ผึ้งสามารถบินลงสู่เป้าหมายได้จากทุกทิศทาง พวกมันทำอย่างนั้นได้อย่างไร?

ลองคิดดู การที่ผึ้งจะบินลงสู่เป้าหมายได้อย่างปลอดภัยนั้น มันต้องลดความเร็วลงจนเกือบเหลือศูนย์ก่อนจะถึงเป้าหมาย วิธีหนึ่งที่จะช่วยให้ทำแบบนี้ได้ต้องมีการคำนวณ 2 สิ่งคือ ความเร็วในการบิน และระยะก่อนถึงเป้าหมาย จากนั้นก็ลดความเร็วลงให้สอดคล้องกับปัจจัยเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม การทำแบบนี้เป็นเรื่องยากสำหรับแมลงอื่น ๆ เพราะตาของแมลงส่วนใหญ่อยู่ชิดกันและไม่สามารถปรับระยะโฟกัสได้ พวกมันจึงกะระยะไม่ได้

การมองเห็นของผึ้งต่างจากการมองเห็นของมนุษย์มาก มนุษย์ใช้ระบบการมองเห็นแบบสองตา แต่ผึ้งอาจใช้ข้อมูลง่าย ๆ ที่ว่าวัตถุจะขนาดใหญ่ขึ้นเมื่อมันเข้าไปใกล้ ยิ่งเข้าไปใกล้ ก็จะยิ่งเห็นขนาดของวัตถุใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว การทดลองซึ่งทำขึ้นที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลียทำให้เรารู้ว่าผึ้งลดความเร็วในการบินลงเพื่อให้ภาพของวัตถุที่มันมองเห็นค่อย ๆ ใหญ่ขึ้นในอัตราคงที่ และเมื่อถึงเป้าหมาย ความเร็วของมันก็จะลดลงจนเกือบเหลือศูนย์พอดี นี่ทำให้มันบินลงสู่เป้าหมายได้อย่างปลอดภัย

วารสารวิทยาศาสตร์ฉบับหนึ่ง (Proceedings of the National Academy of Sciences) บอกว่า “ความง่ายและธรรมดาของเคล็ดลับการบินลงสู่เป้าหมาย . . . เป็นแบบอย่างที่จะนำไปประยุกต์ใช้กับระบบนำทางของหุ่นยนต์ที่บินได้”

คุณคิดอย่างไร? วิธีที่ผึ้งบินลงสู่เป้าหมายเกิดขึ้นเองโดยวิวัฒนาการหรือมีผู้ออกแบบ?