„Pomiocie żmijowy, kto wam podsunął myśl, żeby uciekać przed nadchodzącym srogim gniewem?” (MAT. 3:7).

1. Jakie przykłady ucieczek zawiera Biblia?

CO CI przywodzi na myśl słowo „uciekać”? Niektórym kojarzy się ono z młodym, przystojnym Józefem, który uciekł przed żoną Potyfara, usiłującą nakłonić go do niemoralności (Rodz. 39:7-12). Innym może nasuwać myśl o chrześcijanach, którzy w roku 66 n.e. uciekli z Jerozolimy, pomni przestrogi Jezusa: „Gdy ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez obozujące wojska, wówczas (...) niech ci w Judei zaczną uciekać w góry i ci, co są w niej, niech wyjdą” (Łuk. 21:20, 21).

2, 3. (a) Przed czym Jan Chrzciciel ostrzegał przywódców religijnych? (b) Jak Jezus nadał tej przestrodze jeszcze dobitniejszy wydźwięk?

² Powyższe przykłady dotyczyły literalnych ucieczek. Obecnie prawdziwi chrześcijanie, żyjący niemal w każdym kraju, koniecznie muszą zdobywać się na ucieczkę w sensie symbolicznym. Właśnie w takim znaczeniu użył słowa „uciekać” Jan Chrzciciel. Przychodzili do niego między innymi zarozumiali żydowscy przywódcy religijni, którzy nie odczuwali potrzeby okazania skruchy. Gardzili prostymi ludźmi, którzy właśnie na znak skruchy dawali się ochrzcić. Jan odważnie demaskował tych obłudnych przywódców: „Pomiocie żmijowy, kto wam podsunął myśl, żeby uciekać przed nadchodzącym srogim gniewem? Wydawajcie więc owoc odpowiadający skrusze” (Mat. 3:7, 8).

³ Jak już wspomnieliśmy, Jan nie mówił o literalnej ucieczce. Przywódców religijnych ostrzegł przed nadchodzącym sądem — dniem gniewu. Uświadamiał im, że aby ocaleć podczas tego dnia, musieliby wydawać „owoc” świadczący o skrusze. Później również Jezus śmiało ich piętnował — obnażał ich mordercze zapędy względem niego, dowodzące, że za swego rzeczywistego ojca mają Diabła (Jana 8:44). Nawiązując do wcześniejszej przestrogi Jana, nazwał ich „pomiotem żmijowym” i zapytał jeszcze dobitniej: „Jakże uciekniecie przed sądem Gehenny?” (Mat. 23:33). W jakim sensie Jezus użył słowa „Gehenna”?

4. Co Jezus miał na myśli, mówiąc o „Gehennie”?

⁴ Gehenna była doliną poza murami Jerozolimy, gdzie spalano śmieci i martwe zwierzęta. Jezus posłużył się tą nazwą jako symbolem wiecznej śmierci (zobacz stronę 27). Zadając przywódcom religijnym pytanie o to, czy unikną Gehenny, wskazał, że jako klasa zasługują na wiecznotrwałe unicestwienie (Mat. 5:22, 29).

5. Jak historia potwierdza, że przestrogi Jana i Jezusa okazały się prawdziwe?

⁵ Żydowscy przywódcy obciążyli się kolejnymi grzechami, gdy prześladowali Jezusa i jego uczniów. Po niedługim czasie, tak jak ostrzegali Jan i Jezus, nadszedł dzień gniewu Bożego. W tym wypadku „nadchodzący srogi gniew” był wymierzony w jedno konkretne miejsce — Jerozolimę i Judeę — toteż można było stamtąd uciec w sensie dosłownym. Gniew ten nadszedł w roku 70 n.e., gdy wojska rzymskie zburzyły Jerozolimę i tamtejszą świątynię. Nastał wtedy „ucisk”, jakiego owo miasto nigdy wcześniej nie zaznało. Mnóstwo ludzi poniosło śmierć lub trafiło do niewoli. Wydarzenia te zapowiadały jeszcze większą zagładę czekającą rzekomych chrześcijan oraz wyznawców innych religii (Mat. 24:21).

