SHUMË njerëz shkojnë rregullisht në ndonjë ndërtesë fetare për t’iu lutur Perëndisë. Të tjerë bëjnë udhëtime të gjata pelegrinazhi për në vende të tilla. A mendoni se duhet të shkoni në tempull, faltore ose kishë për t’iu lutur Perëndisë? Apo mendoni se mund të flisni me të në çdo vend e në çdo kohë? Çfarë thotë Bibla?

Në fillim të historisë njerëzore, nuk kishte ndërtesa fetare. Shtëpia e prindërve tanë të parë ishte një kopsht i bukur. (Zanafilla 2:8) Që aty kishin mundësi të komunikonin me Krijuesin e tyre, Perëndinë Jehova. Më vonë, ndërsa familja njerëzore shtohej, njerëz të drejtë, si Noeja, ‘ecën me Perëndinë e vërtetë’ dhe këtë e bënë pa ndihmën e ndërtesave fetare. (Zanafilla 6:9) Ata i luteshin Jehovait, e donin dhe ishin të miratuar në sytë e tij.

Perëndia nuk banon në ndërtesa të bëra me dorë

Besnikët e lashtësisë e dinin se Krijuesi i tokës dhe i universit të pafund nuk banon në ndërtesa të bëra me dorë. Mbreti i mençur Solomon pyeti: «Mos vallë do të banojë vërtet Perëndia me njerëzit në tokë?!» Pastaj me të drejtë pranoi: «Ja! Qiejt, po, qiejt e qiejve nuk të mbajnë dot.» (2 Kronikave 6:18) Dihet që izraelitët e lashtë kishin një tabernakull dhe më vonë një tempull ku mblidheshin për festat e përvitshme fetare siç kërkonte Ligji i Perëndisë. (Dalja 23:14-17) E megjithatë mund t’i luteshin Perëndisë në çdo kohë​—kur kullotnin kopetë, kur punonin në fusha, kur kalonin kohë si familje ose kur rrinin vetëm.​—Psalmi 65:2; Mateu 6:6.

Po kështu, edhe ne mund t’i lutemi Perëndisë në çdo vend e në çdo kohë. Jezu Krishti, modeli që imitojmë, shpesh shkonte në vende të qeta e të veçuara për t’u lutur. (Marku 1:35) Për shembull, njëherë «ai shkoi në mal që të lutej dhe kaloi gjithë natën duke iu lutur Perëndisë».​—Luka 6:12.

Sigurisht, si jude besnik që ishte, Jezui shkonte në festat fetare që mbaheshin në tempullin e Jerusalemit. (Gjoni 2:13, 14) Megjithatë, ai paratha se do të vinte një kohë kur tempulli nuk do të ishte më qendra e adhurimit të vërtetë. Duke folur me një samaritane pranë një mali në Samari, ku bashkëkombësit e saj kishin një tempull, Jezui tha: «Po vjen ora kur ju nuk do ta adhuroni Atin as në këtë mal, as në Jerusalem.» Pastaj shtoi se adhuruesit e vërtetë ‘do ta adhuronin Atin me frymë dhe të vërtetë’.​—Gjoni 4:21, 23.

Po, gjëja kryesore për Jezuin nuk ishin ndërtesat me llaç e tulla, por adhurimi i vërtetë nga një zemër e sinqertë. Por, a do të thotë kjo se ithtarët e Jezuit, që më vonë u quajtën të krishterë, nuk do të përdornin kurrë ndërtesa fetare në adhurimin e tyre? (Veprat 11:26) Jo, dhe për arsye të forta.

Populli i Perëndisë është një familje

Shërbëtorët e vërtetë të Perëndisë janë një familje​—një familje në besim. (Luka 8:21) Pjesëtarët e një familjeje të mirë bëjnë shumë gjëra  bashkë, si për shembull hanë bashkë, dhe kjo forcon lidhjen e tyre. E njëjta gjë vlen edhe për familjen në besim. Mbledhjet e krishtere janë si një banket, në kuptimin që aty ushqehet njeriu ynë i brendshëm dhe forcohen lidhjet tona me motrat e vëllezërit në besim. Apostulli i krishterë Pavël shkroi: «Le të interesohemi për njëri-tjetrin, që të nxitemi për dashuri dhe vepra të shkëlqyera, pa braktisur mbledhjet tona, siç e kanë zakon disa, por duke inkurajuar njëri-tjetrin.»​—Hebrenjve 10:24, 25.

Prandaj, adhuruesit e vërtetë, e pranojnë se kongregacioni ka një rol kyç, pasi ai i jep mundësi çdo pjesëtari të zhvillojë cilësi të krishtere që nuk mund të zhvillohen plotësisht kur je i veçuar. Ndër këto cilësi renditen dashuria, falja, mirëdashja, butësia dhe paqja.​—2 Korintasve 2:7; Galatasve 5:19-23.

Ku mblidheshin të krishterët e hershëm për t’u shoqëruar e për të adhuruar Perëndinë? Shpesh takoheshin në shtëpitë e tyre. (Romakëve 16:5; Kolosianëve 4:15) Për shembull, kur po i shkruante një të bashkëkrishteri, apostulli Pavël ia drejtoi letrën edhe ‘kongregacionit që mblidhej në shtëpinë e tij’. *​—Filemonit 1, 2.

Po kështu sot, populli i Perëndisë nuk ka nevojë për ndërtesa fetare të zbukuruara, por për vende të rehatshme që mund të mbajnë të gjithë ata që vijnë. Dëshmitarët e Jehovait kanë vende të tilla dhe i quajnë Salla Mbretërie. Në fakt, ka shumë mundësi që të ketë një Sallë Mbretërie në zonën tuaj. Këto ndërtesa janë funksionale e modeste dhe mbledhjet që mbahen atje janë të thjeshta. Gjatë një mbledhjeje këndohet, bëhen lutje dhe shqyrtohet Bibla.

Dëshmitarët e Jehovait i çmojnë momentet që kalojnë vetëm për vetëm me Perëndinë. Prandaj, luten çdo ditë, qoftë si familje, qoftë vetëm. «Afrojuni Perëndisë dhe ai do t’ju afrohet»,—thuhet te Jakovi 4:8.

[Shënimi]

A DONI TË DINI?

● A banon Perëndia në ndërtesa të bëra me dorë?​—2 Kronikave 6:18.

● Ku e kaloi Jezui një natë duke u lutur?​—Luka 6:12.

● Pse mblidhen së bashku adhuruesit e vërtetë?​—Hebrenjve 10:24, 25.

[Diçitura në faqen 15]

A ka më tepër gjasa që lutjet tuaja të dëgjohen në disa vende të caktuara?