Rozdział szósty

Jehowa — „Bóg prawy i Wybawca”

Izajasza 45:1-25

1, 2. O czym zapewnia 45 rozdział Księgi Izajasza i jakie sprawy teraz rozważymy?

JEHOWA składa obietnice godne zaufania. Jest Bogiem Objawicielem i Bogiem Stwórcą. Już nieraz dowiódł swej prawości i okazał się Wybawcą ludzi ze wszystkich narodów. To tylko niektóre spośród krzepiących zapewnień z 45 rozdziału Księgi Izajasza.

² Rozdział ten zawiera też szczególny przykład proroczych umiejętności Jehowy. Pod wpływem Jego ducha Izajasz może przyjrzeć się odległym krajom, prześledzić wypadki mające się rozegrać w przyszłych stuleciach, a także opisać pewne wydarzenie, które z taką dokładnością mógł przepowiedzieć tylko Jehowa, Bóg prawdziwych proroctw. Co to za wydarzenie? Jak wpływa na lud Boży za dni Izajasza? Jakie znaczenie ma dziś dla nas? Przeanalizujmy słowa proroka.

Wypowiedź Jehowy przeciw Babilonowi

3. Jakich barwnych sformułowań użyto w Księdze Izajasza 45:1-3a, by opisać zwycięski pochód Cyrusa?

³ „Oto, co rzekł Jehowa do swego pomazańca, Cyrusa, którego prawicę ująłem, by podbić przed nim narody — żeby zdjąć pasy z bioder królów; żeby otworzyć przed nim podwoje, tak iż nawet bramy nie będą zamknięte: ‚Ja pójdę przed tobą i wyrównam wyniosłości ziemi. Roztrzaskam  miedziane wrota i odrąbię żelazne zasuwy. I dam ci skarby znajdujące się w ciemności oraz ukryte skarby, które są w kryjówkach’” (Izajasza 45:1-3a).

4. (a) Dlaczego Jehowa nazywa Cyrusa swym „pomazańcem”? (b) Jak Jehowa zapewni Cyrusowi zwycięstwo?

⁴ Jehowa za pośrednictwem Izajasza zwraca się do Cyrusa, jak gdyby ten już żył, chociaż wtedy jeszcze się nie urodził (Rzymian 4:17). Wyznacza mu określone zadanie, toteż może go nazwać swym „pomazańcem”. Ponieważ będzie go prowadził, ulegną mu narody, a królowie staną się słabi i niezdolni do stawienia oporu. Kiedy Cyrus zaatakuje Babilon, Jehowa zadba o to, żeby bramy miasta były otwarte, czyli równie bezużyteczne, jak gdyby zostały roztrzaskane. Wyruszy przed Cyrusem, by usunąć wszelkie przeszkody. W końcu wojska tego wodza zdobędą miasto i zagarną „ukryte skarby” — bogactwa przechowywane w mrocznych skarbcach. Izajasz wszystko to zapowiada. Ale czy jego słowa się sprawdzają?

5, 6. Kiedy i w jaki sposób spełnia się proroctwo o upadku Babilonu?

⁵ W roku 539 p.n.e. — jakieś 200 lat po spisaniu proroctwa przez Izajasza — Cyrus rzeczywiście staje pod murami Babilonu, gotowy do ataku (Jeremiasza 51:11, 12). Ale Babilończycy wcale się tym nie przejmują. Uważają swe miasto za niezdobyte. Jego wyniosłe mury wznoszą się nad głębokimi fosami wypełnionymi wodą z rzeki Eufrat, wchodzącej w skład systemu obronnego tej metropolii. Od przeszło stu lat żaden nieprzyjaciel nie zdobył Babilonu szturmem! Rezydujący w nim władca, Belszaccar, czuje się tak pewnie, że razem z dworem beztrosko ucztuje (Daniela 5:1). Właśnie tej nocy — z 5 na 6 października — Cyrus doprowadza do końca błyskotliwą operację militarną.

