„Idźcie więc i czyńcie uczniów (...), chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego” (MAT. 28:19).

1, 2. (a) Co się wydarzyło w Jerozolimie podczas Pięćdziesiątnicy 33 roku? (b) Dlaczego wiele osób postanowiło się wtedy ochrzcić?

W JEROZOLIMIE zaroiło się od ludzi. Był dzień Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Na to ważne święto zjechało mnóstwo osób z wielu krajów. Zdarzyło się jednak coś niecodziennego, w wyniku czego apostoł Piotr wygłosił porywające przemówienie. Spotkało się ono z żywym oddźwiękiem — jakieś 3000 Żydów i prozelitów wzięło sobie do serca jego słowa, okazało skruchę i dało się ochrzcić w wodzie. W ten sposób weszli w skład nowo powstałego zboru chrześcijańskiego (Dzieje 2:41). Chrzest tak wielu kobiet i mężczyzn w okolicznych zbiornikach wodnych musiał wywołać spore poruszenie!

² Dlaczego aż tyle osób postanowiło zgłosić się do chrztu? Wcześniej tego samego dnia „z nieba dobiegł szum jakby pędzącego gwałtownego wiatru”. W górnej izbie pewnego domu około 120 uczniów Jezusa zostało napełnionych duchem świętym. Wkrótce na zewnątrz zeszli się bogobojni ludzie i byli zdumieni faktem, że uczniowie „zaczęli mówić różnymi językami”. Po wysłuchaniu Piotra, w tym jego bezpośrednich uwag na temat zabicia Jezusa, zebrani „poczuli się ugodzeni w serce”. Co powinni teraz uczynić? Piotr wyjaśnił: „Okażcie skruchę i niech każdy z was da się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa (...), a otrzymacie wspaniałomyślny dar ducha świętego” (Dzieje 2:1-4, 36-38).

3. Na co musieli się zdobyć skruszeni Żydzi i prozelici?

³ Zastanówmy się nad sytuacją, w jakiej byli Żydzi i prozelici słuchający Piotra. Uznawali już Jehowę za swego Boga. Z Pism  Hebrajskich wiedzieli też o istnieniu ducha świętego — czynnej siły, której Bóg używał podczas stwarzania i w innych sytuacjach (Rodz. 1:2; Sędz. 14:5, 6; 1 Sam. 10:6; Ps. 33:6). Ale teraz musieli zdobyć się na coś jeszcze. Powinni zrozumieć i zaakceptować to, iż Bóg zgotuje wybawienie poprzez Mesjasza, którym okazał się Jezus. Właśnie dlatego Piotr podkreślił, że mają ‛dać się ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa’. Jakiś czas wcześniej zmartwychwstały Jezus polecił Piotrowi i innym uczniom chrzcić ludzi „w imię Ojca i Syna, i ducha świętego” (Mat. 28:19, 20). Nakaz ten miał ogromne znaczenie w I wieku i tak jest do dziś. Jak należy go rozumieć?

W imię Ojca

4. Do jakiej zmiany doszło w stosunkach między Jehową a ludźmi?

⁴ Jak wspomnieliśmy, słuchacze Piotra czcili Jehowę i już wcześniej utrzymywali z Nim ścisłą więź. Starali się przestrzegać danego przez Niego Prawa; to dlatego wielu z nich przybyło z innych krajów do Jerozolimy (Dzieje 2:5-11). Ale Bóg właśnie dokonał znaczącej zmiany w swoich kontaktach z ludźmi. Przestał traktować Żydów jako naród wybrany, a spełnianie nakazów Prawa nie mogło im już zjednać Jego uznania (Mat. 21:43; Kol. 2:14). Jeśli więc słuchacze apostoła chcieli zachować dobre stosunki z Jehową, musieli się zdobyć na coś jeszcze.

5, 6. Co wielu Żydów i prozelitów z I wieku musiało zrobić, żeby cieszyć się więzią z Bogiem?

⁵ Osoby takie bynajmniej nie miały osłabiać swojej więzi z Jehową, ich Życiodawcą (Dzieje 4:24). Wprost przeciwnie, teraz mogły jeszcze wyraźniej dostrzec Jego dobroć. Jehowa przecież posłał Mesjasza, aby ich wybawić, i gotów był przebaczyć nawet tym, do których Piotr słusznie mógł powiedzieć: „Niech cały dom Izraela wie na pewno, że Bóg uczynił go zarówno Panem, jak i Chrystusem — tego Jezusa, którego wyście zawiesili na palu”. A zatem słuchacze Piotra mieli odtąd więcej powodów do okazywania wdzięczności Ojcu! (Odczytaj Dzieje 2:30-36).

