Łatwo można wyjść z założenia, że Szatan, o którym mowa w Biblii, to jedynie symbol wszelkiego zła. Ale czy Biblia naprawdę tego uczy? Gdyby tak było, to dlaczego opisano w niej, jak Szatan rozmawiał z Jezusem Chrystusem, a nawet z samym Bogiem Wszechmocnym? Przyjrzyjmy się dwom takim sytuacjom.

Gdy Jezus rozpoczął swoją służbę, Diabeł próbował go zwieść, podsuwając mu trzy pokusy. Najpierw starał się go nakłonić, żeby samolubnie użył otrzymanej od Boga mocy do zaspokojenia głodu. Potem namawiał Jezusa, by lekkomyślnie naraził swoje życie na niebezpieczeństwo i ściągnął na siebie powszechną uwagę. Na koniec zaoferował mu władzę nad wszystkimi królestwami świata w zamian za jeden akt uwielbienia. Jezus odparł wszystkie te podstępne ataki, za każdym razem cytując natchnione Pisma (Mateusza 4:1-11; Łukasza 4:1-13).

Z kim Jezus rozmawiał? Ze złem tkwiącym w nim samym? Według Biblii Syn Boży był „wypróbowany pod każdym względem tak jak my, ale bez grzechu” (Hebrajczyków 4:15). Czytamy w niej też: „On grzechu nie popełnił ani w jego ustach nie znaleziono nic zwodniczego” (1 Piotra 2:22). Jezus pozostał doskonały, niezłomnie lojalny wobec Boga. Nigdy nie pozwolił, by rozwinęła się w nim jakakolwiek zła cecha. Widać więc wyraźnie, że nie rozmawiał z tkwiącym w nim złem, ale z rzeczywistą osobą.

W relacji tej znajdujemy też inne dowody, że Szatan jest kimś realnym.

• Jak pamiętamy, Diabeł zaproponował Jezusowi władzę nad światem w zamian za złożenie mu hołdu (Mateusza 4:8, 9). Gdyby nie był realną osobą, propozycja ta nie miałaby sensu. Ponadto Jezus nie zakwestionował tego, że Szatan posiada tak ogromną władzę.

• Po tym, jak Jezus odrzucił pokusy, Diabeł „odstąpił od niego aż do innego dogodnego czasu” (Łukasza 4:13). Czy wzmianka ta bardziej pasuje do poglądu, że Szatan jest uosobieniem zła, czy raczej że jest nieustępliwym, bezwzględnym zwodzicielem?

• Zauważmy, że do Jezusa ‛przyszli aniołowie i zaczęli mu usługiwać’ (Mateusza 4:11). Bez wątpienia były to istoty duchowe, które go pokrzepiły i zapewniły mu praktyczną pomoc. Dlaczego więc mielibyśmy uznać, że w odróżnieniu od nich Szatan nie jest rzeczywistym bytem duchowym?

Druga sytuacja dotyczy dwóch rozmów między Diabłem a Bogiem na temat prawego człowieka imieniem Hiob. W obu wypadkach Bóg wyrażał się o nim z uznaniem. Natomiast Szatan utrzymywał, że służy on Bogu wyłącznie z samolubnych powodów. Insynuował, że Jehowa * kupił sobie jego lojalność. W gruncie rzeczy twierdził, iż zna Hioba lepiej niż sam Bóg. Jehowa pozwolił Szatanowi pozbawić Hioba majątku, dzieci, a potem też zdrowia. Z czasem stało się jasne, że Szatan jest kłamcą, a Jehowa miał rację co do swego sługi. Hiob zachował niezłomną postawę, za co spotkała go nagroda (Hioba 1:6-12; 2:1-7).

Czy Jehowa prowadził rozmowę z jakąś mroczną stroną swej osobowości? W Słowie Bożym czytamy: „Co się tyczy prawdziwego Boga, droga jego jest doskonała” (2 Samuela 22:31). Powiedziano w nim też: „Święty, święty, święty jest Jehowa Bóg, Wszechmocny” (Objawienie 4:8). „Święty” to inaczej czysty, nieskalany, oddzielony od grzechu. Jehowa jest doskonały i bez skazy. Po prostu nie może mieć żadnej złej cechy.

Niektórzy jednak twierdzą, że sam Hiob nie był rzeczywistą postacią, więc cała ta rozmowa to alegoria. Ale czy taki argument ma sens? Inne fragmenty biblijne poświadczają, że Hiob istniał naprawdę. W Liście Jakuba 5:7-11 Hioba postawiono za przykład, który miał zachęcać chrześcijan do wytrwałości w trudnych chwilach i przypominać im, że Jehowa nagradza taką postawę. Jaką siłę wyrazu miałby ten przykład, gdyby i postać Hioba, i ataki Szatana były jedynie fikcją? Co więcej, w Księdze Ezechiela 14:14, 20 Hiob został wymieniony jako jeden z trzech prawych mężczyzn obok Noego i Daniela. Podobnie jak oni, był rzeczywistą osobą i wyróżniał się głęboką wiarą. A skoro istniał naprawdę, to czy tak samo nie było z jego prześladowcą?

Niewątpliwie więc Biblia przedstawia Szatana jako realną istotę duchową. Możesz jednak zadawać sobie pytanie: „Czy w dzisiejszym świecie stanowi on jakieś zagrożenie dla mnie i mojej rodziny?”.

Wyobraź sobie, że w twoim mieście nagle pojawia się spora grupa przestępców. Oczywiście w okolicy robi się niebezpiecznie, a poziom moralny się obniża. A teraz pomyśl: Co działoby się na ziemi, gdyby nagle pojawił się na niej Szatan razem z demonami — rzeczywistymi istotami duchowymi, które również zbuntowały się przeciw Bogu? Czego należałoby się spodziewać? Zastanów się nad tym, co słyszysz w wiadomościach lokalnych i ze świata:

• Czy zauważasz wzrost bezsensownej przemocy, choć na całym świecie podejmuje się starania, by ją powstrzymać?

• Czy zwróciłeś uwagę, że coraz większą popularność zyskuje rozrywka przesiąknięta spirytyzmem, mimo iż wielu rodziców obawia się jej szkodliwego wpływu na dzieci?

• Czy dostrzegasz postępującą degradację środowiska pomimo szczerych wysiłków, żeby je chronić?

• Czy nie wydaje ci się, że ze społeczeństwem dzieje się coś naprawdę złego — że jakaś siła popycha ludzkość ku katastrofie?

Biblia tak wyjaśnia, kto odpowiada za dzisiejsze problemy: „Zrzucony więc został wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie. (...) Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Objawienie 12:9, 12). Wiele osób po rozważeniu dowodów doszło do wniosku, że Szatan jest niebezpieczną istotą duchową, która wywiera silny wpływ na to, co się dzieje na świecie.

Może chciałbyś wiedzieć, jak się przed nim chronić. To bardzo ważna kwestia. W następnym artykule znajdziesz kilka praktycznych wskazówek.