 ⁶ W górze rzeki Eufrat saperzy Cyrusa robią wyrwę w jej brzegu, tak aby zmieniła bieg i przestała płynąć na południe w kierunku Babilonu. Wkrótce poziom wód przecinających i okalających to miasto na tyle się obniża, iż wojownicy mogą dotrzeć do jego centralnej części, brodząc w korycie rzeki (Izajasza 44:27; Jeremiasza 50:38). Rzecz niezwykła, zgodnie z zapowiedzią Izajasza bramy nad Eufratem stoją otworem. Roje żołnierzy Cyrusa wdzierają się do Babilonu, zdobywają pałac i zabijają króla Belszaccara (Daniela 5:30). Dokonują podboju w ciągu jednej nocy. Babilon pada, a proroctwo sprawdza się w każdym szczególe.

7. Dlaczego niezwykłe spełnienie proroctwa Izajasza o Cyrusie pokrzepia chrześcijan?

⁷ Dzięki poznaniu dokładnego urzeczywistnienia się owej przepowiedni dzisiejsi chrześcijanie utwierdzają się w wierze. Nabierają głębokiego przekonania, że mogą całkowicie zaufać jeszcze niespełnionym proroctwom biblijnym (2 Piotra 1:20, 21). Czciciele Jehowy wiedzą, iż w roku 1919 doszło do czegoś, co zapowiadała klęska poniesiona przez Babilon w 539 roku p.n.e. — do upadku „Babilonu Wielkiego”. Wciąż jednak czekają na zniszczenie tej nowożytnej organizacji religijnej, jak również na przyrzeczone usunięcie systemu politycznego podległego Szatanowi, wrzucenie samego Szatana do otchłani oraz nadejście nowego nieba i nowej ziemi (Objawienie 18:2, 21; 19:19-21; 20:1-3, 12, 13; 21:1-4). Żywią przeświadczenie, iż proroctwa Jehowy to nie czcze obietnice, lecz zapowiedzi konkretnych przyszłych wydarzeń. Pokładają w nich tym większą ufność, że pamiętają o spełnieniu się wszystkich szczegółów proroctwa Izajasza o upadku Babilonu. Nie mają wątpliwości, iż Jehowa zawsze dotrzymuje słowa.

 Dlaczego Jehowa okaże Cyrusowi przychylność

8. Wymień pierwszą przyczynę, dla której Jehowa zapewnia Cyrusowi zwycięstwo nad Babilonem.

⁸ Po przepowiedzeniu, kto i w jaki sposób pokona Babilon, Jehowa wskazuje pierwszą przyczynę zapewnienia Cyrusowi zwycięstwa. Zwracając się do niego proroczo, wyjaśnia: Chodzi o to, „byś poznał, że ja jestem Jehowa, który cię woła po imieniu, Bóg Izraela” (Izajasza 45:3b). Władca czwartego mocarstwa światowego w historii biblijnej powinien więc zdawać sobie sprawę, że swój największy tryumf zawdzięcza komuś potężniejszemu — Jehowie, Władcy Wszechświata — i że to On, Bóg Izraela, woła go, czyli zleca mu zadanie. Jak się dowiadujemy z Biblii, Cyrus rzeczywiście przypisał Mu swe wspaniałe zwycięstwo (Ezdrasza 1:2, 3).

