„Ty, Jehowo, będziesz błogosławić każdemu, kto jest prawy; niczym wielką tarczą otoczysz ich swym uznaniem” (PS. 5:12).

1, 2. O co Eliasz poprosił wdowę z Carefat i o czym ją zapewnił?

WDOWA i jej syn byli głodni. Głodny był również Eliasz. Gdy ta kobieta z Carefat przygotowywała drewno, by rozpalić ogień, prorok poprosił ją o wodę i chleb. Była gotowa dać mu coś do picia, ale z żywności miała jedynie „garść mąki w wielkim dzbanie i trochę oliwy w dzbanku”. Uznała więc, że nie jest w stanie go nakarmić, i otwarcie mu to powiedziała (1 Król. 17:8-12).

² Eliasz nalegał jednak: „Z tego, co tam jest, zrób najpierw dla mnie mały okrągły placek i przynieś mi go, a potem możesz coś przyrządzić dla siebie i swego syna. Oto bowiem, co powiedział Jehowa, Bóg Izraela: ‚Wielki dzban mąki się nie wyczerpie i dzbanek oliwy się nie opróżni’” (1 Król. 17:13, 14).

3. Przed jaką ważną kwestią stoi każdy z nas?

³ Dylemat, przed jakim stanęła wdowa, był o wiele poważniejszy niż zdecydowanie, co zrobić z ostatnią porcją żywności. Czy owa kobieta zaufa, że Jehowa zatroszczy się o nią i o jej syna, czy raczej zaspokojenie potrzeb materialnych przedłoży ponad zaskarbienie sobie uznania i przyjaźni Boga? Na podobne pytanie musi sobie odpowiedzieć każdy z nas. Czy przychylność Jehowy będzie dla nas ważniejsza niż zabieganie o zabezpieczenie materialne? Mamy wszelkie powody, by ufać i służyć Bogu. Możemy też podjąć pewne działania, by szukać Jego przychylności i ją sobie zaskarbić.

‛Godzien jesteś przyjąć chwałę’

4. Dlaczego Jehowa jest godzien naszego wysławiania?

⁴ Jehowa ma prawo oczekiwać, że ludzie będą Mu służyć tak, jak On sobie życzy. Fakt  ten jednomyślnie potwierdziła grupa Jego niebiańskich sług, mówiąc: „Godzien jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone” (Obj. 4:11). Jako Stwórca wszechrzeczy, Jehowa jest godzien naszego wysławiania.

5. Dlaczego miłość Boga powinna nas pobudzać do służenia Mu?

⁵ Innym powodem, dla którego służymy Jehowie, jest Jego niezrównana miłość do nas. W Biblii czytamy: „Bóg przystąpił do stworzenia człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył; stworzył ich jako mężczyznę i kobietę” (Rodz. 1:27). Człowiek jest istotą obdarzoną przez Boga wolną wolą, zdolnością myślenia i podejmowania decyzji. Dając nam życie, Jehowa stał się Ojcem rodu ludzkiego (Łuk. 3:38). Tak jak każdy dobry ojciec, zapewnia On wszystko, czego Jego synowie i córki potrzebują do rozkoszowania się życiem. „On sprawia, że jego słońce wschodzi (...), on też sprawia, że deszcz pada”, dzięki czemu planeta Ziemia produkuje obfitość żywności i jest naprawdę pięknym miejscem (Mat. 5:45).

6, 7. (a) Jaką niedolę sprowadził Adam na swoje potomstwo? (b) Czego na mocy ofiary Chrystusa mogą się spodziewać ci, którzy zabiegają o uznanie Boże?

⁶ Jehowa podjął też starania, by wyratować nas od strasznych następstw grzechu. Adam wskutek swego występku stał się niczym hazardzista, który okrada rodzinę, by oddawać się nałogowi. Buntując się przeciw Jehowie, ograbił swoje potomstwo z perspektywy wiecznego szczęścia. Jego samolubstwo zepchnęło ludzi do stanu niewolników podległych okrutnemu panu — niedoskonałości. Dlatego też wszyscy chorujemy, doznajemy udręk i w końcu umieramy. Uwolnienie niewolnika wiąże się z zapłatą i Jehowa dokonał odpowiedniej zapłaty, umożliwiającej wyratowanie nas z tego tragicznego położenia (odczytaj Rzymian 5:21). Działając zgodnie z wolą Ojca, Jezus Chrystus dał „swoją duszę jako okup w zamian za wielu” (Mat. 20:28). Wkrótce osoby, które cieszą się uznaniem Bożym, w pełni skorzystają z dobrodziejstw tego okupu.

