PO TË kishe vizituar ishullin e vogël të Sangir-Besarit në Indonezi para ca vitesh, mbase do të shihje tri nga motrat tona në breg të detit. Banorët e ishullit i njohin mirë, ngaqë i shohin shpesh në shërbim ndërsa ndihmojnë njerëzit të kuptojnë Biblën. Por në atë rast, motrat tona po merreshin me diçka krejt ndryshe.

Në fillim, çanin përmes ujit dhe nxirrnin në breg gurët që gjenin. Disa gurë ishin të mëdhenj sa një top futbolli. Pastaj uleshin në stola druri dhe përdornin çekiçë për t’i thyer gurët derisa bëheshin copëza më të vogla se një vezë pule. Pasi i futnin gurët e vegjël në kova plastike, u duhej të ngjitnin ca shkallë për t’i çuar aty ku banonin. Më pas i futnin gurët në qese të mëdha, të cilat mund të ngarkoheshin në kamionë dhe të përdoreshin në ndërtimin e rrugëve.

Një nga motrat ishte Hulda. Asaj ia lejonin rrethanat që të merrej më shumë kohë me atë punë. Zakonisht, paratë që fitonte i përdorte për të mbuluar shpenzimet e përditshme të familjes. Mirëpo tani kishte edhe një synim tjetër në mendje: donte një tablet që të përdorte aplikacionin JW Library^®. Hulda e dinte se videot dhe materialet e tjera në aplikacion do ta ndihmonin të ishte më e efektshme në shërbim dhe të kuptonte më mirë Biblën.

Për një muaj e gjysmë, punoi dy orë çdo mëngjes dhe copëtoi aq gurë sa të mbushej një kamionçinë. Më në fund, kishte mjaft pará për të blerë tabletin.

Hulda thotë: «Isha e rraskapitur dhe më dhimbte trupi nga puna që bëja për të copëtuar gurët. Por i harrova shpejt gjithë dhimbjet e sikletin kur provova dobitë e tabletit të ri. Falë tij, isha më e efektshme në shërbim dhe përgatitesha më kollaj për mbledhjet.» Ajo thotë edhe se tableti e ndihmoi në fillim të pandemisë, meqë të gjitha aktivitetet e kongregacionit zhvilloheshin virtualisht. Gëzojmë bashkë me Huldën që e arriti synimin e saj!