9. Z jakiego jeszcze powodu Jehowa umożliwia Cyrusowi podbój Babilonu?

⁹ Jehowa wymienia teraz drugi powód, dla którego umożliwi Cyrusowi podbój Babilonu: „Ze względu na mego sługę Jakuba oraz Izraela, mego wybrańca, zawołałem cię po imieniu; dałem ci zaszczytne imię, chociaż mnie nie znałeś” (Izajasza 45:4). Zwycięstwo Cyrusa nad Babilonem ma przełomowe znaczenie. Jest oznaką upadku jednej potęgi światowej i wyłonienia się następnej, wywiera więc wpływ na dzieje przyszłych pokoleń. Jednakże ludzie z sąsiednich narodów, którzy z obawą śledzą rozgrywające się wydarzenia, byliby zdumieni, gdyby wiedzieli, że dzieje się to ze względu na kilka tysięcy mało znaczących wygnańców przebywających w Babilonie — Żydów, potomków Jakuba. Ale w oczach Jehowy ci pozostali przy życiu członkowie starożytnego Izraela wcale nie znaczą mało. Są Jego „sługą”. Są Jego  „wybrańcem” spośród wszystkich ludów ziemi. Chociaż więc Cyrus wcześniej nie znał Jehowy, posłuży Mu jako Jego pomazaniec do pokonania miasta, które nie zamierzało zwrócić wolności jeńcom. Bóg nie chce, żeby Jego wybrany lud na zawsze usychał z tęsknoty w obcej ziemi.

10. Z jakiego najważniejszego powodu Jehowa posłuży się Cyrusem do usunięcia babilońskiego mocarstwa światowego?

¹⁰ Jehowa ma też trzeci, jeszcze ważniejszy powód, by użyć Cyrusa do obalenia Babilonu. Oświadcza: „Jam jest Jehowa i nie ma nikogo innego. Oprócz mnie nie ma Boga. Opaszę cię mocno, chociaż mnie nie poznałeś, by ludzie ze wschodu słońca i z jego zachodu poznali, że oprócz mnie nie ma nikogo. Jam jest Jehowa i nie ma nikogo innego” (Izajasza 45:5, 6). Upadek babilońskiego mocarstwa światowego będzie świadectwem Boskości Jehowy — każdy się dowie, że wyłącznie On zasługuje na cześć. Ponieważ Jego lud odzyska wolność, członkowie wielu narodów — od wschodu po zachód — przyznają, że Jehowa jest jedynym prawdziwym Bogiem (Malachiasza 1:11).

11. Na jakim przykładzie Jehowa wykazuje, że ma moc potrzebną do zrealizowania swego zamierzenia dotyczącego Babilonu?

 ¹¹ Pamiętajmy, że to proroctwo Izajasza zostało spisane około 200 lat przed zapowiadanymi wydarzeniami. Sporo ludzi, którzy je słyszeli, mogło się zastanawiać: Czy Jehowa naprawdę ma moc doprowadzenia tego wszystkiego do skutku? Historia potwierdziła, że istotnie ma. Jehowa wyjaśnia, dlaczego rozsądna jest wiara w Jego zdolność dotrzymywania obietnic: „Tworzę światło i stwarzam ciemność, zaprowadzam pokój i stwarzam niedolę — ja, Jehowa, czynię to wszystko” (Izajasza 45:7). Jehowa ma kontrolę nad każdym elementem dzieła stwórczego — od światła po ciemność — i nad każdym elementem dziejów — od pokoju po niedolę. Podobnie jak zapewnia światło w dzień oraz ciemność w nocy, tak obdarzy Izrael pokojem i ześle niedolę na Babilon. Miał moc potrzebną do stworzenia wszechświata i ma też moc urzeczywistnienia swych proroctw. Bardzo to podnosi na duchu dzisiejszych chrześcijan, którzy pilnie badają Jego prorocze słowo.

12. (a) Do czego Jehowa skłoni symboliczne niebiosa i ziemię? (b) Jaką obietnicę krzepiącą dzisiejszych chrześcijan zawierają słowa z Księgi Izajasza 45:8?