⁷ Nasz Stwórca, Jehowa, uczynił więcej niż ktokolwiek inny, by zapewnić nam szczęśliwe, sensowne życie. Jeśli zyskamy Jego aprobatę, będziemy mogli oglądać, jak usuwa wszelkie cierpienia dotykające rodzaj ludzki. Każdy z nas przekona się wtedy osobiście, jak Jehowa „nagradza tych, którzy go pilnie szukają” (Hebr. 11:6).

„Lud twój ochoczo się zaofiaruje”

8. Czego na temat służenia Bogu dowiadujemy się z sytuacji, w jakiej się znalazł Izajasz?

⁸ Aby zyskać uznanie Boże, musimy między innymi właściwie korzystać z daru wolnej woli. Jehowa nie zmusza nikogo do służenia Mu. W czasach Izajasza zapytał: „Kogo poślę i kto nam pójdzie?”. Jehowa uszanował godność proroka, pozostawiając mu prawo do podjęcia decyzji. Wyobraźmy sobie, z jaką satysfakcją Izajasz mógł wtedy odpowiedzieć: „Oto jestem! Mnie poślij” (Izaj. 6:8).

9, 10. (a) Z jakich pobudek powinniśmy wielbić Boga? (b) Dlaczego musimy służyć Jehowie całą duszą?

⁹ Ludzie mogą swobodnie zdecydować, czy będą oddawać cześć Bogu, czy też nie. Jehowa pragnie, byśmy służyli Mu z własnej woli (odczytaj Jozuego 24:15). Jego uznania nie zyska ten, kto robi to z niechęcią, ani ten, kto pragnie jedynie przypodobać się ludziom (Kol. 3:22). Na Bożą akceptację nie moglibyśmy liczyć również wtedy, gdybyśmy naszą świętą służbę pełnili „z ociąganiem”, pozwalając, by sprawy świeckie kolidowały ze sprawami duchowymi (Wyjścia 22:29). Jehowa wie, że służenie Mu całą duszą  przysparza nam korzyści. Mojżesz zachęcił Izraelitów, by wybrali życie, „miłując Jehowę, swego Boga, słuchając jego głosu i lgnąc do niego” (Powt. Pr. 30:19, 20).

¹⁰ Dawid, król starożytnego Izraela, śpiewał Jehowie: „Lud twój ochoczo się zaofiaruje w dniu twego wojska. We wspaniałościach świętości, z łona brzasku, masz swój orszak młodzieńców niczym krople rosy” (Ps. 110:3). Obecnie wielu zabiega jedynie o zabezpieczenie materialne lub szuka rozrywki. Ale ci, którzy kochają Jehowę, służbę dla Niego stawiają na pierwszym miejscu. Poświadczają to gorliwością, z jaką głoszą dobrą nowinę. W pełni ufają, że Jehowa potrafi zadbać o ich codzienne potrzeby (Mat. 6:33, 34).

Ofiary, które się podobają Bogu

11. Co pragnęli zyskać Izraelici, składając ofiary Jehowie?

¹¹ Aby zyskać przychylność Boga, Jego słudzy w okresie obowiązywania Prawa Mojżeszowego składali Mu ofiary godne przyjęcia. W Księdze Kapłańskiej 19:5 czytamy: „Jeśli składacie Jehowie ofiarę współuczestnictwa, składajcie ją tak, by zaskarbić sobie uznanie”. A nieco dalej napisano: „Gdy będziecie składać Jehowie ofiarę dziękczynienia, złóżcie ją, by zjednać sobie uznanie” (Kapł. 22:29). Kiedy Izraelici ofiarowywali na ołtarzu Jehowy najlepsze zwierzęta, dym unoszący się ku niebu był niczym „kojąca woń” dla prawdziwego Boga (Kapł. 1:9, 13). Te wyrazy miłości ze strony ludzi łagodziły Jego oblicze i sprawiały Mu przyjemność (Rodz. 8:21). We wspomnianych kwestiach dotyczących Prawa kryje się zasada, która pozostaje aktualna do dziś. Osoby składające ofiary godne przyjęcia zaskarbiają sobie uznanie Jehowy. Jakie więc ofiary Mu się podobają? Zastanówmy się nad dwiema dziedzinami — naszym postępowaniem i naszą mową.

