1. பா-வம் தந்-த சா-பம்

ம-ர-ணம் என்-ற சோ-கம்.

நொந்-து-போ-ன நம்-மை மீட்-க

தந்-தா-ரே ம-க-னை-யே!

வ-ருந்-தி உள்-ளம் தி-ருந்-தி,

ஏ-சு-வின் பே-ரில் கெஞ்-சி,

யெ-கோ-வா-வி-டம் கேட்-டா-லே

மன்-னிப்-பா-ரே நம்-மை-யே!

2. தே-வ-னின் இ-ரக்-கம்

வ-ர-மா-கக் கேட்-போ-மே!

பெ-ற வேண்-டும் என்-றால் நா-மும்

இ-ரக்-கம் காட்-டு-வோ-மே!

ஒ-ரு-வர்-மேல் ஒ-ரு-வ-ரே

அ-னு-தா-பம் காட்-டி-யே,

தே-வன் போ-ல மன்-னிப்-போ-மே!

தாங்-கு-வோ-மே அன்-போ-டே!

3. வாழ்-வே இன்-பம் ஆ-கும்,

இ-ரக்-கம் காட்-டும்-போ-தே!

ப-கை-யும் கோ-ப-மும்-தா-னே

அ-ழி-யும் இப்-பண்-பா-லே!

எல்-லை-யில்-லா அன்-பின் ஊற்-று

யெ-கோ-வா-வைப் போல் நா-மும்,

இ-ரக்-கம்-தான் வ-ளர்ப்-போ-மே!

நெஞ்-சா-ர மன்-னிப்-போ-மே!