 ¹² Nie bez powodu więc Jehowa ukazuje przyszły los pojmanych Żydów, posługując się przykładem normalnych zjawisk natury: „Niebiosa, sprawcie, żeby kropiło z góry; i niech z chmurnego nieba sączy się prawość. Niech się otworzy ziemia i niech owocuje wybawieniem, i niech sprawi, by zarazem wzeszła prawość. Ja, Jehowa, to stworzyłem” (Izajasza 45:8). Jehowa spowoduje, że prawość z symbolicznych niebios będzie oddziaływać na lud Boży jak życiodajny deszcz padający z literalnego nieba. Ponadto skłoni symboliczną ziemię — na wzór literalnej, która wydaje obfite plony — do zainicjowania wydarzeń zgodnych z Jego prawym zamierzeniem, zwłaszcza do oswobodzenia Jego ludu z niewoli babilońskiej. W roku 1919 sprawił, że „niebiosa” i „ziemia” w analogiczny sposób doprowadziły do wydarzeń, w wyniku których lud Boży odzyskał wolność. Wszystko to raduje dzisiejszych chrześcijan. Dlaczego? Wypadki te wzmacniają ich wiarę w czasie oczekiwania na błogosławieństwa, które prawa „ziemia” będzie zawdzięczać symbolicznym niebiosom, czyli Królestwu Bożemu. Symboliczne niebiosa i ziemia staną się wtedy źródłem prawości i wybawienia na znacznie większą skalę niż w chwili obalenia starożytnego Babilonu. Nastąpi wówczas ostateczne, imponujące spełnienie słów Izajasza! (2 Piotra 3:13; Objawienie 21:1).

Błogosławieństwa wynikające z uznania władzy Jehowy

13. Dlaczego sprzeciw człowieka wobec zamiarów Jehowy jest śmieszny?

¹³ Po opisaniu przyszłych uszczęśliwiających błogosławieństw Izajasz nagle zaczyna prorokować w innym tonie.  Ogłasza podwójne biada: „Biada wdającemu się w spór z Tym, który go ukształtował, jak skorupa gliniana z innymi skorupami glinianymi ziemi! Czy glina ma powiedzieć do tego, który ją kształtuje: ‚Co czynisz?’ A twoje dzieło: ‚On nie ma rąk?’ Biada temu, kto mówi do ojca: ‚Co płodzisz?’, a do żony: ‚Co rodzisz w bólach?’” (Izajasza 45:9, 10). Synowie Izraela najwyraźniej protestują przeciw temu, co Jehowa zapowiada. Zapewne nie wierzą, iż pozwoli On swemu ludowi pójść na wygnanie. Może też nie podoba im się myśl, że Izraelitów ma uwolnić król pogański, a nie jakiś władca z rodu Dawida. Aby wykazać  absurdalność sprzeciwów tych ludzi, Izajasz przyrównuje ich do wyrzuconych brył gliny i glinianych skorup, które ważą się kwestionować mądrość garncarza. Jego dzieło niejako twierdzi, że nie ma on rąk ani nie potrafi formować gliny. Jakie to niemądre! Owi przeciwnicy przypominają też małe dzieci, które ośmielają się krytykować władzę rodzicielską.

14, 15. Co mówi o Jehowie określenie „Święty” oraz przypomnienie, że zajmował się ‛kształtowaniem’?

¹⁴ Izajasz przekazuje, co Jehowa odpowiada tym przeciwnikom: „Oto, co rzekł Jehowa, Święty Izraela i Ten, który go ukształtował: ‚Pytajcie mnie o rzeczy, które nadchodzą w związku z moimi synami; i nakazujcie mi co do działalności moich rąk. Ja uczyniłem ziemię i stworzyłem na niej człowieka. To ja — moje ręce rozpostarły niebiosa i ja wydałem nakazy całemu ich zastępowi. Ja wzbudziłem kogoś w prawości i wyprostuję wszystkie jego drogi. On zbuduje  moje miasto i pozwoli mym wygnańcom odejść, nie za jakąś cenę ani za łapówkę’ — powiedział Jehowa Zastępów” (Izajasza 45:11-13).

¹⁵ Nazwanie Jehowy „Świętym” podkreśla Jego nieskazitelność. A wzmianka o tym, że zajmował się ‛kształtowaniem’, przypomina, że jest On Stwórcą i dlatego ma prawo decydować o biegu historii. Jehowa potrafi odsłonić przed synami Izraela nadchodzące wydarzenia i zatroszczyć się o swe dzieło, to znaczy o swój lud. Ponownie wskazano tu na związek między stwarzaniem i objawianiem przyszłości. Jako Stwórca całego wszechświata, Jehowa ma prawo kierować rozwojem wypadków zgodnie z własną wolą (1 Kronik 29:11, 12). W omawianej sytuacji Najwyższy Władca postanowił, że wyzwolicielem Izraela będzie poganin Cyrus. Jego pojawienie się — choć nastąpi dopiero w przyszłości — jest równie pewne jak istnienie nieba i ziemi. Kto więc z synów Izraela odważy się krytykować Ojca, „Jehowę Zastępów”?