⁶ Owi Żydzi i prozelici mogli teraz pojąć ważną myśl: utrzymanie więzi z Bogiem wymaga uznawania, że Jehowa, Sprawca wybawienia, posłużył się Jezusem. Rozumiemy więc, dlaczego okazali skruchę za swoje grzechy, między innymi za świadomy lub nieświadomy udział w zabiciu Jezusa, i dlaczego w następnych dniach przysłuchiwali się naukom apostołów (Dzieje 2:42). Mogli i chcieli ‛przystąpić ze swobodą mowy do tronu życzliwości niezasłużonej’ (Hebr. 4:16).

7. Jak w dzisiejszych czasach miliony ludzi zmieniło swój pogląd na temat Boga, dzięki czemu mogło dać się ochrzcić w imię Ojca?

⁷ W dzisiejszych czasach miliony ludzi z różnych środowisk poznaje zawartą w Biblii prawdę o Jehowie (Izaj. 2:2, 3). Jedni byli kiedyś ateistami lub deistami *, lecz przekonali się, że istnieje Stwórca, z którym można nawiązać bliską więź. Drudzy czcili trójjedynego boga lub inne bóstwa, a teraz dowiedzieli się, że tylko Jehowa jest wszechmocnym Bogiem, i zaczęli zwracać się do Niego, używając Jego imienia. Harmonizuje to z poleceniem Jezusa, by chrzcić nowych uczniów w imię Ojca.

8. Co w odniesieniu do Boga muszą sobie uświadomić ci, którzy nie wiedzieli o grzechu Adamowym?

⁸ Wspomniane osoby dowiedziały się również o swoim grzesznym stanie, odziedziczonym po Adamie (Rzym. 5:12). Ten niezaprzeczalny fakt mógł być dla nich czymś nowym, z czym musieli się pogodzić. Takich ludzi można przyrównać do kogoś, kto nie zdawał sobie sprawy z tego,  że jest chory. Być może miał pewne objawy, na przykład niekiedy odczuwał ból. Ale ponieważ nie usłyszał żadnej diagnozy, mógł się łudzić, że w zasadzie jest zdrowy. Tymczasem prawda była inna (por. 1 Kor. 4:4). A co wtedy, gdy człowiek ten zdobędzie już rzetelne informacje na temat swego stanu zdrowia? Czy nie powinien poszukać uznanej i skutecznej metody leczenia i jej zastosować? Podobnie wielu, poznawszy prawdę o odziedziczonym grzechu, zaakceptowało biblijną „diagnozę” i zrozumiało, że Bóg oferuje skuteczną pomoc. Wszyscy, którzy są oddaleni od Ojca, muszą więc się do Niego zwrócić, bo tylko On może ich „uzdrowić” (Efez. 4:17-19).

9. Co uczynił Jehowa, by umożliwić ludziom nawiązanie z Nim bliskich stosunków?

⁹ Jeśli już oddałeś się Jehowie i zostałeś ochrzczony, wiesz, że więź z Bogiem to coś cudownego. Dostrzegasz, jak kochającym jest Ojcem (odczytaj Rzymian 5:8). Gdy Adam i Ewa zgrzeszyli przeciw Jehowie, On zadbał, by ich potomkowie — a więc i my — mogli nawiązać z Nim bliskie stosunki. Ile Go to kosztowało? Musiał z bólem patrzeć, jak Jego Syn cierpi, a potem umiera. Czyż świadomość tego faktu nie pobudza nas, byśmy uznawali zwierzchnictwo Jehowy i z miłości przestrzegali Jego przykazań? Jeśli więc jeszcze nie oddałeś się Bogu i nie zgłosiłeś do chrztu, to masz ważne powody, by się na to zdecydować.

W imię Syna

10, 11. (a) Co zawdzięczamy Jezusowi? (b) Jakie uczucia wzbudza w tobie ofiarna śmierć Jezusa?

