​เขา​ตัก​น้ำ​จาก​บ่อ​โดย​ใช้​ไม้​ยาว​ประมาณ 2 เมตร ปลาย​ไม้​จะ​มี​เชือก​เส้น​เล็ก ๆ ผูก​อยู่ ส่วน​ปลาย​เชือก​ก็​มัด​อยู่​กับ​ถัง หน้า​ตา​มัน​จะ​คล้าย​กับ​เบ็ด​ตก​ปลา​นั่น​แหละ​ค่ะ แต่​แทน​ที่​ปลาย​เชือก​จะ​เป็น​ตะขอ​เบ็ด​ก็​กลาย​เป็น​ถัง​แทน วิธี​ตัก​น้ำ​ก็​คือ​พวก​เขา​จะ​หย่อน​ไม้​ลง​ใน​บ่อ แล้ว​ตวัด​ข้อ​มือ​เล็ก​น้อย​ให้​ได้​จังหวะ แป๊บ​เดียว​ก็​ได้​น้ำ​เต็ม​ถัง ฉัน​นึก​ว่า​มัน​จะ​ง่าย พอ​ถึง​ตา​ฉัน​ตัก​น้ำ ฉัน​หย่อน​ไม้​ลง​ไป​ใน​บ่อ​ไม่​รู้​กี่​ครั้ง แต่​ถัง​ก็​ได้​แต่​ลอย​อยู่​บน​น้ำ ทุก​คน​ที่​เห็น​ก็​หัวเราะ​กัน​ใหญ่ พอ​หัวเราะ​กัน​เสร็จ​แล้ว ก็​มี​ผู้​หญิง​คน​หนึ่ง​มา​ช่วย​ฉัน พวก​เขา​ใจ​ดี​และ​ชอบ​ช่วยเหลือ​เสมอ

ได้​ยิน​ว่า​คุณ​สอง​คน​ชอบ​งาน​รับใช้​ที่​เกาะ​เหล่า​นั้น​มาก คุณ​พอ​จะ​เล่า​เรื่อง​ราว​ที่​คุณ​ประทับใจ​เป็น​พิเศษ​ให้​เรา​ฟัง​ได้​ไหม​ครับ?

วินสตัน เรา​ต้อง​ใช้​เวลา​นิด​หน่อย​เพื่อ​จะ​เข้าใจ​วัฒนธรรม​บาง​อย่าง เช่น ตอน​ที่​พี่​น้อง​ชวน​เรา​ไป​กิน​ข้าว​ที่​บ้าน ปกติ​แล้ว​พวก​เขา​จะ​เอา​อาหาร​ทั้ง​หมด​ที่​มี​มา​ให้​เรา ตอน​แรก​เรา​ไม่​รู้​ว่า​ต้อง​เหลือ​ไว้​ให้​พวก​เขา​บ้าง เรา​เลย​กิน​จน​เกลี้ยง แต่​พอ​ได้​รู้​ว่า​จริง ๆ แล้ว​ต้อง​ทำ​ยัง​ไง เรา​ก็​เหลือ​อาหาร​ไว้​ให้​พวก​เขา ถึง​เรา​จะ​ทำ​อะไร​บาง​อย่าง​ไม่​ค่อย​ถูก​เท่าไหร่ แต่​พี่​น้อง​ก็​เข้าใจ พวก​เขา​ตื่นเต้น​ที่​จะ​ได้​เจอ​เรา​ทุก 6 เดือน​ตอน​ที่​เรา​กลับ​มา​เยี่ยม​หมวด นอก​จาก​เรา​สอง​คน​แล้ว พวก​เขา​ไม่​ได้​เจอ​พยาน​ฯ​คน​อื่น​นอก​ประชาคม​เลย

การ​เยี่ยม​ของ​เรา​ยัง​เป็น​การ​ประกาศ​กับ​คน​ใน​ชุมชน​ด้วย ตอน​แรก​พวก​ชาว​บ้าน​คิด​ว่า​ศาสนา​ของ​พี่​น้อง​เป็น​แค่​ศาสนา​ที่​คิด​ขึ้น​มา​เอง​และ​มี​แค่​ใน​เกาะ​นั้น พอ​พวก​เขา​เห็น​เรา​สอง​คน​ซึ่ง​เป็น​คน​ต่าง​ชาติ​และ​นับถือ​ศาสนา​เดียว​กัน​มา​เยี่ยม พวก​เขา​ก็​เข้าใจ​และ​รู้สึก​ประทับใจ

