Czy pytasz: „Gdzie jest Jehowa”?
Czy pytasz: „Gdzie jest Jehowa”?
„Oddalili się ode mnie (...). I nie powiedzieli: ‚Gdzie jest Jehowa?’” (JEREMIASZA 2:5, 6).
1. Co ludzie mogą mieć na myśli, pytając, gdzie jest Bóg?
„GDZIE jest Bóg?” To pytanie zadaje sobie dużo ludzi. Niektórzy po prostu chcieliby ustalić podstawowy fakt dotyczący Stwórcy: gdzie On przebywa. Inni pytają tak, ilekroć usłyszą o jakimś wielkim kataklizmie lub gdy ich samych dotknie nieszczęście i nie mogą zrozumieć, dlaczego Bóg temu nie zapobiegł. Są też tacy, którzy wcale się nad tym nie zastanawiają, ponieważ w Niego nie wierzą (Psalm 10:4).
2. Czyje poszukiwania Boga zostają uwieńczone powodzeniem?
2 Oczywiście mnóstwo ludzi wierzy w Boga, gdyż o Jego istnieniu przekonują ich liczne dowody (Psalm 19:1; 104:24). Wielu zadowala się praktykowaniem jakiejkolwiek religii. Jednak głęboka miłość do prawdy pobudziła miliony osób ze wszystkich krajów świata do poszukiwania prawdziwego Boga. Ich wysiłki nie okazały się daremne, gdyż „nie jest on daleko od nikogo z nas” (Dzieje 17:26-28).
3. (a) Gdzie przebywa Bóg? (b) Jaki sens kryje w sobie biblijne pytanie: „Gdzie jest Jehowa”?
3 Kto rzeczywiście odnalazł Jehowę, ten zdaje sobie sprawę, że „Bóg jest Duchem”, nie można więc ujrzeć Go ludzkim wzrokiem (Jana 4:24). Jezus mówił o prawdziwym Bogu jako o swym „Ojcu, który jest w niebie”. Co miał na myśli? Wiedział, że dziedzina, w której przebywa nasz niebiański Ojciec, jest w sensie duchowym wielce wywyższona — podobnie jak fizyczne niebiosa rozciągają się wysoko nad ziemią (Mateusza 12:50; Izajasza 63:15). Nie potrafimy wprawdzie zobaczyć Boga na własne oczy, pozwala nam On jednak poznać swe cechy i zamierzenia (Wyjścia 33:20; 34:6, 7). Odpowiada na pytania szczerych ludzi, którzy chcą zrozumieć sens życia. Daje nam też możliwość poznania Jego stanowiska w istotnych dla nas kwestiach i zorientowania się, czy nasze pragnienia są zgodne z Jego zamysłami. Chce, byśmy się nad tym zastanawiali i dokładali usilnych starań, by uzyskać odpowiedzi. Za pośrednictwem proroka Jeremiasza Bóg skarcił starożytnych Izraelitów, ponieważ tego nie robili. Znali co prawda imię Boże, ale nie dociekali: „Gdzie jest Jehowa?” (Jeremiasza 2:6). Zamierzenie Boga nie było głównym przedmiotem ich zainteresowania. Nie zabiegali o Jego kierownictwo. A czy ty, stojąc przed mniej lub bardziej ważną decyzją, pytasz: „Gdzie jest Jehowa”?
Ludzie, którzy pytali Boga
4. Czego uczy nas to, że Dawid radził się Jehowy?
4 Dawid, syn Jessego, już w młodości rozbudził w sobie głęboką wiarę w Jehowę. Uznawał Go za „Boga żywego” i osobiście się przekonał o Jego ochronie. Pobudzany wiarą oraz miłością do „imienia Jehowy”, zabił uzbrojonego po zęby olbrzymiego Filistyna Goliata (1 Samuela 17:26, 34-51). Ale po tym sukcesie Dawid nie stał się zbyt pewny siebie. Nie myślał, że cokolwiek odtąd zrobi, Jehowa będzie mu błogosławił. Gdy w następnych latach stawał przed poważnymi decyzjami, miał zwyczaj radzić się Boga (1 Samuela 23:2; 30:8; 2 Samuela 2:1; 5:19). Wciąż się modlił: „Daj mi poznać twe drogi, Jehowo; naucz mnie ścieżek twoich. Spraw, bym chodził w twojej prawdzie, i ucz mnie, bo ty jesteś Bogiem mego wybawienia. W tobie pokładam nadzieję przez cały dzień” (Psalm 25:4, 5). Jakże warto wzorować się na jego przykładzie!
