ඕස්ට්‍රේලියාවේ ඉන්න එමලිට අවුරුදු 12යි. දවසක් පන්තියේ ටීච, යාළුවෝ හොයාගන්න එක ගැන කතා කරපු නිසා ‘හොඳ යාළුවෙක් කියන්නේ කාටද?’ කියන වීඩියෝ එක ටීචට පෙන්නන්න එමලිට පුළුවන් වුණා. ටීච ඒක පන්තියේ ළමයින්ටත් පෙන්නුවා. ඊටපස්සේ එයාලා පැයක් විතර ඒ ගැන සාකච්ඡා කළා. ඒ විතරක් නෙමෙයි ටීච ඒ වීඩියෝ එක අනිත් පන්තිවලත් පෙන්නුවා. ඒ නිසා එමලිට  පුළුවන් වුණා අපේ jw.org වෙබ් අඩවිය ගැන ටීචට සහ ළමයින්ට කියන්න. ඒ ගැන එමලි කිව්වේ මෙහෙමයි. “ළමයි ගොඩදෙනෙක්ට අපේ වෙබ් අඩවිය ගැන කියන්න යෙහෝවා දෙවි මට ශක්තිය දුන්නා. ඇත්තටම ඒක ලොකු ආශීර්වාදයක්!”

නැඟෙනහිර ටිමෝරයේ ස්වයි නගරයේ තිබුණ වෙළඳ ප්‍රදර්ශනයකදී ප්‍රචාරකයන් 5දෙනෙක් අපේ පොත් පත් ප්‍රදර්ශනය කළා. එහෙට යන්න එයාලට පැය 9ක් විතර ගියා. ඒක හරිම දුෂ්කර ගමනක්. ඒත් ඒ ප්‍රදර්ශනයට ආව අය, ඒ පැත්තේ කතා කරන භාෂා 12කින් අපේ පොත් තියෙනවා දැකලා පුදුම වුණා. මොකද ඒ භාෂාවලින් වෙන පොත් මුද්‍රණය කරලා තිබුණේ නැති තරම්. කාන්තාවක් අපේ සඟරාවක් දැකලා එකපාරටම “මේ මං කතා කරන භාෂාවනේ” කියලා කිව්වා. එයා මේ වෙන කල් එයාගේ මව් භාෂාව වන බූනක් භාෂාවෙන් කිසිම පොතක් කියවලා තිබුණේ නැහැ. දවස් 4ක් ඇතුළත පොත් පත් 4,571 බෙදලා දෙන්න සහෝදරයන්ට පුළුවන් වුණා. හුඟදෙනෙක්ට මීට කලින් සාක්ෂිකරුවන්ව හම්බ වෙලා තිබුණේ නැහැ. ලොකු උනන්දුවක් දක්වපු ඒ අය එයාලගේ ගෙවල්වලට එන්න කියලත් සහෝදරයන්ට කිව්වා. දරුවන් පැය ගාණක් තිස්සේ ටෙටුන් ඩිලි භාෂාවෙන් ‘යෙහෝවා දෙවිගේ යාළුවෝ’ කියන අපේ වීඩියෝ බැලුවා. සමහර දරුවෝ ඒ වීඩියෝවල තියෙන ගීතිකා කටපාඩම් කරගෙන ඒවා කිව්වේ හරිම සතුටින්.

මිෂනාරි සේවය කරන බ්‍රයන් සහ රොක්සෑන් පලාව් දූපතේ පාසැලක සඟරා පුවරුවක් තියන්න අදහස් කළා. ඒකට අවසර ගන්න ඕන වුණා නිසා මුලින්ම එයාලා කළේ ඒ පාසැලේ නිලධාරියෙක්ව හම්බ වෙලා මහජනයා ගැවසෙන තැන්වල සාක්ෂි දැරීම ගැන අපේ වෙබ් අඩවියේ තියෙන වීඩියෝ එකක් පෙන්නුව එක. ඒ වගේම එයාලා ප්‍රදර්ශනය කරන්න යන පොත් පත් කිහිපයකුත් මේ නිලධාරියාට දුන්නා. එයා මේ  යුවළට කිව්වා පාසැලේ තවත් උසස් නිලධාරියෙක්ව හම්බ වෙන්න කියලා. යුවළ එක්ක කතා කරපු ඒ නිලධාරියා එයාලව පාසැලේ තවත් නිලධාරියෙක් ළඟට යැව්වා.