แพม หนึ่ง​ใน​เรื่อง​ที่​ฉัน​ประทับใจ​ที่​สุด​ก็​คือ​ตอน​ที่​เรา​เยี่ยม​ที่​เกาะ​คิริบาส ตอน​นั้น​ที่​นั่น​มี​หนึ่ง​ประชาคม​และ​มี​พี่​น้อง​อยู่​ไม่​กี่​คน ใน​ประชาคม​นั้น​มี​ผู้​ดู​แล​คน​เดียว​ชื่อ​ซินนิไค มา​เท​ร่า เขา​ดู​แล​เรา​สุด​ความ​สามารถ​ของ​เขา​จริง ๆ วัน​หนึ่ง​เขา​มา​หา​เรา​พร้อม​กับ​ถือ​ตะกร้า​ที่​มี​ไข่​ฟอง​เดียว เขา​บอก​ว่า “ผม​เอา​มา​ให้” สมัย​นั้น ไข่​ไก่​เป็น​อะไร​ที่​พิเศษ​สุด ๆ เรา​รู้สึก​ประทับใจ​มาก แม้​สิ่ง​ที่​เขา​ทำ​จะ​ไม่​ใช่​สิ่ง​ที่​ยิ่ง​ใหญ่​อะไร แต่​เขา​ก็​อุตส่าห์​มี​น้ำใจ​กับ​เรา

แพม​ครับ หลาย​ปี​ก่อน​คุณ​เคย​แท้ง​ลูก​ใช่​ไหม​ครับ อะไร​ช่วย​ให้​คุณ​รับมือ​ได้?

ปี 1973 ฉัน​ท้อง ตอน​นั้น​เรา​สอง​คน​อยู่​ที่​แปซิฟิก​ใต้ เรา​เลย​ตัดสิน​ใจ​กลับ​ออสเตรเลีย แต่ 4 เดือน​ต่อ​มา​เรา​ ก็​เสีย​ลูก​ไป ฉัน​เสียใจ​มาก วินสตัน​ก็​เหมือน​กัน พอ​เวลา​ผ่าน​ไป​ความ​เศร้า​เสียใจ​ของ​ฉัน​ก็​ค่อย ๆ ลด​ลง แต่​มัน​ไม่​เคย​จาง​หาย​ไป จน​ใน​ที่​สุด​เรา​ได้​อ่าน​หอสังเกตการณ์ ฉบับ 15 เมษายน 2009 ใน​เล่ม​นั้น​มี “คำ​ถาม​จาก​ผู้​อ่าน” ที่​บอก​ว่า “เด็ก​ที่​ตาย​ใน​ครรภ์​มารดา​มี​ความ​หวัง​จะ​ได้​รับ​การ​ปลุก​ให้​เป็น​ขึ้น​จาก​ตาย​ไหม?” บทความ​นั้น​ทำ​ให้​เรา​ได้​กำลังใจ​ว่า​พระ​ยะโฮวา​รู้​ว่า​จะ​ต้อง​ทำ​อะไร​และ​พระองค์​จะ​ทำ​สิ่ง​ที่​ถูก​ต้อง​เสมอ พระองค์​จะ​ทำ​ให้​ความ​เจ็บ​ปวด​ที่​เรา​มี​เพราะ​อยู่​ใน​โลก​ชั่ว​หมด​ไป และ​พระองค์​รัก​เรา พระองค์​จะ​ใช้​พระ​เยซู​ลูก​ของ​พระองค์ ‘ทำลาย​ผล​งาน​ของ​ซาตาน’ (1 ยน. 3:8) บทความ​นี้​ยัง​ช่วย​เรา​ซึ่ง​เป็น​คน​ของ​พระองค์​ให้​เห็น​คุณค่า “ไข่มุก” ที่​เรา​มี เรา​จะ​อยู่​ได้​ยัง​ไง​ถ้า​ไม่​มี​ความ​หวัง​เรื่อง​รัฐบาล​ของ​พระเจ้า!