5, 6. Jak Jehoszafat szukał Jehowy w różnych momentach swego życia?
5 Za czasów Jehoszafata, piątego z kolei potomka Dawida na tronie królewskim, sprzymierzone wojska trzech narodów wyruszyły przeciw Judzie. W tej wyjątkowo groźnej dla kraju sytuacji Jehoszafat „zwrócił swe oblicze, by szukać Jehowy” (2 Kronik 20:1-3). Nie po raz pierwszy zabiegał o Jego kierownictwo — już wcześniej postanowił chodzić drogami Jehowy, a nie Baala, którego fałszywy kult praktykowano w odstępczym północnym królestwie Izraela (2 Kronik 17:3, 4). Jak więc Jehoszafat „szukał Jehowy”, gdy nadeszła krytyczna chwila?
6 Publiczna modlitwa Jehoszafata w Jerozolimie świadczyła o tym, że król pamięta o wszechmocy Jehowy. Głęboko przemyślał Jego zamierzenie, w ramach którego Bóg wypędził pewne narody i dał Izraelowi ich ziemie jako dziedziczną własność. Król przyznał, że potrzebuje Bożej pomocy (2 Kronik 20:6-12). Czy Jehowa pozwolił się znaleźć? Oczywiście. Za pośrednictwem Lewity Jachazjela udzielił Izraelitom szczegółowych wskazówek, a nazajutrz dał im zwycięstwo (2 Kronik 20:14-28). Ale skąd ty możesz mieć pewność, że gdy zwrócisz się do Jehowy o kierownictwo, pozwoli ci się znaleźć?
7. Czyich modlitw Bóg wysłuchuje?
7 Jehowa nie jest stronniczy. Zaprasza ludzi ze wszystkich narodów, by szukali Go w modlitwie (Psalm 65:2; Dzieje 10:34, 35). Bada serce każdego, kto się do Niego zwraca. Zapewnia nas, że słyszy modlitwy ludzi prawych (Przysłów 15:29). Pozwala się odnaleźć tym, którzy wcześniej się Nim nie interesowali, jeśli tylko pokornie zaczną zabiegać o Jego kierownictwo (Izajasza 65:1). Wysłuchuje również modlitw osób, które złamały Jego prawo, lecz okazują szczerą skruchę (Psalm 32:5, 6; Dzieje 3:19). Gdy jednak ktoś w sercu nie jest posłuszny Bogu, daremnie zanosi modlitwy (Marka 7:6, 7). Rozważmy kilka przykładów.
Pytali, ale nie otrzymali odpowiedzi
8. Dlaczego Jehowa nie wysłuchał modlitw króla Saula?
8 Kiedy król Saul za nieposłuszeństwo został odrzucony przez Boga i dowiedział się o tym od proroka Samuela, padł na twarz przed Jehową (1 Samuela 15:30, 31). Lecz było to tylko obłudne stwarzanie pozorów. Saul chciał nie tyle usłuchać Boga, ile zostać uhonorowany wobec ludu. Gdy później Filistyni ruszyli na wojnę z Izraelitami, zapytał wprawdzie Boga o radę, ale i tym razem był to jedynie czczy rytuał. Nie otrzymawszy odpowiedzi, skontaktował się z medium spirytystycznym, choć doskonale wiedział, że Bóg tego zabronił (Powtórzonego Prawa 18:10-12; 1 Samuela 28:6, 7). Księga 1 Kronik 10:14 w taki sposób podsumowuje postępowanie Saula: „Nie pytał Jehowy”. Dlaczego tak napisano? Ponieważ modlitwy Saula nie wynikały z wiary. Równie dobrze mógłby się wcale nie modlić.