Uciekaj przed przyszłym gniewem

6. Co się pojawiło w zborze pierwszych chrześcijan?

⁶ Niektórzy spośród pierwszych naśladowców Chrystusa stali się odstępcami i pociągnęli  za sobą innych (Dzieje 20:29, 30). Dopóki żyli apostołowie, ‛oddziaływali powstrzymująco’, ale po ich śmierci namnożyło się sekt. Obecnie w łonie chrześcijaństwa działa setki skłóconych ze sobą wyznań. Biblia zapowiedziała pojawienie się duchowieństwa, określając je zbiorowo mianem „człowieka bezprawia” oraz „syna zagłady (...), którego Pan Jezus zgładzi (...) i unicestwi ujawnieniem swej obecności” (2 Tes. 2:3, 6-8).

7. Dlaczego wyrażenie „człowiek bezprawia” pasuje do duchownych chrześcijaństwa?

⁷ Duchowni chrześcijaństwa dopuszczają się bezprawia, ponieważ zwodzą miliony ludzi propagowaniem nauk, świąt oraz postaw sprzecznych z Biblią. Podobnie jak przewodnicy religijni potępieni przez Jezusa, należą oni do klasy „syna zagłady”, toteż zasługują na unicestwienie — bez nadziei na zmartwychwstanie (2 Tes. 1:6-9). A co czeka osoby sprowadzone na manowce przez kler chrześcijaństwa oraz innych przywódców religijnych? Aby odpowiedzieć na to pytanie, rozważmy, co się wydarzyło po pierwszym zniszczeniu Jerozolimy w roku 607 p.n.e.

„Uciekajcie spośród Babilonu”

8, 9. (a) Jakie prorocze wezwanie skierował Jeremiasz do żydowskich wygnańców w Babilonie? (b) Jaka ucieczka stała się możliwa po zdobyciu Babilonu przez Medów i Persów?

⁸ Zburzenie Jerozolimy, które nastąpiło w roku 607 p.n.e., zapowiedział prorok Jeremiasz. Oświadczył, że lud Boży trafi do niewoli, ale po „siedemdziesięciu latach” ponownie osiedli się w ojczystym kraju (Jer. 29:4, 10). Żydowskim wygnańcom w Babilonie polecił trzymać się z dala od praktykowanej tam religii fałszywej. Dzięki temu gdy nadejdzie wyznaczony czas, będą gotowi wrócić do Jerozolimy i wznowić czyste wielbienie. Chwila ta nadeszła wkrótce po tym, jak w roku 539 p.n.e. Medowie i Persowie zdobyli Babilon. Na mocy dekretu króla perskiego Cyrusa II członkowie narodu żydowskiego mogli powrócić do Jerozolimy i odbudować świątynię Jehowy (Ezd. 1:1-4).

⁹ Z okazji tej skorzystało tysiące Żydów (Ezd. 2:64-67). W ten sposób zastosowali się oni do proroczego nakazu, który w ich wypadku oznaczał poniekąd ucieczkę, przeniesienie się w inne miejsce (odczytaj Jeremiasza 51:6, 45, 50). Z różnych powodów nie wszyscy Żydzi wyruszyli w długą podróż do Jerozolimy i Judy. Ci, którzy pozostali w Babilonie, jak na przykład sędziwy prorok Daniel, mogli się cieszyć błogosławieństwem Bożym, jeśli całym sercem popierali czyste wielbienie, którego ośrodkiem była Jerozolima, i nie kalali się babilońską religią fałszywą.

10. Jakimi „obrzydliwościami” obciążył się „Babilon Wielki”?

¹⁰ Obecnie rzesze ludzi wyznają różne formy religii fałszywej, sięgającej korzeniami starożytnego Babilonu (Rodz. 11:6-9). W sensie  zbiorowym religie te noszą miano „Babilonu Wielkiego, matki nierządnic i obrzydliwości ziemi” (Obj. 17:5). Religia fałszywa od dawna popiera władców politycznych tego świata. Do „obrzydliwości” obciążających jej konto należą liczne wojny, które pochłonęły setki milionów ofiar ‛pozabijanych na ziemi’ (Obj. 18:24). Na sumieniu ma też takie „obrzydliwości”, jak pedofilia i inne przejawy niemoralności wśród duchownych tolerowane przez władze kościelne. Czy można się dziwić, że wkrótce Jehowa Bóg usunie z ziemi religię fałszywą? (Obj. 18:8).