¹⁰ Wróćmy jednak do słów, które Piotr skierował do zebranego tłumu. Podkreślił, jak istotne jest uznanie Jezusa, bezpośrednio wiążące się z przyjęciem chrztu „w imię (...) Syna”. Dlaczego sprawy te były wówczas tak ważne i dlaczego są ważne dzisiaj? Uznając Jezusa i dając się ochrzcić w jego imię, dowodzimy, że aprobujemy rolę, jaką odgrywa on w naszych stosunkach ze Stwórcą. Jezus musiał zawisnąć na palu męki, by uwolnić Żydów od „przekleństwa Prawa”, ale z jego śmierci wynikają znacznie większe korzyści (Gal. 3:13). Syn Boży dostarczył okup, którego potrzebowała cała ludzkość (Efez. 2:15, 16; Kol. 1:20; 1 Jana 2:1, 2). W związku z tym był niesprawiedliwie traktowany, obrzucany obelgami, torturowany i w końcu poniósł śmierć. Jak bardzo cenisz jego poświęcenie? Wyobraź sobie, że jesteś dwunastoletnim chłopcem, który w roku 1912 płynie Titanikiem. Statek uderza w górę lodową i zaczyna tonąć. Usiłujesz dostać się do szalupy ratunkowej, ale nie ma w niej już miejsca. Wtedy jeden z jej pasażerów całuje żonę, wychodzi z powrotem na pokład i umieszcza cię w łodzi. Co czujesz? Z pewnością ogromną wdzięczność! Możesz więc wyobrazić sobie uczucia pewnego chłopca, który naprawdę tego doświadczył *. A przecież Jezus uczynił dla ciebie znacznie więcej. Umarł, byś mógł żyć wiecznie.

¹¹ Co czułeś, gdy się dowiedziałeś, czego dokonał dla ciebie Syn Boży? (Odczytaj 2 Koryntian 5:14, 15). Na pewno byłeś mu niezmiernie wdzięczny. Postanowiłeś wtedy oddać się Bogu i ‛nie żyć już dla samego siebie, lecz dla tego, który za ciebie umarł’. A zatem chrzest w imię Syna oznacza uznawanie tego, co Jezus dla nas zrobił, i zaakceptowanie jego pozycji jako „Naczelnego Pełnomocnika w sprawie życia” (Dzieje 3:15; 5:31). Przed poznaniem prawdy nie łączyła nas ze Stwórcą żadna więź i w zasadzie nie mieliśmy realnej nadziei na przyszłość. Ale dzięki temu, że uwierzyliśmy w przelaną krew Jezusa Chrystusa i daliśmy się ochrzcić, nawiązaliśmy bliską więź z niebiańskim Ojcem (Efez. 2:12, 13). Apostoł Paweł  napisał: „Was, którzy niegdyś byliście obcymi i nieprzyjaciółmi, gdyż wasze umysły były przy niegodziwych uczynkach, on [Bóg] teraz na nowo pojednał za sprawą jego [Jezusa] ciała cielesnego przez jego śmierć, żeby was stawić przed sobą jako świętych i nieskalanych” (Kol. 1:21, 22).

12, 13. (a) Jak osoba ochrzczona w imię Syna powinna reagować, gdy ktoś ją urazi? (b) Do czego zobowiązuje nas chrzest w imię Syna?

¹² Mimo dobrodziejstw wynikających z chrztu w imię Syna jesteśmy aż nadto świadomi naszej grzesznej natury. Świadomość ta pomaga nam na co dzień. Czy na przykład gdy ktoś nas urazi, pamiętamy, że zarówno on, jak i my jesteśmy grzeszni, a zatem wszyscy potrzebujemy Bożego przebaczenia i dlatego powinniśmy sobie nawzajem wybaczać? (Marka 11:25). Jezus uwypuklił tę myśl za pomocą przypowieści: Pewien król darował niewolnikowi dług w wysokości 10 000 talentów (60 000 000 denarów). Później niewolnik ten nie chciał zmiłować się nad współniewolnikiem, który był mu winien zaledwie 100 denarów. Na koniec Jezus wyjaśnił, że Jehowa nie odpuści win temu, kto nie przebaczy swemu bratu (Mat. 18:23-35). Podsumowując, chrzest w imię Syna oznacza, że uznajemy pozycję Jezusa, a także staramy się trzymać jego wzoru i nauk, między innymi chcemy ochoczo przebaczać drugim (1 Piotra 2:21; 1 Jana 2:6).

¹³ Niedoskonałość nie pozwala nam idealnie trzymać się wzoru, jaki zostawił Jezus. Ale ponieważ z całego serca oddaliśmy się Bogu, pragniemy naśladować Jego Syna najlepiej, jak potrafimy. Obejmuje to ciągłą pracę nad wyzbywaniem się starej osobowości i przywdziewaniem nowej (odczytaj Efezjan 4:20-24). Kiedy zaczynamy kogoś szanować, zwykle pragniemy też brać z niego przykład i rozwijać zauważone u niego przymioty. Podobnie chcemy uczyć się od Chrystusa i postępować tak jak on.