12. Kiedy ‛oddawanie naszego ciała jako ofiary’ byłoby dla Boga odrażające?

¹² W Liście do Rzymian apostoł Paweł napisał: „Upraszam was, (...) abyście oddali swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, godną upodobania Boga, na świętą służbę pełnioną waszą zdolnością rozumowania” (Rzym. 12:1). Zyskanie Bożej przychylności wymaga utrzymywania ciała w stanie godnym upodobania Jehowy. Gdyby ktoś kalał je na przykład przez palenie papierosów, żucie betelu, zażywanie narkotyków czy nadmierne picie alkoholu, składana przez niego ofiara nie miałaby wartości (2 Kor. 7:1). Ponadto ten, „kto się dopuszcza rozpusty, grzeszy przeciw własnemu ciału”, dlatego każde niemoralne postępowanie czyniłoby naszą ofiarę odrażającą dla Boga (1 Kor. 6:18). Aby zaskarbić sobie Boże uznanie, musimy stać się „święci w całym swym postępowaniu” (1 Piotra 1:14-16).

13. Dlaczego powinniśmy wysławiać Jehowę?

 ¹³ Inny rodzaj ofiar, w których Jehowa ma upodobanie, wiąże się z naszym darem mowy. Osoby kochające Boga zawsze wypowiadają się o Nim dobrze, zarówno publicznie, jak i we własnym domu (odczytaj Psalm 34:1-3). Poświęć czas na przeczytanie psalmów od 148 do 150 i zwróć uwagę, jak często zachęcają one do wysławiania Jehowy. Doprawdy, „prostolinijnym przystoi wysławianie” (Ps. 33:1). Również nasz Wzorodawca, Jezus Chrystus, podkreślił znaczenie wychwalania Boga przez głoszenie dobrej nowiny (Łuk. 4:18, 43, 44).

14, 15. Do składania jakich ofiar nawoływał Izraelitów Ozeasz i jak Jehowa na nie reagował?

¹⁴ Gorliwym głoszeniem dowodzimy, że miłujemy Jehowę i pragniemy zaskarbić sobie Jego uznanie. Zastanówmy się na przykład, do czego prorok Ozeasz nawoływał Izraelitów, którzy wdali się w fałszywy kult i stracili Bożą łaskę (Oz. 13:1-3). Prorok radził im, by upraszali Jehowę: „Racz przebaczyć przewinienie; i przyjmij to, co dobre, a my złożymy w ofierze cielce swych warg” (Oz. 14:1, 2).

¹⁵ Byki i cielce były najcenniejszymi zwierzętami, jakie Izraelita mógł ofiarować Jehowie. Dlatego określenie ‛cielce warg’ odnosiło się do szczerych, dobrze przemyślanych słów wychwalania prawdziwego Boga. Jak Jehowa potraktował osoby składające takie ofiary? Oznajmił: „Umiłuję ich ze swej wolnej woli” (Oz. 14:4). Ludziom tym zapewnił swoje przebaczenie, przychylność i przyjaźń.

16, 17. Jak Jehowa reaguje na wyrazy wysławiania składane przez osobę, która pobudzana wiarą w Niego zaczyna głosić dobrą nowinę?

¹⁶ Publiczne wysławianie Jehowy zawsze było istotnym elementem prawdziwego wielbienia. Psalmista przykładał do tego tak ogromną wagę, że błagał: „Proszę, znajdź upodobanie w dobrowolnych darach ofiarnych moich ust, Jehowo” (Ps. 119:108). A jak jest dzisiaj? Mówiąc o wielkiej rzeszy ludzi w naszych czasach, Izajasz prorokował: „Oznajmiać będą o przejawach chwały Jehowy (...). [Ich dary] pójdą uznane na mój [Boży] ołtarz” (Izaj. 60:6, 7). Zgodnie z tymi słowami miliony ludzi składa Bogu „ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznających jego imię” (Hebr. 13:15).

¹⁷ A co z tobą? Czy składasz Bogu ofiary godne przyjęcia? Jeśli nie, czy dokonasz zmian i zaczniesz publicznie wysławiać Jehowę? Gdy wiara pobudzi cię do zaangażowania się w głoszenie dobrej nowiny, twoja ofiara „bardziej się spodoba Jehowie niż byk” (odczytaj Psalm 69:30, 31). Bądź pewien, że jej „kojąca woń” dotrze do Jehowy, a On obdarzy cię swoim uznaniem (Ezech. 20:41). Radość, jaką wtedy odczujesz, nie będzie miała sobie równych.

