Wewnętrznie spójna
„Proroctwo nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka, lecz ludzie mówili od Boga, uniesieni duchem świętym” (2 PIOTRA 1:21).
CO WYRÓŻNIA BIBLIĘ? Teksty starożytne, nawet gdy pochodzą z tego samego okresu, często sobie zaprzeczają. Książki o podobnej tematyce napisane przez różnych ludzi w różnych miejscach i epokach rzadko prezentują jednolite poglądy. A jak jest z Biblią, zawierającą 66 ksiąg spisanych przez rozmaitych ludzi? Biblia podaje, że w gruncie rzeczy mają one jednego Autora. Tworzą więc spójną całość (2 Tymoteusza 3:16).
PRZYKŁAD: Mojżesz, pasterz żyjący w XVI stuleciu p.n.e., napisał na początku pierwszej księgi biblijnej, że pojawi się „potomstwo”, które wybawi ludzkość. Nieco dalej podał, że będzie ono należeć do linii rodowej Abrahama, Izaaka i Jakuba (Rodzaju 3:15; 22:17, 18; 26:24; 28:14). Jakieś 500 lat później prorok Natan sprecyzował, że potomstwo to będzie pochodzić z królewskiej dynastii Dawida (2 Samuela 7:12). Po upływie ponad 1000 lat apostoł Paweł wyjaśnił, że obiecanym potomstwem jest Jezus wraz z wybranym gronem swych naśladowców (Rzymian 1:1-4; Galatów 3:16, 29). A u schyłku I wieku n.e. w ostatniej księdze biblijnej zanotowano, że członkowie tego potomstwa będą na ziemi dawać świadectwo o Jezusie, zostaną zabrani do nieba i będą panować z Jezusem przez 1000 lat. To zbiorowe potomstwo zgładzi Diabła i wybawi ludzkość (Objawienie 12:17; 20:6-10).
CO TWIERDZĄ BIBLIŚCI? Po wnikliwej analizie 66 ksiąg biblijnych Louis Gaussen napisał, że jest pod przemożnym wrażeniem „imponującej spójności tej księgi, tworzonej piętnaście stuleci przez tak wielu pisarzy, (...) którzy szli według tego samego planu; konsekwentnie — jakby świadomie — zmierzali do wielkiego finału, kreśląc historię odkupienia świata przez Syna Bożego” (Theopneusty, or, The Plenary Inspiration of the Holy Scriptures).
CO O TYM SĄDZISZ? Czy spodziewałbyś się, że księga, którą spisywało około 40 mężczyzn przez półtora tysiąca lat, będzie wewnętrznie spójna? Czy więc Biblia nie jest wyjątkowa?
„Księga ta istotnie stanowi jedną harmonijną całość. (...) W całej literaturze nie ma niczego, co byłoby jej odpowiednikiem lub choćby w przybliżeniu jej dorównywało” (JAMES ORR, THE PROBLEM OF THE OLD TESTAMENT).