“අන්තිමට හම්බ වුණ නිලධාරියා අපිත් එක්ක හොඳට කතා කළා. ඒත් එයා අපිව මුලින්ම හම්බ වුණ නිලධාරියා ළඟට ආයෙත් යැව්වා. එයා අපිට කිව්වා සඟරා පුවරුව තියන්න අවසර ඉල්ලලා ලියුමක් ලියන්න කියලා. එයාලා අපිව එහෙට මෙහෙට යවපු නිසා අපි ටිකක් අධෛර්යය වුණත් මේ ලියුමත් ලියලම බලනවා කියලා අපි හිතුවා” කියලා බ්‍රයන් කිව්වා.

අවසර ලැබෙන එකක් නැහැ කියලා හිතුවත් ඒ ලියුමට උත්තරයක් බලාපොරොත්තුවෙන් බ්‍රයන් සහ රොක්සෑන්  ආයෙත් ඒ පාසැලට ගියා. එදා වුණ දේ ගැන බ්‍රයන් කිව්වේ මෙහෙමයි. “අපිට පුදුම හිතුණා. කලින් දවසේ අපිත් එක්ක කතා කරපු නිලධාරියෙක් පොත් ටික කියවලා තිබුණා. මේවා වටිනවා. මේ වගේ පොත් තමයි ළමයින්ට දෙන්න ඕනේ කියලත් එයා කිව්වා.” ඒ නිසා මේ යුවළට සඟරා පුවරුව තියන්න අවසර ලැබුණා.

බ්‍රයන් මෙහෙම කිව්වා. “නේවාසිකාගාරයේ ඉන්න ළමයින්ව ඉරිදට එයාලා කැමති පල්ලියකට එක්කගෙන යනවලු. ‘ළමයි ආස නම් අපි එයාලව ඔයාලගේ පල්ලියට එක්කරගෙන එන්නම්’ කියලා නිලධාරියෙක් අපිට කිව්වා. මටයි රෝක්සෑන්ටයි හිතාගන්න බැරි වුණා. අපි හිතුවේ අපේ වැඩේට අවසර ලැබෙන එකක් නැහැ කියලා. ඒත් දැන් ළමයින්ව රැස්වීමට එක්කරගෙන එන්නම් කියලත් එයාලා කියනවා.”

ඒ පාසැලේ සඟරා පුවරුව තියපු පළවෙනි දවසේ පොත් 65ක්, මාසික සඟරා 8ක් සහ සඟරා 11ක් බෙදා දෙන්න එයාලට පුළුවන් වුණා. ඒ විතරක් නෙමෙයි පාසැලේ ළමයි එක්ක කතා කරන්නත් අවස්ථාව ලැබුණා. මේ ගැන සතුටු වුණු පාසලේ නිලධාරීන් එයාලට ආයෙ දවසක එන්න කියලත් කිව්වා.

සොලමන් දූපත්වල ශාඛා කාර්යාලයේ සේවය කරන සහෝදර ලිප්සන්ට දවසක් කඩයක් ඇතුළෙන් අපේ ගීතිකාවක් යන හඬක් ඇහුණා. ඒ කඩේට ගිහින් බලද්දී එයා දැක්කේ ගීතිකාව දාලා තිබුණු TV එකක් දිහා බලාගෙන ඉන්න ළමයි සහ වැඩිහිටියන් පිරිසක්. ‘යෙහෝවා දෙවිගේ යාළුවෝ’ කියන වීඩියෝ පෙළේ “සදාකාලික ජීවිතය!” කියන 55වෙනි ගීතිකාව තමයි ඒ වෙලාවේ එයාලා බලබල හිටියේ. ඒක ඉවර වුණාම කඩේ අයිති කෙනා “මං ඔයාලට තවත් වීඩියෝ එකක් පෙන්නන්නං” කියලා “හොරකම් කරන්න එපා” කියන වීඩියෝ එක දැම්මා. ඊටපස්සේ එයා ඒ අයට, කඩේ බඩු හොරකම් කරන්න එපා කියලත් කිව්වා.