16. Dlaczego słudzy Jehowy powinni Mu się podporządkować?

¹⁶ W tych samych wersetach Księgi Izajasza podano jeszcze jeden powód, dla którego słudzy Boga powinni Mu się podporządkować. On zawsze podejmuje decyzje mające na celu ich dobro (Hioba 36:3). Z myślą o nich ustanowił prawa, których przestrzeganie przynosi im pożytek (Izajasza 48:17). Przekonują się o tym Żydzi uznający władzę Jehowy za czasów Cyrusa. Król ten, czyniąc zadość prawym zasadom Jehowy, odsyła ich z Babilonu do ojczyzny, aby tam odbudowali świątynię (Ezdrasza 6:3-5). Podobnie dzisiaj zaznają błogosławieństw ci, którzy w życiu codziennym stosują się do praw Boga i podporządkowują się Jego zwierzchnictwu (Psalm 1:1-3; 19:7; 119:105; Jana 8:31, 32).

 Błogosławieństwa czekające inne narody

17. Kto oprócz Izraela skorzysta z wybawienia zapewnionego przez Jehowę i w jaki sposób?

¹⁷ Izrael nie będzie jedynym narodem, który odniesie pożytek z upadku Babilonu. Izajasz oznajmia: „Oto, co rzekł Jehowa: ‚Nie opłacani robotnicy z Egiptu oraz kupcy z Etiopii i Sabejczycy, rośli mężczyźni, przejdą do ciebie i staną się twoją własnością. Będą za tobą szli; przejdą w pętach i pokłonią się tobie. Będą cię błagać i mówić: „Naprawdę Bóg jest w jedności z tobą i nie ma nikogo innego; nie ma innego Boga”’” (Izajasza 45:14). Za czasów Mojżesza do Izraelitów opuszczających Egipt przyłączyła się „ogromna mieszana społeczność” cudzoziemców (Wyjścia 12:37, 38). Ludzie z innych narodów będą też towarzyszyć żydowskim wygnańcom w wędrówce z Babilonu do ojczyzny. Nie zostaną do tego przymuszeni, lecz sami ‛do nich przejdą’. W zapowiedzi Jehowy: „pokłonią się tobie” i „będą cię błagać” kryje się myśl, iż chętnie podporządkują się Izraelowi i będą wobec niego lojalni. Wspomniane pęta nałożą na siebie dobrowolnie na znak gotowości do usługiwania ludowi, z którym Bóg się sprzymierzył; oznajmią mu: „Bóg jest w jedności z tobą”. Na mocy przymierza Jehowy z Izraelitami będą Go czcić jako prozelici (Izajasza 56:6).

18. Kto dziś odnosi pożytek z oswobodzenia przez Jehowę „Izraela Bożego” i pod jakimi względami?

¹⁸ Odkąd w roku 1919 „Izrael Boży” został oswobodzony z niewoli duchowej, słowa Izajasza sprawdzają się na większą skalę niż w czasach Cyrusa. Na całej ziemi miliony ludzi dają dowody, że pragną służyć Jehowie (Galatów 6:16; Zachariasza 8:23). Tak jak „robotnicy” i „kupcy” wymienieni przez Izajasza, z radością poświęcają swe siły i ofiarowują środki, żeby poprzeć czyste wielbienie Boga  (Mateusza 25:34-40; Marka 12:30). Po oddaniu się Mu chodzą Jego ścieżkami — ochoczo służą Mu jako niewolnicy (Łukasza 9:23). Czczą wyłącznie Jehowę, doznając dobrodziejstw wynikających ze współpracy z „niewolnikiem wiernym i roztropnym”, którego łączy z Bogiem szczególne przymierze (Mateusza 24:45-47; 26:28; Hebrajczyków 8:8-13). Chociaż ci „robotnicy” i „kupcy” nie są stroną w owej uroczystej umowie, odnoszą z niej pożytek i przestrzegają wiążących się z nią praw, a przy tym śmiało ogłaszają: „Nie ma innego Boga”. Oglądanie dziś na własne oczy, jak coraz więcej takich osób gorliwie działa na rzecz religii prawdziwej, istotnie jest niezwykłym przeżyciem! (Izajasza 60:22).