11. Do czego są zobowiązani prawdziwi chrześcijanie, dopóki istnieje Babilon Wielki?

¹¹ Prawdziwi chrześcijanie wiedzą o winie, która ciąży na Babilonie Wielkim, i są zobowiązani ostrzegać tkwiących w nim ludzi. Czynią to, między innymi rozpowszechniając Biblie oraz literaturę wydawaną przez „niewolnika wiernego i roztropnego”, któremu Jezus zlecił dostarczanie duchowego „pokarmu we właściwym czasie” (Mat. 24:45). Gdy ktoś okazuje zainteresowanie orędziem zawartym w Piśmie Świętym, dokłada się starań, by zapoczątkować z nim studium biblijne. Mamy nadzieję, że takie osoby dostrzegą potrzebę ‛ucieczki spośród Babilonu’, zanim będzie za późno (Obj. 18:4).

Uciekaj od bałwochwalstwa

12. Jak Bóg zapatruje się na kult obrazów i figur?

¹² Kolejną odrażającą praktyką powszechną w Babilonie Wielkim jest oddawanie czci obrazom i figurom. Jehowa nazywa je „obrzydliwościami” oraz „gnojowymi bożkami” (Powt. Pr. 29:17). Kto chce się podobać Bogu, musi wystrzegać się bałwochwalstwa — w myśl tego, co On sam powiedział: „Jam jest Jehowa. To jest moje imię; i chwały mojej nie oddam nikomu innemu ani mej sławy rytym wizerunkom” (Izaj. 42:8).

13. Jakich zawoalowanych form bałwochwalstwa musimy się strzec?

¹³ Słowo Boże demaskuje też zawoalowane formy bałwochwalstwa. Zalicza do niego na przykład zachłanność (Kol. 3:5). Chodzi o chciwe pożądanie czegoś zakazanego, jak choćby cudzej własności (Wyjścia 20:17). Anioł, który stał się Szatanem Diabłem, rozwinął w sobie zachłanne pragnienie upodobnienia się do Najwyższego i odbierania czci (Łuk. 4:5-7). W rezultacie zbuntował się przeciw Jehowie i nakłonił Ewę do pożądania rzeczy zakazanej przez Boga. Również Adam dopuścił się swego rodzaju bałwochwalstwa, gdy pozwolił, by samolubne pragnienie przebywania w towarzystwie żony wzięło górę nad posłuszeństwem wobec Jego niebiańskiego Ojca. Każdy więc, kto chce uciec przed dniem gniewu Boga, musi służyć wyłącznie Jemu i wystrzegać się wszelkiej zachłanności.

„Uciekajcie od rozpusty”

14-16. (a) Dlaczego Józef dał piękny przykład pod względem moralnym? (b) Co powinniśmy robić, jeśli ogarnia nas nieczysta żądza seksualna? (c) Jak możemy uciekać od rozpusty?

¹⁴ Odczytaj 1 Koryntian 6:18. Gdy żona Potyfara próbowała uwieść Józefa, on dosłownie od niej uciekł. Dał tym piękny przykład  chrześcijanom, zarówno w stanie wolnym, jak i małżeńskim. Swoje sumienie najwyraźniej ukształtował pod wpływem tego, czego wcześniej dowiedział się o Bożym poglądzie na niemoralność. Jeśli pragniemy stosować się do nakazu, by ‛uciekać od rozpusty’, będziemy wystrzegać się rzeczy mogących obudzić w nas pożądanie osoby niebędącej naszym partnerem małżeńskim. W Biblii czytamy: „Zadajcie śmierć członkom waszego ciała (...), jeśli chodzi o rozpustę, nieczystość, żądzę seksualną, szkodliwe pragnienie oraz zachłanność, która jest bałwochwalstwem. Z powodu tych rzeczy nadchodzi srogi gniew Boży” (Kol. 3:5, 6).

¹⁵ Zauważmy, że „nadchodzi srogi gniew Boży”. Mnóstwo ludzi w świecie rozbudza w sobie niestosowne żądze seksualne, a potem im ulega. Jako chrześcijanie, musimy zatem modlić się o pomoc Bożą oraz ducha świętego, żeby nie owładnęły nami takie nieczyste żądze. Łatwiej nam też będzie ‛stale postępować według ducha’, gdy będziemy studiować Biblię, uczęszczać na zebrania i dzielić się dobrą nowiną z bliźnimi. Wówczas ‛nie spełnimy żadnego pragnienia ciała’ (Gal. 5:16).

¹⁶ Jeśli oglądamy pornografię, na pewno nie zdołamy ‛postępować według ducha’. Każdy chrześcijanin musi wystrzegać się czytania, przeglądania bądź słuchania materiałów wywołujących podniecenie. Świętemu ludowi Bożemu nie przystoi też rozmawianie albo żartowanie o takich sprawach (Efez. 5:3, 4). W ten sposób pokazujemy naszemu kochającemu Ojcu, że naprawdę chcemy ujść przed Jego nadciągającym gniewem i żyć w sprawiedliwym nowym świecie.

