Księga Rodzaju donosi, że hebrajski niewolnik Józef został wezwany przed faraona, aby wyjaśnić dręczące owego władcę sny. Józef przebywał wtedy w więzieniu już od kilku lat. Mimo że wezwanie faraona było pilne, poświęcił czas, żeby się ogolić (Rodzaju 39:20-23; 41:1, 14). To, że pisarz zwrócił uwagę na ten z pozoru mało znaczący szczegół, świadczy o tym, iż dobrze znał egipskie zwyczaje.

Zapuszczanie brody było czymś normalnym wśród wielu starożytnych ludów, w tym Hebrajczyków. Tymczasem, jak czytamy w pewnym dziele, „starożytni Egipcjanie stanowili jedyny orientalny naród, w którym noszenie brody nie było przyjęte” (Cyclopedia of Biblical, Theological, and Ecclesiastical Literature, pod red. J. McClintocka i J. Stronga).

Czy Egipcjanie golili wyłącznie brodę? Według czasopisma Biblical Archaeology Review niektóre egipskie zwyczaje ceremonialne wymagały, by mężczyzna przygotował się do spotkania z faraonem tak samo, jak do wizyty w świątyni. A zatem Józef prawdopodobnie zgolił wszystkie włosy z głowy i reszty ciała.

Niekoniecznie. W swoich natchnionych listach apostoł Paweł czasem przeciwstawiał Żydom Greków, czyli Hellenów, najwyraźniej mając na myśli wszystkich ludzi, którzy nie byli Żydami (Rzymian 1:16; 10:12). Niewątpliwie robił tak dlatego, że w rejonach, gdzie głosił, język i kultura grecka bardzo się rozpowszechniły.

Kogo w starożytności uważano za Greka? W IV wieku p.n.e. ateński mówca Izokrates szczycił się tym, że kultura grecka rozprzestrzenia się na cały świat. Zauważył też, jaki był tego rezultat: „Grekami nazywani są nie tyle ci, którzy urodzili się w Grecji, ile ci, którzy odnieśli pożytek z naszej edukacji”. Możliwe więc — choć nie jest to pewne — że ojciec Tymoteusza, niebędący Żydem, oraz inni, których Paweł określał mianem Greków, nie byli nimi z racji urodzenia, tylko przyjęli grecką kulturę (Dzieje 16:1).