19. Co czeka tych, którzy uparcie czczą bożki?

¹⁹ Po wyjawieniu, że do oddawania czci Jehowie przyłączą się ludzie z narodów, prorok woła: „Doprawdy, ty jesteś Bogiem pozostającym w ukryciu, Bogiem Izraela, Wybawcą”! (Izajasza 45:15). Chociaż na razie Jehowa powstrzymuje się od zademonstrowania swej potęgi, to w przyszłości niejako wyjdzie z ukrycia. Dowiedzie, że jest Bogiem Izraela, Wybawcą swego ludu. Nie będzie jednak Wybawcą dla tych, którzy polegają na bożkach. O takich Izajasz mówi: „Wszyscy oni zostaną zawstydzeni, wręcz upokorzeni. Razem w upokorzeniu pójdą wytwórcy bożyszczy” (Izajasza 45:16). Doświadczą uczucia upokorzenia znacznie gorszego niż przelotny wstyd czy niesława. Czeka ich śmierć — przeciwieństwo tego, co teraz Jehowa obiecuje Izraelowi.

20. Jak Izrael zostanie ‛wybawiony po czasy niezmierzone’?

²⁰ „Izrael zaś zostanie wybawiony — w jedności z Jehową — wybawieniem po czasy niezmierzone. Nie będziecie zawstydzeni ani upokorzeni po niezmierzone czasy wieczności” (Izajasza 45:17). Jehowa przyrzeka Izraelitom  wybawienie na zawsze, lecz stawia pewien warunek. Muszą żyć „w jedności z Jehową”. Oni jednak zerwą tę więź, gdy odrzucą Jezusa jako Mesjasza. Tym samym zaprzepaszczą szansę uzyskania „wybawienia po czasy niezmierzone”. Niemniej część z nich uwierzy w Jezusa i stanie się zalążkiem Izraela Bożego, który zajmie miejsce cielesnego Izraela (Mateusza 21:43; Galatów 3:28, 29; 1 Piotra 2:9). Ów naród duchowy nigdy nie dozna upokorzenia. Zostanie objęty „wiecznotrwałym przymierzem” (Hebrajczyków 13:20).

Jako Stwórca i Objawiciel Jehowa jest godny zaufania

21. Jak Jehowa dowodzi, że można na Nim całkowicie polegać jako na Stwórcy i Objawicielu?

²¹ Czy Żydzi mogą ufać złożonej przez Jehowę obietnicy wybawienia Izraela na zawsze? Izajasz odpowiada: „Tak powiedział Jehowa, Stwórca niebios, On, prawdziwy Bóg, Ten, który ukształtował ziemię i który ją uczynił, który ją mocno ugruntował, który nie stworzył jej po prostu na nic, który ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana: ‚Jam jest Jehowa i nie ma nikogo innego. Nie mówiłem w ukryciu, w ciemnym miejscu ziemi; nie powiedziałem też do potomstwa Jakuba: „Szukajcie mnie po prostu na nic”. Jam jest Jehowa — mówię to, co prawe, oznajmiam to, co prostolinijne’” (Izajasza 45:18, 19). Izajasz rozpoczyna kolejne prorocze orędzie, mówiąc: „Tak powiedział Jehowa”. Wcześniej w tym rozdziale trzy razy wprowadzał doniosłe proroctwo słowami: „Oto, co rzekł Jehowa” (Izajasza 45:1, 11, 14). A co Jehowa oznajmia? Zapewnia, że jako Stwórca i Objawiciel jest godny zaufania. Nie stworzył ziemi „po prostu na nic”. Tak samo nie nakazuje członkom swego ludu, Izraela, by Go szukali „po prostu  na nic”. Przeprowadzi swe zamierzenie dotyczące wybranego narodu, tak jak zrealizuje zamierzenie dotyczące ziemi. Jego wypowiedzi są ogłaszane otwarcie, toteż różnią się od mętnych wywodów czcicieli fałszywych bóstw. Są słuszne i się sprawdzają. Ci, którzy Mu służą, nie czynią tego na próżno.