9. Dlaczego prośba Sedekiasza o wskazówki od Jehowy nie była właściwa?
9 Podobnie było w czasach, gdy zbliżał się upadek królestwa judzkiego. Zanoszono więcej modlitw i częściej radzono się proroków Jehowy. Niestety, ludzie łączyli wielbienie Jehowy z kultem bożków (Sofoniasza 1:4-6). Co prawda z przyzwyczajenia zwracali się o radę do Boga, ale w sercu nie byli skłonni podporządkować się Jego woli. Król Sedekiasz prosił Jeremiasza, by zapytał Jehowę w jego sprawie, choć przecież już wcześniej dowiedział się od Boga, co powinien zrobić. Zabrakło mu jednak wiary i owładnął nim strach przed ludźmi, nie usłuchał więc głosu Boga, Ten zaś nie udzielił mu innej odpowiedzi — takiej, na jaką liczył król (Jeremiasza 21:1-12; 38:14-19).
10. Dlaczego sposób, w jaki Jochanan zabiegał o kierownictwo Jehowy, był niewłaściwy i czego nas to uczy?
10 Po zburzeniu Jerozolimy i uprowadzeniu żydowskich jeńców przez wojska babilońskie Jochanan poczynił przygotowania, by wraz z grupą Żydów pozostałych w Judzie odejść do Egiptu. Wszystko już zaplanowali, ale przed wyruszeniem poprosili jeszcze Jeremiasza, by w ich imieniu pomodlił się do Jehowy o pomoc i kierownictwo. Nie otrzymali wtedy odpowiedzi, jakiej się spodziewali, lecz mimo to wprowadzili w czyn swój pierwotny zamiar (Jeremiasza 41:16 do 43:7). Czy dostrzegasz w tych wydarzeniach lekcję dla siebie? Skorzystaj z niej, jeśli chcesz, by Jehowa dał ci się znaleźć, gdy będziesz Go szukał.
„Wciąż się upewniajcie”
11. Dlaczego powinniśmy się stosować do zasady z Efezjan 5:10?
11 Prawdziwe wielbienie Boga to coś więcej niż tylko oddanie się Mu, usymbolizowanie tego chrztem w wodzie, uczęszczanie na zebrania zborowe i głoszenie dobrej nowiny. Chodzi o całe nasze życie. Codziennie wystawiani jesteśmy na większą lub mniejszą presję, aby nie postępować jak przystało na oddanych sług Bożych. Czy ulegniemy takim naciskom? Wiernych chrześcijan w Efezie apostoł Paweł zachęcał: „Wciąż się upewniajcie, co jest godne upodobania Pana” (Efezjan 5:10). Wiele zdarzeń opisanych w Biblii potwierdza mądrość tej rady.
12. Dlaczego Jehowa się rozgniewał, gdy Dawid polecił przewieźć Arkę Przymierza do Jerozolimy?
12 Kiedy Izraelici odzyskali Arkę Przymierza, najpierw przez szereg lat przechowywali ją w Kiriat-Jearim, aż w końcu król Dawid zapragnął sprowadzić ją do Jerozolimy. Zapytał o zdanie przełożonych ludu i powiedział, że ‛jeśli to wydaje się im dobre i jest godne przyjęcia przez Jehowę’, Arka zostanie przetransportowana. Niestety, nie upewnił się dokładnie co do woli Jehowy w tej sprawie. Gdyby tego nie zaniedbał, na pewno nie załadowano by Arki na wóz, lecz nieśliby ją na ramionach Lewici z rodu Kehata — stosownie do wyraźnego nakazu Bożego. Chociaż Dawid często zasięgał opinii Boga, tym razem jednak nie ustalił należycie, jak powinien postąpić. Skutki były fatalne. Później przyznał: „Jehowa Bóg targnął się na nas, gdyż nie szukaliśmy go zgodnie ze zwyczajem” (1 Kronik 13:1-3; 15:11-13; Liczb 4:4-6, 15; 7:1-9).
