A mund të gjeni paqe të brendshme?

Në vitin 1854, autori amerikan Henri Thoro shkroi: «Për njerëzit në përgjithësi dëshpërimi është pjesë e heshtur e jetës që bëjnë.»

Me sa duket, në ditët e tij shumica e njerëzve nuk kishte paqe të brendshme. Gjithsesi, kjo ndodhte pothuajse 150 vjet më parë. A janë ndryshe gjërat sot? Apo fjalët e Thorosë zbatohen ende? Ç’të themi për secilin personalisht? A jeni të kënaqur, në paqe? Apo jeni të pasigurt për të ardhmen, ‘të dëshpëruar në mënyrë të heshtur’, për të parafrazuar fjalët e Thorosë?

MJERISHT, në botë ka shumë gjëra që ua heqin njerëzve paqen e brendshme. Të përmendim vetëm disa: në shumë vende papunësia dhe të ardhurat e pakta sjellin varfëri dhe, si pasojë, dëshpërim ekonomik. Në vende të tjera, shumë veta e harxhojnë pjesën më të madhe të energjisë së tyre duke rendur pas pasurisë dhe pas zotërimeve materiale. Por, shpesh stili konkurrues i jetës që duhet ndjekur sjell ankth e jo paqe. Sëmundjet, lufta, krimi, padrejtësitë dhe shtypja ua grabitin, gjithashtu, paqen njerëzve.

Kërkonin paqe të brendshme

Shumë veta nuk duan ta durojnë këtë botë ashtu siç është. Antonioja * ishte sindikalist në një fabrikë shumë të madhe në San-Paulo, Brazil. Duke shpresuar të përmirësonte kushtet e jetesës, ai merrte pjesë në protesta dhe demonstrata, por kjo nuk i sillte paqe mendore.

Disa shpresojnë që martesa t’u sjellë një masë qetësie në jetë, por mund të mbeten të zhgënjyer. Markosi ishte një biznesmen i suksesshëm. Ishte përfshirë në politikë dhe u bë kryetar bashkie i një qyteti industrial. Megjithatë, jeta e tij familjare ishte një dështim i plotë. Kur fëmijët u larguan nga shtëpia për të bërë jetën e tyre, ai dhe gruaja e tij u ndanë për shkak të ndryshimeve të papajtueshme.

Gerzoni, një fëmijë rrugësh në Salvador, Brazil, e donte aventurën. Ai spostohej nga një qytet në tjetrin, duke udhëtuar nëpër kamionë. S’kaloi shumë kohë  dhe ishte bërë një narkoman, i cili grabiste njerëzit që të gjente para për vesin e tij. Disa herë e kapi policia. Por, megjithëse kishte një personalitet agresiv e të dhunshëm, Gerzoni dëshironte shumë të kishte paqe të brendshme. A do të mund ta gjente ndonjëherë?

Kur Vanja ishte ende e re, i vdiq mamaja dhe asaj i mbeti përgjegjësia për shtëpinë, përfshirë edhe kujdesin për motrën e sëmurë. Vanja shkonte në kishë, por ndihej sikur Perëndia e kishte braktisur. Patjetër që ajo nuk kishte paqe mendore.

Një rast ishte edhe Marçeloja. Gjithçka që donte ai ishte të kënaqej. I pëlqente të bënte festa me të rinj të tjerë, të këndonin, të pinin dhe të merrnin drogë. Një herë u gjend në një përleshje dhe plagosi një të ri tjetër. Pas kësaj, e mbyti keqardhja për atë që kishte bërë dhe iu lut Perëndisë për ndihmë. Edhe ai donte paqe mendore.

Këto përvoja ilustrojnë disa situata që mund ta shkatërrojnë paqen mendore. A kishte ndonjë mënyrë që sindikalisti, politikani, fëmija i rrugës, vajza e mbingarkuar me punë dhe frekuentuesi i festave të arrinin paqen e brendshme që kërkonin? A na mëson ndonjë gjë ajo që u ndodhi atyre? Përgjigjja për të dyja pyetjet është po, siç do ta shohim në artikullin vijues.

[Shënimi]

[Figura në faqen 3]

A keni dëshirë të madhe për paqe të brendshme?