22. (a) Czego mogą być pewni żydowscy wygnańcy w Babilonie? (b) Jaką rękojmię mają dzisiejsi chrześcijanie?

²² Dla ludu Bożego przebywającego na wygnaniu w Babilonie powyższe słowa stanowią gwarancję, że Ziemia Obiecana nie pozostanie pustkowiem. Na nowo się zaludni. I Jehowa rzeczywiście dotrzymuje swych obietnic. Dzisiejszemu ludowi Bożemu orędzie Izajasza daje rękojmię,  że nasza planeta nie zamieni się w perzynę — nie zostanie spalona, jak sądzą niektórzy, ani zniszczona przez bomby atomowe, czego obawiają się inni. Zgodnie z postanowieniem Bożym będzie istnieć na zawsze, przeobrażona w olśniewający raj i zamieszkana przez prawych ludzi (Psalm 37:11, 29; 115:16; Mateusza 6:9, 10; Objawienie 21:3, 4). Słowa Jehowy okażą się wiarygodne, tak jak to było w wypadku Izraela.

Jehowa jest miłosierny

23. Co czeka bałwochwalców i w jakim położeniu są czciciele Jehowy?

²³ W następnych słowach Jehowa kładzie jeszcze większy nacisk na wybawienie Izraela: „Zbierzcie się i przyjdźcie. Zejdźcie się razem, wy, którzyście ocaleli z narodów. Niczego nie poznali ci, którzy noszą drewno swego rzeźbionego wizerunku, ani modlący się do boga, który nie może wybawić. Przedstawcie swą sprawę i swój wywód. Owszem, niech się wspólnie naradzą. Kto sprawił, że słyszano o tym od dawien dawna? Kto oznajmia o tym od owego czasu? Czyż nie ja, Jehowa, poza którym nie ma innego Boga — Bóg prawy i Wybawca, a oprócz mnie nie ma innego?” (Izajasza 45:20, 21). Jehowa wzywa ‛ocalałych’ do porównania ich wybawienia z losem czcicieli bożków (Powtórzonego Prawa 30:3; Jeremiasza 29:14; 50:28). Skoro ci bałwochwalcy przedstawiają swe prośby i służą bezsilnym bóstwom, które nie mogą ich uratować, to „niczego nie poznali”. Ich praktyki religijne nic nie dają — są zupełnie daremne. Natomiast słudzy Jehowy stwierdzają, że ma On moc zrealizowania tego, co „od dawien dawna” zapowiadał, na przykład oswobodzenia swego ludu z niewoli babilońskiej. Dzięki takiej mocy i zdolności przewidywania Jehowa odróżnia się od wszystkich  innych bogów. Istotnie jest „Bogiem prawym i Wybawcą”.

„Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu”

24, 25. (a) Do czego zachęca Jehowa i dlaczego możemy być pewni, że spełni swą obietnicę? (b) Czego Jehowa słusznie się domaga?

²⁴ Powodowany miłosierdziem, Jehowa zaprasza: „Nawróćcie się do mnie i bądźcie wybawieni, wy wszyscy na krańcach ziemi; bo ja jestem Bogiem i nie ma nikogo innego. Na samego siebie przysiągłem — z moich własnych ust wyszło słowo w prawości, tak iż się nie wróci — że ugnie się przede mną każde kolano, każdy język przysięgnie, mówiąc: ‚Zaiste, w Jehowie jest zupełna prawość oraz siła. Wszyscy, którzy pałają gniewem przeciwko niemu, przyjdą wprost do niego i będą zawstydzeni. W Jehowie dowiedzie swej racji całe potomstwo Izraela i będzie się sobą chlubić’” (Izajasza 45:22-25).