13. Jaki apel zawiera pieśń Dawida ułożona po przeniesieniu Arki?
13 Kiedy w końcu Lewici przetransportowali Arkę z domu Obed-Edoma do Jerozolimy, Dawid ułożył pieśń, w której zawarł gorący apel: „Poszukujcie Jehowy i jego siły, bezustannie szukajcie jego oblicza. Wspominajcie jego zdumiewające czyny, których dokonał, jego cuda oraz sądownicze rozstrzygnięcia jego ust” (1 Kronik 16:11, 12).
14. Czego możemy się nauczyć z dobrego przykładu Salomona oraz z błędów, które później popełnił?
14 Krótko przed śmiercią Dawid udzielił swemu synowi Salomonowi następującej rady: „Jeżeli będziesz go [Jehowy] szukał, da ci się znaleźć” (1 Kronik 28:9). Po wstąpieniu na tron Salomon udał się do Gibeonu, gdzie był namiot spotkania, i złożył Jehowie ofiary. Bóg rzekł wtedy do niego: „Proś! Co mam ci dać?” W odpowiedzi na prośbę Salomona hojnie obdarzył go mądrością oraz wiedzą, potrzebnymi do sądzenia Izraela, lecz jeszcze dodał do tego bogactwo i szacunek (2 Kronik 1:3-12). Salomon zbudował wspaniałą świątynię według planów architektonicznych danych przez Jehowę Dawidowi; niestety, w życiu osobistym nie szukał Boga. Poślubił kobiety, które nie wielbiły Jehowy i sprawiły, że w późniejszych latach jego serce się od Niego odwróciło (1 Królów 11:1-10). A więc bez względu na to, jak wysoką pozycję zajmujemy i za jak mądrych czy wykształconych uchodzimy, koniecznie ‛wciąż się upewniajmy, co jest godne upodobania Pana’!
15. Co pozwoliło Asie ufnie modlić się do Jehowy o ocalenie w obliczu najazdu Zeracha Etiopczyka?
15 O tym, jak ważne jest stosowanie się do tej rady, świadczy relacja z czasów króla Asy, prawnuka Salomona. Po upływie 11 lat jego rządów nadciągnął przeciw Judzie Zerach Etiopczyk z milionową armią. Czy Jehowa ocali Judejczyków? Przeszło 500 lat wcześniej wyraźnie powiedział, czego Jego lud może się spodziewać, jeśli będzie Go słuchać i strzec Jego przykazań, a co się stanie w przeciwnym wypadku (Powtórzonego Prawa 28:1, 7, 15, 25). Na początku swego panowania Asa usunął z królestwa ołtarze i słupy używane do wielbienia obcych bóstw. Polecił też swym poddanym „szukać Jehowy”. Sam Asa nie czekał z tym wszystkim, aż znajdzie się w niebezpieczeństwie. Dlatego mógł z wiarą błagać Jehowę o wystąpienie w obronie Judejczyków. Z jakim skutkiem? Bóg dał Judzie walne zwycięstwo (2 Kronik 14:2-12).
16, 17. (a) O czym Jehowa przypomniał Asie mimo odniesionego przezeń zwycięstwa? (b) Jaką pomoc otrzymał Asa, gdy postąpił niemądrze, i jak na nią zareagował? (c) Jaką korzyść odniesiemy z przeanalizowania postawy Asy?
16 Kiedy Asa zwycięsko powrócił z wojny, Jehowa kazał Azariaszowi zanieść mu poselstwo tej treści: „Posłuchaj mnie, Aso, oraz cała Judo i Beniaminie! Jehowa jest z wami, dopóki wy jesteście z nim; i jeśli będziecie go szukać, da się wam znaleźć, lecz jeśli go opuścicie, on opuści was” (2 Kronik 15:2). Odtąd Asa ze zdwojonym zapałem popierał czyste wielbienie Boga. Ale 24 lata później, gdy znów stanął w obliczu wojny, nie szukał Jehowy. Nie dociekał, co radzi w tej sprawie Słowo Boże, i zapomniał, co Jehowa uczynił, gdy etiopskie wojsko najechało Judę. Nieroztropnie zawarł sojusz z Syrią (2 Kronik 16:1-6).