หลัง​จาก​เสีย​ลูก​ไป เรา​ก็​กลับ​ไป​ทำ​งาน​รับใช้​เต็ม​เวลา​อีก เรา​ทำ​งาน​รับใช้​ที่​เบเธล​ออสเตรเลีย​หลาย​เดือน แล้ว​ใน​ที่​สุด​ก็​กลับ​ไป​ทำ​งาน​หมวด​อีก​ครั้ง​ใน​เขต​ชนบท​ของ​นิวเซาท์เวลส์​และ​ซิดนีย์​ประมาณ 4 ปี พอ​ถึง​ปี 1981 เรา​ก็​ได้​รับ​เชิญ​ให้​ไป​ทำ​งาน​ที่​สาขา​ออสเตรเลีย​ซึ่ง​เป็น​ชื่อ​ของ​สาขา​ใน​สมัย​นั้น และ​เรา​ทำ​งาน​ที่​นั่น​จน​ถึง​ตอน​นี้

วินสตัน คุณ​รู้สึก​ว่า​ประสบการณ์​ตอน​ที่​อยู่​ใน​หมู่​เกาะ​แปซิฟิก​ใต้​เป็น​ประโยชน์​กับ​การ​ทำ​งาน​ตอน​นี้​ใน​ฐานะ​คณะ​กรรมการ​สาขา​ออสตราเลเซีย​ไหม​ครับ?

ใช่​เลย​ครับ ประสบการณ์​ตอน​นั้น​ช่วย​ได้​เยอะ​เลย ตอน​แรก​มี​การ​ขอ​ให้​สาขา​ออสเตรเลีย​ดู​แล​เขต​ประกาศ​ใน​เกาะ​อเมริกันซามัว​และ​ซามัว ต่อ​มา​สาขา​นิวซีแลนด์​ก็​รวม​กับ​สาขา​ออสเตรเลีย​และ​กลาย​เป็น​สาขา​ออสตราเลเซีย ตอน​นี้ สาขา​ออสตราเลเซีย​ดู​แล​งาน​ใน​ประเทศ​ต่าง ๆ เช่น ออสเตรเลีย อเมริกันซามัว​และ​ซามัว หมู่​เกาะ​คุก นิวซีแลนด์ นีวเว ติมอร์​เลสเต โทเคอเลา และ​ตองกา ส่วน​ใหญ่​ผม​เคย​ไป​เยี่ยม​ที่​ประเทศ​เหล่า​นั้น​มา​แล้ว​ฐานะ​ตัว​แทน​ของ​สาขา การ​ที่​ผม​เคย​ทำ​งาน​กับ​พี่​น้อง​ที่​ซื่อ​สัตย์​ใน​หมู่​เกาะ​เหล่า​นั้น​ช่วย​ผม​ได้​มาก​เมื่อ​ทำ​งาน​เพื่อ​พวก​เขา​ที่​สำนัก​สาขา​ตอน​นี้

สุด​ท้าย​นี้​ผม​อยาก​บอก​ว่า ผม​กับ​แพม​ได้​เห็น​มา​ตลอด​หลาย​ปี​ว่า​ไม่​ใช่​แค่​ผู้​ใหญ่​เท่า​นั้น​ที่​อยาก​รู้​จัก​พระเจ้า เด็ก​และ​วัยรุ่น​ก็​อยาก​ได้ ‘ไข่มุก​ที่​มี​ค่า​มาก’ ด้วย​แม้​ว่า​คน​อื่น​ใน​ครอบครัว​จะ​ไม่​สนใจ กรณี​ของ​เรา​สอง​คน​ก็​เป็น​แบบ​นี้​เหมือน​กัน (2 พก. 5:2, 3; 2 พศ. 34:1-3) เรา​มั่น​ใจ​ว่า​พระ​ยะโฮวา​เป็น​พระเจ้า​ที่​รัก​เรา และ​พระองค์​อยาก​ให้​ทุก​คน​ไม่​ว่า​จะ​เด็ก​หรือ​อายุ​มาก​แล้ว​ได้​ชีวิต​ตลอด​ไป

ตอน​ที่​ผม​กับ​แพม​เริ่ม​อยาก​รู้​จัก​พระเจ้า​เมื่อ 50 กว่า​ปี​ก่อน เรา​ไม่​รู้​เลย​ว่า​สิ่ง​ที่​เรา​ตาม​หา​จะ​ทำ​ให้​เรา​ได้​เจอ​กับ​อะไร ความ​จริง​เรื่อง​รัฐบาล​ของ​พระเจ้า​เป็น​ไข่มุก​ล้ำ​ค่า​มาก​จริง ๆ เรา​ตั้งใจ​ที่​จะ​กำ​ไข่มุก​ที่​มี​ค่า​มาก​นั้น​ไว้​ให้​แน่น​และ​จะ​ไม่​มี​วัน​ปล่อยมือ​เลย