DLACZEGO WARTO POZNAĆ ODPOWIEDŹ NA TO PYTANIE? Niewiele jest rzeczy bardziej przygnębiających niż myśl, że nasze życie nie ma żadnego sensu. Ktoś, kto wyraźnie sprecyzował sobie cel życia, jest odporniejszy na przeciwności losu. Viktor E. Frankl, neurolog, który przeżył holocaust, napisał: „Śmiem twierdzić, iż nic tak nie pomaga pomyślnie przetrwać nawet w najgorszych warunkach, jak świadomość, że prowadzi się sensowne życie”.

Istnieje mnóstwo sprzecznych poglądów dotyczących celu życia. Wielu uważa, że każdy powinien określić go sobie sam. A według zwolenników teorii ewolucji życie nie ma głębszego sensu.

Jednak najrozsądniejszym sposobem odnalezienia celu życia jest skorzystanie ze wskazówek naszego Życiodawcy, Jehowy Boga. Rozważmy, co Jego Słowo ma do powiedzenia na ten temat.

Co mówi Biblia

Biblia uczy, że Jehowa stworzył mężczyznę i kobietę w konkretnym celu. Naszym prarodzicom polecił:

Rodzaju 1:28: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię i opanujcie ją, a także podporządkujcie sobie ryby morskie i latające stworzenia niebios, i wszelkie żywe stworzenie, które się porusza po ziemi”.

Według zamierzenia Bożego Adam i Ewa wraz ze swym potomstwem mieli przekształcić całą ziemię w raj. Bóg nie chciał, by ludzie niszczyli środowisko, starzeli się i umierali. Niestety, pierwsi rodzice dokonali złego wyboru, wskutek czego przekazali nam w dziedzictwie grzech i śmierć (Rodzaju 3:2-6; Rzymian 5:12). Mimo to zamierzenie Jehowy się nie zmieniło. Już wkrótce nasza planeta stanie się rajem (Izajasza 55:10, 11).

Jehowa obdarzył ludzi cechami fizycznymi oraz zdolnościami intelektualnymi, dzięki którym mogli realizować Jego zamierzenie. Nie stworzył ich tak, by żyli niezależnie od Niego. Zastanówmy się, co poniższe wersety mówią o zamyśle Bożym względem nas.

Kaznodziei 12:13: „Konkluzja sprawy, po wysłuchaniu wszystkiego, jest następująca: Bój się prawdziwego Boga i przestrzegaj jego przykazań. Na tym bowiem polega cała powinność człowieka”.

Micheasza 6:8: „Czego Jehowa wymaga od ciebie prócz tego, żebyś czynił zadość sprawiedliwości i miłował życzliwość oraz był skromny, chodząc ze swoim Bogiem?”

Mateusza 22:37-39: „‚Masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem’. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie, podobne do tego, jest to: ‚Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie’”.

Dlaczego dzięki Biblii osiągamy prawdziwy spokój ducha

Żeby jakieś skomplikowane urządzenie mogło dobrze funkcjonować, musi być używane zgodnie z przeznaczeniem oraz instrukcją obsługi. Podobnie rzecz się ma z nami: jeśli chcemy uniknąć szkód duchowych, psychicznych, emocjonalnych i fizycznych,  musimy korzystać z życia w sposób zgodny z wolą Stwórcy. Rozważmy, jak znajomość tej woli pomaga nam zachowywać spokój wewnętrzny w poniższych dziedzinach.

Jeśli chodzi o hierarchię wartości, obecnie dla wielu ludzi sprawą nadrzędną jest gromadzenie środków materialnych. Niestety — jak ostrzega Biblia — „ci, którzy są zdecydowani być bogaci, wpadają w pokusę i sidło oraz wiele nierozumnych i szkodliwych pragnień” (1 Tymoteusza 6:9, 10).

Natomiast ludzie, którzy zrozumieli, że miłość do Boga jest ważniejsza od zdobywania pieniędzy, umieją się zadowolić tym co naprawdę niezbędne (1 Tymoteusza 6:7, 8). Cenią wartość ciężkiej pracy i wiedzą, że mają obowiązek zarabiania na własne utrzymanie (Efezjan 4:28). A zarazem poważnie traktują przestrogę udzieloną przez Jezusa: „Nikt nie może być niewolnikiem dwóch panów; bo albo jednego będzie nienawidzić, a drugiego miłować, albo do jednego przylgnie, a drugim wzgardzi. Nie możecie być niewolnikami Boga i Bogactwa” (Mateusza 6:24).

Dla człowieka kochającego Boga celem życia nie jest praca zawodowa czy zabieganie o dobra materialne, lecz służenie Bogu. Zdaje sobie sprawę, że jeśli będzie się koncentrować na spełnianiu woli Bożej, wówczas Jehowa zatroszczy się o niego. W gruncie rzeczy Bóg sam się do tego zobowiązał (Mateusza 6:25-33).

W stosunkach międzyludzkich powszechna jest dziś skłonność do wysuwania się na pierwszy plan. Główną przyczyną napięć jest to, że ludzie są „rozmiłowani w samych sobie, (...) wyzuci z naturalnego uczucia” (2 Tymoteusza 3:2, 3). Gdy ktoś ich rozczaruje lub nie podziela ich poglądów, reagują „gniewem i srogim zagniewaniem, i krzykiem, i obelżywą mową” (Efezjan 4:31). Oczywiście taki brak panowania nad sobą nie sprzyja pokojowi, ponieważ człowiek nieopanowany „wszczyna zwadę” (Przysłów 15:18).

Ci natomiast, którzy w myśl nakazu Bożego miłują bliźnich jak samych siebie, starają się być ‛życzliwi, tkliwie współczujący, wspaniałomyślnie przebaczający’ (Efezjan 4:32; Kolosan 3:13). Kiedy spotykają się z nieżyczliwością, biorą wzór z Jezusa, który „gdy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się obelgami” (1 Piotra 2:23). Tak jak Jezus rozumieją, że źródłem prawdziwego zadowolenia jest usługiwanie innym — nie wyłączając tych, którzy tego nie cenią (Mateusza 20:25-28; Jana 13:14, 15; Dzieje 20:35). Jehowa Bóg daje swego ducha ludziom, którzy naśladują Jego Syna, a duch ten sprawia, że zaznają oni prawdziwego pokoju (Galatów 5:22).

W jakiej mierze spokój ducha zależy od tego, czego spodziewamy się po przyszłości?

[Napis na stronie 6]

Trzeba mieć wyznaczony konkretny cel życia

[Ilustracja na stronie 7]

Jezus nauczał, jak znaleźć prawdziwy spokój ducha