Uciekaj od „umiłowania pieniędzy”

17, 18. Dlaczego musimy uciekać od „umiłowania pieniędzy”?

¹⁷ W Liście 1 do Tymoteusza Paweł podał zasady, którymi powinni byli się kierować chrześcijańscy niewolnicy. Część z nich służyła u właścicieli także będących chrześcijanami i z tego powodu mogła się spodziewać jakichś korzyści materialnych. Inni być może usiłowali wykorzystać to, co święte, do samolubnych celów. Apostoł przestrzegł przed ‛mniemaniem, iż zbożne oddanie jest źródłem materialnego zysku’. Korzeniem problemów bywa „umiłowanie pieniędzy”, które może niekorzystnie wpłynąć na każdego — biednego czy bogatego (1 Tym. 6:1, 2, 5, 9, 10).

¹⁸ Czy pamiętasz biblijne przykłady osób, których więź z Bogiem zniweczyło „umiłowanie pieniędzy” lub tego, co można za nie kupić? (Joz. 7:11, 21; 2 Król. 5:20, 25-27). Paweł zachęcił Tymoteusza: „Ty, o człowiecze Boży, uciekaj od tych rzeczy. Dąż natomiast do prawości, zbożnego oddania, wiary, miłości, wytrwałości, łagodności usposobienia” (1 Tym. 6:11). Powyższej rady musi usłuchać każdy, kto chce przeżyć nadchodzący dzień gniewu.

‛Uciekaj od pragnień przydarzających się w młodości’

19. Czego potrzeba wszystkim młodym?

¹⁹ Odczytaj Przysłów 22:15. Głupota tkwiąca w sercu młodego człowieka może łatwo sprowadzić go na manowce. Skutecznie przeciwdziała temu karcenie oparte na Biblii. Wielu młodych chrześcijan, których rodzice nie są Świadkami Jehowy, samodzielnie szuka zasad zawartych w tej Księdze i stara się do nich stosować. Inni korzystają z mądrych rad dojrzałych duchowo członków zboru. Uwzględnianie biblijnych wskazówek — niezależnie od tego, kto ich udziela — zapewnia szczęście zarówno teraz, jak i w przyszłości (Hebr. 12:8-11).

20. Co może pomóc młodym uciekać od niewłaściwych pragnień?

 ²⁰ Odczytaj 2 Tymoteusza 2:20-22. Sporo młodych, którym nie udzielano pożytecznego karcenia, uwikłało się w niemądre postępowanie, takie jak rywalizacja, zachłanność, rozpusta, umiłowanie pieniędzy oraz zabieganie o przyjemności. Wszystko to odzwierciedla „pragnienia przydarzające się w młodości”, od których w myśl biblijnej zachęty należy uciekać. Jeśli młody chrześcijanin chce od nich stronić, musi wystrzegać się wszelkich szkodliwych wpływów. Szczególnie może mu w tym pomóc natchniona rada, by dążyć do zbożnych przymiotów „wraz z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca”.

21. Co wspaniałego Jezus Chrystus obiecał w odniesieniu do swych naśladowców?

²¹ Jeżeli bez względu na wiek nie dajemy posłuchu ludziom usiłującym nas zwieść, pokazujemy, że pragniemy zostać zaliczeni w poczet naśladowców Jezusa przyrównanych do owiec, które ‛uciekają od głosu obcych’ (Jana 10:5). Ale chcąc przeżyć dzień gniewu Bożego, nie wystarczy jedynie uciekać od tego, co szkodliwe. Musimy jeszcze rozwijać w sobie pewne cenne przymioty. W następnym artykule omówimy siedem z nich. Warto przyjrzeć się im uważnie, ponieważ Jezus w odniesieniu do swych owiec złożył wspaniałą obietnicę: „Daję im życie wieczne, a one na pewno nie zostaną zgładzone i nikt ich nie wyrwie z mojej ręki” (Jana 10:28).

Jak byś odpowiedział?

• Przed czym Jezus ostrzegł przywódców religijnych?

• Jakie niebezpieczeństwo grozi obecnie milionom ludzi?

• Jakich zawoalowanych form bałwochwalstwa musimy się wystrzegać?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronach 8, 9]

Co ci przywodzi na myśl słowo „uciekać”?