‛Jehowa będzie błogosławić każdemu, kto jest prawy’

18, 19. (a) W jaki sposób wielu ludzi zapatruje się dzisiaj na służenie Bogu? (b) Do czego prowadzi utrata uznania Jehowy?

¹⁸ Obecnie wielu ludzi myśli podobnie jak niektórzy współcześni Malachiaszowi: „Nie warto służyć Bogu. I jaki pożytek z tego, że się wywiązujemy z obowiązku wobec niego?” (Malach. 3:14). Zaślepieni materialistycznymi dążeniami sądzą, że zamierzenie Boga jest nieosiągalne, a Jego prawa nie mają już zastosowania.  Takie osoby uważają głoszenie dobrej nowiny za stratę czasu i źródło zadrażnień.

¹⁹ Aby zrozumieć, kto jest propagatorem takich poglądów, trzeba się cofnąć do wydarzeń w ogrodzie Eden. To Szatan przekonał Ewę, by zlekceważyła prawdziwą wartość wspaniałego życia darowanego jej przez Jehowę i wzgardziła Jego przychylnością. Dzisiaj Diabeł stara się wmówić ludziom, że czyniąc wolę Bożą, nie osiągną niczego. Ale Ewa i jej mąż przekonali się, że utrata uznania Jehowy oznacza utratę życia. Ci, którzy podążają za ich złym przykładem, wkrótce doświadczą na sobie tej gorzkiej prawdy (Rodz. 3:1-7, 17-19).

20, 21. (a) Jak postąpiła wdowa z Carefat i co jej to przyniosło? (b) Dlaczego i w jaki sposób powinniśmy naśladować tę kobietę?

²⁰ Dla kontrastu porównajmy smutny koniec Adama i Ewy z tym, jaki był rezultat wydarzeń opisanych na początku artykułu. Gdy wdowa z Carefat usłyszała zachęcające słowa Eliasza, poszła przygotować dla niego coś do zjedzenia. Wtedy Jehowa spełnił obietnicę daną tej kobiecie przez proroka. W relacji biblijnej czytamy: „Jadła, ona i on oraz cały jej dom, przez szereg dni. Wielki dzban mąki się nie wyczerpał i dzbanek oliwy się nie opróżnił, zgodnie ze słowem, które wyrzekł Jehowa za pośrednictwem Eliasza” (1 Król. 17:15, 16).

²¹ Wdowa z Carefat uczyniła coś, na co zdobywa się niewielu spośród miliardów żyjących dziś ludzi. Całkowicie zawierzyła Bogu wybawienia, a On jej nie opuścił. To oraz inne wydarzenia opisane w Piśmie Świętym potwierdzają, że Jehowa jest godzien, by Mu ufać (odczytaj Jozuego 21:43-45; 23:14). Współczesne przeżycia Świadków Jehowy stanowią dodatkowy dowód na to, że On nigdy nie porzuci osób, które darzy uznaniem (Ps. 34:6, 7, 17-19) *.

22. Dlaczego musimy pilnie zabiegać o uznanie Boże?

²² Już wkrótce „na wszystkich, którzy mieszkają na obliczu całej ziemi”, nadejdzie dzień sądu Bożego (Łuk. 21:34, 35). Nie da się przed nim uciec. Żadne bogactwa ani dobra materialne nie mogą nawet w niewielkiej mierze równać się z zaszczytem otrzymania zaproszenia od Sędziego wyznaczonego przez Jehowę: „Chodźcie, pobłogosławieni przez mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was” (Mat. 25:34). Jehowa ‛będzie błogosławić każdemu, kto jest prawy; niczym wielką tarczą otoczy ich swym uznaniem’ (Ps. 5:12). Czyż nie powinniśmy więc zabiegać o uznanie Boże?

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

• Dlaczego Jehowa zasługuje na to, byśmy wielbili Go z całej duszy?

• Jakie ofiary ceni dziś Jehowa?

• Do czego odnosi się określenie ‛cielce warg’ i dlaczego należy je składać Bogu w ofierze?

• Dlaczego powinniśmy zabiegać o uznanie Boże?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 13]

Przed jakim ważnym dylematem prorok Boży postawił pewną ubogą matkę?

[Ilustracja na stronie 15]

Jaką korzyść odnosimy, gdy składamy Jehowie ofiarę wysławiania?

[Ilustracja na stronie 17]

Jeśli będziesz szczerze ufać Jehowie, nigdy się nie rozczarujesz