1. Co Jehowa życzliwie zachował dla pożytku ludzkości?

JEHOWA, „Bóg, który żyje i trwa”, zachował dla ludzkości swoje życiodajne orędzie. Ono na pewno ocaleje, ponieważ „wypowiedź [„słowo”, Biblia Tysiąclecia] Jehowy trwa na wieki” (1 Piotra 1:23-25). Jakże wdzięczni jesteśmy Bogu, że kierując się miłością, zachował tak ważne dla nas informacje w swoim spisanym Słowie, Biblii!

2. Co Jehowa zachował w swym spisanym Słowie dla pożytku swoich sług?

² Bóg zachował w swoim Słowie imię, które sobie wybrał, i dzięki temu Jego słudzy mogą się nim posługiwać. Po raz pierwszy imię „Jehowa” pojawia się w Biblii w opisie stwarzania „niebios i ziemi” (Rodz. 2:4). Zostało też kilkakrotnie w cudowny sposób wyryte na kamiennych tablicach zawierających Dziesięć Przykazań. Na przykład pierwsze przykazanie zaczyna się słowami: „Jam jest Jehowa, twój Bóg” (Wyjścia 20:1-17). Imię Boże jest używane, ponieważ Wszechwładny Pan, Jehowa, zadbał, by Jego Słowo i imię przetrwało pomimo zaciekłych ataków Szatana (Ps. 73:28).

3. Do czego mamy dostęp, mimo że wokół plenią się fałszywe poglądy religijne?

³ W swoim Słowie Jehowa zachował także prawdę. Jesteśmy ogromnie wdzięczni, że udostępnia nam duchowe światło i prawdę, chociaż na świecie plenią się fałszywe poglądy religijne (odczytaj Psalm 43:3, 4). Podczas gdy ludzkość błąka się w ciemności, my z radością chodzimy w duchowym świetle od Boga (1 Jana 1:6, 7).

4, 5. Jaki wyjątkowy przywilej mamy od roku 1931?

⁴ Jako chrześcijanie, mamy bezcenne dziedzictwo. Dziedzictwo to wszelkie dobra, tradycje i wartości  przekazywane z pokolenia na pokolenie. Nasze duchowe dziedzictwo obejmuje wspaniałe rzeczy: gruntowną znajomość Słowa Jehowy i dokładne zrozumienie prawdy o Nim oraz o Jego zamierzeniach. Wiąże się też z wyjątkowym przywilejem.

⁵ Przywilej ten stał się częścią naszej duchowej spuścizny podczas zgromadzenia w Columbus w amerykańskim stanie Ohio w roku 1931. Na wydrukowanym programie widniały litery „JW”. Pewna siostra opowiadała: „Snuto najrozmaitsze domysły na temat tego, co oznaczają”. Do tamtej pory byliśmy nazywani Badaczami Pisma Świętego, ale w niedzielę 26 lipca 1931 roku przyjęliśmy nową nazwę: Świadkowie Jehowy (Jehovah’s Witnesses). Przyjęciu tej biblijnej nazwy towarzyszyły niezwykłe emocje (odczytaj Izajasza 43:12). „Nigdy nie zapomnę burzy oklasków, jaka się zerwała w miejscu zgromadzenia” — wspominał jeden z braci. Inni ludzie nie chcieli być kojarzeni z tym imieniem, ale my z Bożym błogosławieństwem używamy owego miana już od przeszło 80 lat. Jakiż to niezwykły zaszczyt być Świadkiem Jehowy!

6. Jakie informacje należą do naszego duchowego dziedzictwa?

⁶ Nasze duchowe dziedzictwo obejmuje też bogaty zbiór dokładnych i cennych informacji z przeszłości. Pomyślmy między innymi o Abrahamie, Izaaku i Jakubie. Ci patriarchowie i ich rodziny niewątpliwie rozmawiali o tym, jak zyskać uznanie Jehowy. Nic więc dziwnego, że prawy Józef odrzucił niemoralną propozycję, bo nie chciał „zgrzeszyć przeciwko Bogu” (Rodz. 39:7-9). Również chrześcijańskie tradycje przekazywano ustnie lub własnym przykładem. Do takich tradycji można zaliczyć wskazówki dotyczące obchodzenia Wieczerzy Pańskiej, które apostoł Paweł przekazał zborom (1 Kor. 11:2, 23). Obecnie wytyczne, których potrzebujemy do wielbienia Boga „duchem i prawdą”, wchodzą w skład Jego spisanego Słowa (odczytaj Jana 4:23, 24). Biblia jest światłem dla całej ludzkości, ale słudzy Jehowy cenią ją w szczególnym stopniu.