14. Jak możemy okazać, że uznajemy władzę Jezusa jako niebiańskiego Króla?

¹⁴ Istnieje jeszcze inny sposób pokazania, że rozumiemy, z czym się wiąże chrzest w imię Syna. Bóg „podporządkował wszystko pod jego stopy i nad wszystkim uczynił go głową dla zboru” (Efez. 1:22). Musimy więc respektować sposób, w jaki Jezus kieruje ludźmi oddanymi Jehowie. W poszczególnych zborach posługuje się on niedoskonałymi osobami, zwłaszcza nadzorcami. Ci dojrzali duchowo bracia są mianowani „w celu korygowania świętych (...), dla budowania ciała Chrystusowego” (Efez. 4:11, 12). Nawet gdy niedoskonały człowiek popełni błąd, Jezus jako Władca niebiańskiego Królestwa może w stosownym czasie i w odpowiedni sposób uporządkować sprawę. Czy jesteś o tym przekonany?

15. Jakich błogosławieństw może się spodziewać każdy, kto decyduje się na chrzest?

¹⁵ Jeśli jeszcze nie oddałeś się Bogu i nie zgłosiłeś do chrztu, czy na podstawie powyższych rozważań dostrzegasz, że uznanie roli Syna Bożego byłoby rozsądnym krokiem, świadczącym o wdzięczności za wszystko, co dla ciebie zrobił? Chrzest w imię Syna otworzy przed tobą widoki na wspaniałe błogosławieństwa (odczytaj Jana 10:9-11).

 W imię ducha świętego

16, 17. Co oznacza chrzest w imię ducha świętego?

¹⁶ A co oznacza chrzest w imię ducha świętego? Jak już wspomnieliśmy, słuchacze apostoła Piotra wiedzieli o istnieniu tego ducha. W gruncie rzeczy mieli przed sobą naoczny dowód, że Jehowa dalej się nim posługuje. Piotr był przecież jednym z tych, którzy „zostali napełnieni duchem świętym i zaczęli mówić różnymi językami” (Dzieje 2:4, 8). Człowiek, który przyjmuje chrzest w imię ducha świętego, zdaje sobie sprawę, że nie jest to osoba, lecz czynna siła Jehowy, i uznaje znaczenie tej siły w realizacji zamierzenia Bożego.

¹⁷ Zapewne sporo się dowiedziałeś na temat ducha świętego podczas studium Biblii. Zrozumiałeś, że została ona spisana właśnie pod jego natchnieniem (2 Tym. 3:16). W miarę jak robiłeś postępy, coraz lepiej pojmowałeś, że ‛Ojciec w niebie daje ducha świętego tym, którzy Go proszą’ — również tobie (Łuk. 11:13). Mogłeś wręcz widzieć w swoim życiu oddziaływanie tej siły. Ale jeśli dopiero zamierzasz zostać ochrzczony w imię ducha świętego, to przytoczone powyżej słowa dają podstawę do oczekiwania, że dzięki temu duchowi zaznasz kolejnych błogosławieństw.

18. Z jakimi błogosławieństwami wiąże się chrzest w imię ducha świętego?

¹⁸ Nie ulega wątpliwości, że również dziś Jehowa posługuje się swoim duchem, by kierować zborem chrześcijańskim. Pomoc tego ducha odczuwamy także w życiu codziennym. Dając się ochrzcić w imię ducha, dowodzimy, że jesteśmy świadomi jego roli w naszym życiu i że pragniemy z wdzięcznością poddawać się pod jego wpływ. Ale jak możemy żyć zgodnie z naszym oddaniem i jaką rolę odgrywa w tym duch Boży? Myśli te rozważymy w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Z czym wiąże się chrzest w imię Ojca?

• Co oznacza chrzest w imię Syna?

• W jaki sposób możemy pokazać, że rozumiemy, jak ważny jest chrzest w imię Ojca i Syna?

• Co to znaczy być ochrzczonym w imię ducha świętego?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 10]

Co nowego trzeba było zaakceptować od dnia Pięćdziesiątnicy 33 roku, by cieszyć się więzią z Bogiem?

[Prawa własności]

Za zgodą Israel Museum, Jerozolima