 වීඩියෝ එක යන අතරේ කඩේට තවත් අය ආපු නිසා “ඔයාලටත් මං ආසම ගීතිකාව දාලා පෙන්නන්නං” කියලා කියපු අයිතිකරු ආයෙත් 55වෙනි ගීතිකාව දැම්මා. ඊටපස්සේ එයා ‘බයිබලයේ තියෙන තොරතුරු සොයා බලන්න ඕන ඇයි?’ සහ ‘බයිබල් සාකච්ඡාවක් කරන්නේ කොහොමද?’ කියන වීඩියෝත් කඩේට ඇවිත් හිටපු අයට දාලා පෙන්නුවා.

සොලමන් දූපත්වල ගොඩක් පැතිවලට අන්තර්ජාල පහසුකම් නැහැ. සමහර පැතිවලට පහසුකම් තිබුණත් ඒකට ලොකු මුදලක් ගෙවන්න සිද්ධ වෙනවා. ඒ නිසා ගොඩක් අයට අන්තර්ජාලයෙන් දේවල් බලන්න විදිහක් නැහැ. මේ කඩේ අයිතිකරු යෙහෝවා දෙවිගේ සාක්ෂිකරුවෙක් නෙවෙයි. ඒත් එයා වෙබ් අඩවියේ තියෙන මේ වීඩියෝ පෙන්නන නිසා අනිත් අයට ශුභාරංචිය අහන්නත් අවස්ථාව ලැබෙනවා.

නව කැලිඩෝනියාවේ ඉන්න යුවළක් හැම සඳුදාම එහෙ අගනුවර වන නූමේයාවල සඟරා පුවරුවක් තියාගෙන දේශනා  කරනවා. දවසක් එයාලා පුවරුව ළඟ ඉද්දී එක කාන්තාවක් ඇවිත් මුකුත් නොකියාම ‘බයිබලයේ ඉගැන්වීම්’ පොතක් අරගෙන ගියා. පැය භාගෙකට විතර පස්සේ එයා ආයෙත් මේ යුවළ ළඟට ඇවිත් ඒ පොතේ දෙවිගේ නම පෙන්නලා මෙහෙම කිව්වා. “ඔයාලා මේක දැක්කද? මේක තමයි දෙවියන්ගේ නම. මං පුස්තකාලයට ගිහින් දෙවියන් ගැන තොරතුරු හොයන්න පටන් අරං දැන් සති ගාණක්. ඒත් මං මේ පොත අරගෙන මගේ කාර් එකට ගිහින් පොත ඇරියා විතරයි මුලින්ම දැක්කේ දෙවියන්ගේ නම. ඉතින් මට හිතුණා ඔයාලව හම්බ වෙලා ස්තුති කරන්න.” ඊටපස්සේ මේ කාන්තාව එක්ක ටික වෙලාවක් කතාබහ කරපු යුවළට එයාට ‘බයිබලයේ ඉගැන්වීම්’ පොතේ උපග්‍රන්ථයේ තියෙන “දෙවිගේ නාමය” කියන කොටසත් පෙන්නුවා. එයා පුස්තකාලයේදී කරන අධ්‍යයන වැඩ ඉස්සරහටත් කරනවා කියලා කියපු ඒ කාන්තාව තවත් තොරතුරු දැනගන්න ඕන වුණොත් අපේ සඟරා පුවරුව තියෙන තැනට එනවා කියලත් කිව්වා.