Сарсухан
Худо мисли падари меҳрубон аст (1 Петрус 5:6, 7).
Худо Офаридгори мо аст ва ба мо ғамхорӣ мекунад. Мисли оне ки падари хирадманду меҳрубон фарзандонашро таълим медиҳад, ҳамин тавр Худо низ дар ҳама ҷо ба одамон роҳи беҳтарини ҳаётро таълим медиҳад.
Худо ҳақиқатҳои бебаҳоеро ба мо мекушояд, ки ба дили мо хурсандӣ ва умед мебахшад.
Агар Худоро гӯш кунед, Ӯ шуморо роҳнамоӣ ва муҳофизат мекунад ва барои ҳал кардани душвориҳоятон ёрӣ мерасонад.
Вале Ӯ чизи беҳтареро дода метавонад — ҳаёти ҷовидонаро!
«Назди Ман биёед,— мегӯяд Худо,— бишнавед, то ки ҷони шумо зинда» монад (Ишаъё 55:3).
Шояд маълумоти зерин низ ба шумо маъқул шавад
ҲАҚИҚАТҲОИ МУҲИМИ КИТОБИ МУҚАДДАС
Оё Худо ном дорад?
Худо унвонҳои бисёр дорад ба монанди Қодири Мутлақ, Офаридгор ва Худованд. Вале Ӯ ном дорад, ки он беш аз 7000 маротиба дар Китоби Муқаддас вомехӯрад.