7. Jaka pokrzepiająca obietnica należy do naszej spuścizny?

⁷ Do naszej duchowej spuścizny należą też współczesne relacje potwierdzające, że ‛Jehowa jest po naszej stronie’ (Ps. 118:7). Dzięki nim czujemy się pewnie, nawet gdy jesteśmy prześladowani. Częścią naszego nieustannie powiększającego się dziedzictwa jest pokrzepiająca obietnica: „‚Żadna broń wykonana przeciwko tobie nie okaże się skuteczna i potępisz każdy język, który się podniesie przeciwko tobie w sądzie. Oto dziedziczna własność [„dziedzictwo”, BT] sług Jehowy, a ich prawość jest ode mnie’ — brzmi wypowiedź Jehowy” (Izaj. 54:17). Szatan nie ma w swoim  arsenale niczego, co mogłoby wyrządzić nam trwałą szkodę.

8. Co rozważymy w tym i następnym artykule?

⁸ Szatan próbował zniszczyć Słowo Boże, zakryć przed ludźmi imię Jehowy i stłumić prawdę. Ale oczywiście nie może równać się z Jehową, który pokrzyżował te plany. W tym i następnym artykule omówimy: 1) jak nasz niebiański Ojciec chronił swoje Słowo, 2) jak dopilnował, żeby Jego imię było znane, i 3) jak zadbał, żebyśmy mogli dziś znać prawdę.

9-11. Jak Biblia przetrwała różne ataki?

⁹ Jehowa chronił swoje Słowo w obliczu najróżniejszych ataków. W dziele Enciclopedia Cattolica (Encyklopedia katolicka) napisano: „W roku 1229 na synodzie w Tuluzie zabroniono używania ich [rodzimych przekładów Biblii] laikom w związku z walką przeciwko albigensom i waldensom (...) W roku 1234 na zjeździe w hiszpańskiej Tarragonie pod wpływem Jakuba I wydano podobny zakaz. (...) Stolica Apostolska zabrała głos w tej sprawie po raz pierwszy w roku 1559, kiedy to Paweł IV wydał indeks ksiąg zakazanych, który zabraniał drukowania i posiadania B[iblii] w języku narodowym bez zezwolenia Świętego Oficjum”.

¹⁰ Pomimo zwalczania Biblia ocalała. Około roku 1382 Jan Wiklif i jego współpracownicy ukończyli pierwszy przekład na język angielski. Innym tłumaczem Biblii był William Tyndale, który został stracony w roku 1536. Przywiązany do słupa, podobno zawołał: „Panie, otwórz oczy królowi Anglii”. Potem został uduszony i spalony.

¹¹ W 1535 roku ukazał się kolejny angielski przekład — opracowany przez Milesa Coverdale’a. Coverdale skorzystał z pracy Tyndale’a, który przetłumaczył „Nowy Testament” i część „Starego Testamentu”, od Księgi Rodzaju do Kronik. Pozostałe części Coverdale przetłumaczył z łaciny i z niemieckiej Biblii Marcina Lutra. Obecnie szczególnie cenimy Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata — za jasność, wierność tłumaczenia i przydatność w służbie. Cieszymy się, że żadne demoniczne ani ludzkie wysiłki mające na celu zniszczenie Słowa Jehowy nigdy się nie powiodą.

12. Jaką rolę w zachowaniu imienia Bożego odgrywa Przekład Nowego Świata?

¹² Jehowa Bóg zadbał o to, żeby Jego imię zachowało się w Jego Słowie. Niebagatelną rolę w tym względzie odgrywa Przekład Nowego Świata. Zespół bogobojnych tłumaczy tego przekładu napisał, że cechą wyróżniającą go jest przywrócenie  imieniu Bożemu należnego mu miejsca w tekście Biblii. Imię Boże pojawia się w nim, w znanej od dawna formie „Jehowa”, 6973 razy w Pismach Hebrajskich i 237 razy w Chrześcijańskich Pismach Greckich. Przekład Nowego Świata jest obecnie dostępny w całości lub części w 116 językach, a łączny nakład wszystkich wydań osiągnął 178 545 862 egzemplarze.

