బైబిలు కాలాల్లో, సరైన ఉద్దేశంతో చేసిన ఉపవాసాన్ని దేవుడు అంగీకరించాడు. కానీ తప్పుడు ఉద్దేశాలతో చేసిన ఉపవాసాన్ని దేవుడు అంగీకరించలేదు. అయితే, మనకాలంలోని ప్రజలు ఉపవాసం ఉండాలనిగానీ, అలా ఉండకపోతే అది తప్పనిగానీ బైబిలు చెప్పట్లేదు.

•   దేవుని సహాయం, నిర్దేశం పొందడం కోసం. యెరూషలేముకు ప్రయాణిస్తున్న ప్రజలు దేవుని సహాయాన్ని మనస్ఫూర్తిగా కోరుకుంటున్నారని చూపించడానికి ఉపవాసం ఉన్నారు. (ఎజ్రా 8:21-23) పౌలు, బర్నబాలు సంఘంలో పెద్దల్ని నియమించేటప్పుడు కొన్నిసార్లు ఉపవాసం ఉన్నారు.—అపొస్తలుల కార్యాలు 14:23.

•   దేవుని సంకల్పం మీదే దృష్టిపెట్టేందుకు. బాప్తిస్మం తర్వాత, యేసు తాను చేయబోయే పరిచర్య అంతటిలో దేవుని ఇష్టాన్ని నెరవేర్చేలా తనను తాను సిద్ధం చేసుకోవడానికి 40 రోజులు ఉపవాసం ఉన్నాడు.—లూకా 4:1, 2.

•   గతంలో చేసిన పాపాల విషయంలో పశ్చాత్తాప పడుతున్నామని చూపించేందుకు. దేవుడు యోవేలు ప్రవక్త ద్వారా అవిశ్వాసులైన ఇశ్రాయేలీయులకు ఇలా చెప్పాడు: “మీరు ఉపవాసముండి కన్నీరు విడుచుచు దుఃఖించుచు మనఃపూర్వకముగా తిరిగి నాయొద్దకు రండి.”—యోవేలు 2:12-15.

•   ప్రాయశ్చిత్త దినాన్ని గుర్తు చేసుకునేందుకు. దేవుడు ఇశ్రాయేలీయులకు ఇచ్చిన ధర్మశాస్త్రంలో సంవత్సరానికి ఒకసారి ప్రాయశ్చిత్త దినాన ఉపవాసం ఉండాలనే ఆజ్ఞ ఉంది. a (లేవీయకాండము 16:29-31) ఆ సమయంలో ఉపవాసం ఉండడం సరైనదే, ఎందుకంటే వాళ్లు అపరిపూర్ణులని, వాళ్లకు దేవుని క్షమాపణ అవసరమని అది ఇశ్రాయేలీయులకు గుర్తు చేసేది.

•   ఇతరుల్ని మెప్పించడానికి. మతపరంగా ఉపవాసం ఉండేటప్పుడు అది వ్యక్తిగత విషయంగా, దేవునికీ ఆ వ్యక్తికి మాత్రమే సంబంధించిన విషయంగా ఉండాలని యేసు బోధించాడు.—మత్తయి 6:16-18.

•   నీతిమంతులని నిరూపించుకోవడానికి. ఉపవాసం ఉండడంవల్ల ఒక వ్యక్తి నైతికంగా లేదా ఆధ్యాత్మికంగా ఉన్నత స్థాయికి చేరడు.—లూకా 18:9-14.

•   కావాలని చేసిన తప్పుకు పరిహారం చేసుకోవడానికి. (యెషయా 58:3, 4) దేవునికి లోబడుతూ చేసిన ఉపవాసాలను, నిజమైన పశ్చాత్తాపంతో చేసిన ఉపవాసాలను మాత్రమే దేవుడు అంగీకరిస్తాడు.

•   మతపరమైన ఆచారాన్ని పాటించడానికి. (యెషయా 58:5-7) సాధారణంగా ఒక తండ్రి, తన పిల్లలు ఆయన్ని హృదయపూర్వకంగా ప్రేమిస్తేనే సంతోషిస్తాడు గానీ, ఏదో ప్రేమించాలి కదా అని ప్రేమిస్తే ఆయన సంతోషించడు. ఉపవాసం విషయంలో దేవుడు కూడా అలాగే భావిస్తాడు.

 లేదు. ప్రాయశ్చిత్త దినాన ఇశ్రాయేలీయులు ఉపవాసం ఉండాలని దేవుడు చెప్పాడు. కానీ పశ్చాత్తాపం చూపించే ప్రజల కోసం యేసు శాశ్వతంగా పాపపరిహారాన్ని చెల్లించిన తర్వాత, ఇశ్రాయేలీయుల కాలంలోని ఆ ఆచారాన్ని దేవుడు రద్దు చేశాడు. (హెబ్రీయులు 9:24-26; 1 పేతురు 3:18) ప్రాయశ్చిత్త దినం మోషే ధర్మశాస్త్రంలో ఒక భాగంగా ఉండేది, కానీ క్రైస్తవులు ఇప్పుడు ఆ ధర్మశాస్త్రం కింద లేరు. (రోమీయులు 10:4; కొలొస్సయులు 2:13, 14) అందుకే ఉపవాసం ఉండాలా, వద్దా అని ప్రతీ క్రైస్తవుడు సొంతగా నిర్ణయించుకోవాలి.—రోమీయులు 14:1-4.

 ఉపవాసం ఉండడం తమ ఆరాధనలో అత్యంత ప్రాముఖ్యమైన అంశం కాదని క్రైస్తవులు గుర్తిస్తారు. ఉపవాసం ఉంటేనే సంతోషంగా ఉంటామని బైబిలు ఎక్కడా చెప్పట్లేదు. బదులుగా నిజ క్రైస్తవులు ‘సంతోషంగల దేవుడైన’ యెహోవా వ్యక్తిత్వాన్ని ప్రతిబింబిస్తూ, సంతోషంగా ఆరాధన చేస్తారు.—1 తిమోతి 1:11; ప్రసంగి 3:12, 13; గలతీయులు 5:22.