²⁵ Jehowa przyrzeka wybawić z Babilonu Izraelitów, którzy się do Niego nawrócą. Proroctwo to z całą pewnością się spełni, bo On nie tylko pragnie, ale też potrafi wyratować swój lud (Izajasza 55:11). Jego słowa zawsze są godne zaufania, a cóż dopiero wtedy, gdy poręcza je przysięgą (Hebrajczyków 6:13). On ma prawo domagać się podporządkowania („ugnie się przede mną każde kolano”) oraz oddania („każdy język przysięgnie”) od osób chcących zaskarbić sobie Jego przychylność. Izraelici, którzy będą wytrwale Go czcić, zostaną ocaleni. Będą mogli się chlubić tym, czego Jehowa dla nich dokona (2 Koryntian 10:17).

26. Jak „wielka rzesza” ze wszystkich narodów reaguje na zaproszenie Jehowy, by się do Niego nawrócić?

²⁶ Jednakże Bóg zaprasza do nawrócenia się do Niego nie tylko wygnańców przebywających w starożytnym Babilonie (Dzieje 14:14, 15; 15:19; 1 Tymoteusza 2:3, 4).  Zaproszenie to rozlega się nadal — reaguje na nie „wielka rzesza (...) ze wszystkich narodów”, która obwieszcza: „Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu (...) i Barankowi [Jezusowi]” (Objawienie 7:9, 10; 15:4). Co roku ta wielka rzesza powiększa się o setki tysięcy nowych, którzy nawracają się do Boga, w pełni uznają Jego zwierzchnictwo i publicznie deklarują swą wierność wobec Niego. Poza tym lojalnie wspierają Izrael duchowy, „potomstwo Abrahama” (Galatów 3:29). Dają dowód, że miłują prawe rządy Jehowy, rozgłaszając po całym świecie: „Zaiste, w Jehowie jest zupełna prawość oraz siła”. * Słowa z Księgi Izajasza 45:23 apostoł Paweł przytoczył według Septuaginty w Liście do Rzymian, aby wykazać, że ostatecznie wszyscy żyjący uznają władzę Boga i będą nieustannie wysławiać Jego imię (Rzymian 14:11; Filipian 2:9-11; Objawienie 21:22-27).

27. Dlaczego dzisiejsi chrześcijanie mogą niezachwianie wierzyć w obietnice Jehowy?

²⁷ Dlaczego członkowie wielkiej rzeszy mogą ufać, że zwrócenie się do Boga przyniesie wybawienie? Ponieważ na obietnicach Jehowy można polegać, czego wyraźnie dowodzą prorocze słowa z 45 rozdziału Księgi Izajasza. Jehowa miał moc i mądrość niezbędną do stworzenia nieba i ziemi i tak samo ma moc oraz mądrość niezbędną do zrealizowania swych proroctw. Jak dopilnował, by sprawdziło się proroctwo dotyczące Cyrusa, tak urzeczywistni każde niespełnione dotąd proroctwo biblijne. Czciciele Jehowy mogą więc być pewni, że niebawem jeszcze raz okaże się On „Bogiem prawym i Wybawcą”.

[Przypis]

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronach 80, 81]

Jehowa, Twórca światła i ciemności, może zapewnić pokój i zesłać niedolę

[Ilustracja na stronie 83]

Dzięki Jehowie „niebiosa” ześlą błogosławieństwa, a „ziemia” ‛zaowocuje wybawieniem’

[Ilustracja na stronie 84]

Czy wyrzucone skorupy glinianych naczyń mogą kwestionować mądrość ich twórcy?

[Ilustracja na stronie 89]

Jehowa nie stworzył ziemi na próżno