13. Co dowodzi, że ludzie znają imię Boże od zarania dziejów?

¹³ Imię Boże znali już pierwsi ludzie, Adam i Ewa. Doskonale wiedzieli, jak się je wymawia. Po potopie, gdy Cham odniósł się lekceważąco do swego ojca, Noego, ten powiedział: „Błogosławiony niech będzie Jehowa, Bóg Sema, i niech Kanaan [syn Chama] stanie się jego niewolnikiem” (Rodz. 4:1; 9:26). Bóg sam oświadczył: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię; i chwały mojej nie oddam nikomu innemu”. Oznajmił też: „Jam jest Jehowa i nie ma nikogo innego. Oprócz mnie nie ma Boga” (Izaj. 42:8; 45:5). Jehowa dopilnował, żeby Jego imię przetrwało i było znane ludziom na całej ziemi. Jakże wielkim zaszczytem jest dla nas używanie Jego imienia i bycie Jego Świadkami! Podzielamy odczucia psalmisty, który oświadczył: „W imię naszego Boga wzniesiemy swe sztandary” (Ps. 20:5).

14. Gdzie poza Biblią można znaleźć imię Boże?

¹⁴ Imię Boże pojawia się nie tylko w Biblii. Weźmy pod uwagę stelę Meszy, znalezioną w Dibanie (starożytnym Dibonie), 21 kilometrów na wschód od Morza Martwego. Znajdująca się na niej inskrypcja zawiera imię izraelskiego króla Omriego oraz opis buntu Moabu przeciw Izraelowi z punktu widzenia króla Meszy (1 Król. 16:28; 2 Król. 1:1; 3:4, 5). Jednak stela ta jest szczególnie interesująca z tego względu, że pojawia się na niej imię Boże w formie tetragramu. Tetragram występuje też wielokrotnie w „listach z Lakisz”, ceramicznych skorupach znalezionych na terenie Izraela.

15. Czym jest Septuaginta i jak doszło do jej powstania?

¹⁵ Niemałą rolę w zachowaniu imienia Bożego odegrali pierwsi tłumacze Biblii. Po okresie niewoli babilońskiej, która trwała od 607 do 537 roku p.n.e., wielu Żydów nie wróciło do Judy ani Izraela. Niektórzy zamieszkali w Aleksandrii w Egipcie, gdzie w III wieku p.n.e. tworzyli już sporą społeczność. Potrzebowali przekładu Pism Hebrajskich na grekę, będącą wtedy językiem międzynarodowym. Przekład taki został ukończony w II wieku p.n.e. Nazywa się go Septuagintą. Niektóre jego odpisy zawierają imię Jehowa zapisane po hebrajsku.

16. Jak w pewnej książce z roku 1640 użyto imienia Bożego?

¹⁶ Imię Boże występuje też w pierwszej książce opracowanej i wydanej w angielskich koloniach w Ameryce, znanej pod nazwą „Bay Psalm Book” (Psalmy znad zatoki). Jej pierwsze wydanie (z roku 1640) zawiera Psalmy przetłumaczone z języka hebrajskiego na ówczesną angielszczyznę. Imię Boże pojawia się między innymi w Psalmie 1:1, 2, gdzie czytamy o „błogosławionym mężu”, który nie chodzi za radą niegodziwych, „ale w prawie Jehowy ma tęskne upodobanie”. Więcej informacji o imieniu Boga znajdziesz w broszurze Imię Boże, które pozostanie na zawsze.

17, 18. (a) Jak byś zdefiniował słowo „prawda”? (b) Co obejmuje „prawda dobrej nowiny”?

