2 Тимотиюс 1:1-18

  • Сарсухан (1, 2)

  • Миннатдории Павлус барои имони Тимотиюс (3–5)

  • Атои Худоро фурӯзон нигоҳ дор (6–11)

  • Ба намунаи таълимоти дуруст пайравӣ намо (12–14)

  • Дӯсту душмани Павлус (15–18)

1  Ман, Павлус, ки бо хости Худо расули Исои Масеҳ гаштаам, то ваъдаи ҳаётеро, ки ба воситаи Исои Масеҳ* имконпазир аст, эълон кунам,+  ба фарзанди азизам Тимотиюс+ чунин менависам: Лутфу марҳамат ва раҳму осоиштагии Падарамон Худо ва Ҳазратамон Исои Масеҳ бо ту бод!  Худоро, ки ба ӯ мисли бобоёнам хизмати муқаддасро ба ҷо меораму инро бо виҷдони пок мекунам, шукр мегӯям, ки шабу рӯз туро дар дуову илтиҷоям ба ёд оварда метавонам.  Вақте ашкҳои туро ба хотир меорам, орзуи диданатро мекунам, то дилам аз шодӣ лабрез гардад.  Ман имони дилсофонаи туро ба ёд меорам,+ ҳамон имонеро, ки аввал дар бибият Лӯид ва модарат Авниқо буду бовар дорам, ки дар ту низ ҳаст.  Бинобар ин ба ту хотиррасон мекунам, ки он атои Худоро, ки ба воситаи даст гузоштанам гирифтаӣ, мисли оташ фурӯзон нигоҳ дорӣ.+  Охир, Худо ба мо на рӯҳи тарсу ҳарос,+ балки рӯҳи қувват,+ муҳаббат ва солимфикриро додааст.  Пас, аз шаҳодат додан дар бораи Ҳазратамон ва аз ман, ки барои ӯ дар ҳабс ҳастам, шарм надор,+ балки ба қудрати Худо такя карда,+ азобҳоеро, ки ба хотири хушхабар бо онҳо рӯ ба рӯ мешавӣ, қабул кун.+  Худо моро на барои корҳоямон, балки ба хотири ният ва аз лутфу марҳамати худ наҷот доду+ бо даъвати муқаддас бихонд.+ Ин лутф ба воситаи Исои Масеҳ ба мо аз замонҳои қадим дода шуд, 10  вале ҳоло бо ошкор шудани Наҷотбахшамон Исои Масеҳ+ аён гашт. Ӯ маргро аз миён бардошта,+ ба воситаи хушхабар+ маълум сохт, ки чӣ тавр ҳаёт ва ҷисми нобуднашавандаро+ соҳиб шудан мумкин аст+ 11  ва ман барои ин хушхабар воиз, расул ва муаллим таъйин шудаам.+ 12  Аз ин сабаб ман низ ин азобҳоро аз сар мегузаронам,+ вале шарм намедорам,+ зеро Онеро, ки ба ӯ имон овардаам, медонам ва дилпурам, ки ӯ метавонад амонати супурдаамро то он рӯз нигоҳ дорад.+ 13  Минбаъд низ ба намунаи таълимоти дуруст*,+ ки аз ман шунидаӣ, бо имону муҳаббате, ки аз ягонагӣ бо Исои Масеҳ бармеояд, пайравӣ намо. 14  Ин амонати некро ба воситаи рӯҳи муқаддас, ки дар мо сокин аст, нигоҳ дор.+ 15  Ту медонӣ, ки ҳамаи онҳое, ки дар вилояти Осиё+ ҳастанд, аз он ҷумла Фуҷлус ва Ҳармуҷнис, аз ман рӯй гардонданд. 16  Бигзор Худованд ба аҳли хонаи Онисифорус+ раҳму шафқат кунад, чунки ӯ борҳои зиёд маро рӯҳбаланд карда буд ва аз занҷирҳоям шарм намедошт. 17  Баръакс, вақте дар Рум буд, маро бисёр ҷустуҷӯ карда, ёфт. 18  Бигзор Худовандамон Яҳува дар он рӯз ба ӯ раҳму шафқат кунад. Худи ту ҳам аз тамоми хизмате, ки ӯ дар Эфсӯс кардааст, ба хубӣ хабардор ҳастӣ.

Поварақҳо

Масеҳ — ниг. ба луғат.
Ё «солим; фоиданок».