¹⁷ Z radością służymy „Jehowie, Bogu prawdy” (Ps. 31:5). Popularny słownik języka polskiego wyjaśnia: „Kiedy mówimy prawdę, to mówimy to, co jest zgodne  z faktami lub naszą wiedzą o nich, a nie to, co sobie tylko wyobrażamy lub co wymyśliliśmy” (Inny słownik języka polskiego). Występujący w Biblii hebrajski wyraz często tłumaczony na „prawda” określa to, co jest autentyczne, godne zaufania, wierne albo uznane za fakt; a grecki — coś, co odpowiada rzeczywistości lub jest stosowne i właściwe.

¹⁸ Jehowa zadbał o to, by prawda duchowa przetrwała do naszych czasów, i udostępnia nam ją coraz obficiej (2 Jana 1, 2). Nasze zrozumienie prawdy stopniowo się pogłębia, gdyż „ścieżka prawych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej, aż nastanie pełny dzień” (Prz. 4:18). Oczywiście bez zastrzeżeń zgadzamy się z Jezusem, który powiedział w modlitwie do Boga: „Twoje słowo jest prawdą” (Jana 17:17). Spisane Słowo Boże zawiera „prawdę dobrej nowiny”, obejmującą ogół nauk chrześcijańskich (Gal. 2:14). Składają się na nią między innymi fakty dotyczące imienia Jehowy, Jego zwierzchnictwa, Jezusowej ofiary okupu, zmartwychwstania i Królestwa Bożego. Zastanówmy się teraz nad tym, jak Bóg zachował prawdę, mimo iż Szatan usiłował ją stłumić.

19, 20. Kim był Nimrod i jakie przedsięwzięcie za jego czasów się nie powiodło?

¹⁹ Po potopie mawiano: „Tak jak Nimrod, potężny łowca na przekór Jehowie” (Rodz. 10:9). Jako przeciwnik Jehowy Boga, Nimrod w gruncie rzeczy służył Szatanowi, podobnie jak ludzie, o których Jezus powiedział: „Wy jesteście z waszego ojca, Diabła, i chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten (...) nie stał mocno w prawdzie” (Jana 8:44).

²⁰ Królestwo Nimroda obejmowało Babel i inne miasta pomiędzy Tygrysem a Eufratem (Rodz. 10:10). Prawdopodobnie z jego inspiracji około 2269 roku p.n.e. ludzie rozpoczęli budowę miasta Babel i wieży. Jehowa zamierzył, by ludzkość rozprzestrzeniła się na całą ziemię, a ci budowniczowie powiedzieli: „Nuże, zbudujmy sobie miasto oraz wieżę, której szczyt sięgałby niebios, i uczyńmy sobie sławne imię, żebyśmy czasem nie rozproszyli się po całej powierzchni ziemi”. Ale musieli zrezygnować z tego planu, kiedy Bóg „pomieszał język całej ziemi” i ich rozproszył (Rodz. 11:1-4, 8, 9). Jeżeli Szatan planował w ten sposób utworzyć jedną religię, w której wszyscy ludzie oddawaliby cześć jemu, to jego intryga się nie powiodła. Prawdziwe wielbienie Jehowy przetrwało do naszych czasów i dzień po dniu praktykuje je coraz więcej ludzi.

21, 22. (a) Dlaczego fałszywy kult nigdy nie stanowił rzeczywistego zagrożenia dla religii prawdziwej? (b) Co omówimy w następnym artykule?

²¹ Fałszywy kult nigdy nie stanowił rzeczywistego zagrożenia dla religii prawdziwej. Dlaczego? Ponieważ nasz Wspaniały Nauczyciel zadbał o to, żeby Jego spisane Słowo się zachowało, a Jego imię było znane ludziom. Szczodrze też udostępnia duchową prawdę (Izaj. 30:20, 21). Oddawanie czci Bogu zgodnie z prawdą przysparza nam radości, ale zarazem wymaga, żebyśmy pozostali czujni duchowo, całkowicie polegali na Jehowie i poddawali się kierownictwu Jego świętego ducha.

²² W następnym artykule prześledzimy rozwój pewnych fałszywych nauk. Przekonamy się, że w świetle Pisma Świętego nie mają one żadnych podstaw. Zobaczymy też, jak Jehowa w niezrównany sposób zatroszczył się o zachowanie prawdziwych nauk i je nam objawił jako część naszego duchowego dziedzictwa.