17 Jehowa posłał więc proroka Chananiego, by skarcił Asę. Nie było jeszcze wówczas za późno na naprawienie błędu — nawet już po wyjaśnieniu królowi przez Chananiego, jak na tę sprawę zapatruje się Jehowa. Asa poczuł się jednak urażony, toteż kazał proroka uwięzić i zakuć w dyby (2 Kronik 16:7-10). Jakie to smutne! A co z nami? Czy nie zdarza się nam szukać Boga, a potem odrzucać dobre rady? Przypuśćmy, że zatroskany starszy życzliwie napomina nas na podstawie Biblii, bo zbytnio się zaangażowaliśmy w sprawy tego świata. Czy okażemy wdzięczność za pomoc i uświadomienie nam, „co jest godne upodobania Pana”?
Nie zapominaj pytać
18. Czego możemy się nauczyć z rady udzielonej Hiobowi przez Elihu?
18 Nawet ktoś, kto już od dłuższego czasu wiernie służy Jehowie, może zawieść, gdy zostanie poddany silnemu naciskowi. Kiedy Hioba dotknęła odrażająca choroba, kiedy stracił dzieci i majątek oraz został fałszywie oskarżony przez swych przyjaciół, skupił się niemal wyłącznie na sobie. Elihu napomniał go słowami: „Nikt jednak nie powiedział: ‚Gdzie jest Bóg, mój Wspaniały Twórca?’” (Hioba 35:10). A zatem Hiob powinien był poświęcić więcej uwagi Jehowie i zastanowić się, jak On zapatruje się na jego sytuację. Hiob pokornie przyjął radę, dając nam dobry przykład.
19. O czym często zapominali Izraelici?
19 Izraelici wiedzieli, jak w ciągu dziejów Jehowa postępował z ich narodem. Niestety, na co dzień często o tym zapominali (Jeremiasza 2:5, 6, 8). Podejmując różne decyzje, nie pytali: „Gdzie jest Jehowa?”, lecz koncentrowali się na dogadzaniu samym sobie (Izajasza 5:11, 12).
Zawsze pytaj: „Gdzie jest Jehowa?”
20, 21. (a) Kto dzisiaj przejawia ducha Elizeusza i zabiega o wskazówki Jehowy? (b) Jak możemy naśladować wiarę tych chrześcijan i jakie korzyści nam to przyniesie?
20 Gdy publiczna służba Eliasza dobiegła końca, jego sługa Elizeusz wziął jego urzędową szatę, udał się nad Jordan, uderzył w wodę i zapytał: „Gdzie jest Jehowa, Bóg Eliasza, On sam?” (2 Królów 2:14). W odpowiedzi Bóg pokazał, że Jego duch spoczął teraz na Elizeuszu. Czego się można z tego nauczyć?
21 Coś podobnego wydarzyło się w naszych czasach. Ci, którym po śmierci pewnych namaszczonych chrześcijan powierzono nadzorowanie dzieła Bożego, starannie rozważali zasady biblijne i modlili się do Jehowy o kierownictwo. Zawsze pytali: „Gdzie jest Jehowa?” Dlatego Bóg nadal prowadzi swój lud i błogosławi jego poczynaniom. Czy naśladujemy wiarę tych chrześcijan? (Hebrajczyków 13:7). Dowiedziemy tego, pozostając w ścisłej łączności z organizacją Bożą, chętnie słuchając jej wskazówek i gorliwie uczestnicząc w dziele nadzorowanym przez Jezusa Chrystusa (Zachariasza 8:23).
Jak byś odpowiedział?
• Z jakich pobudek powinniśmy pytać: „Gdzie jest Jehowa”?
• Jak dziś możemy uzyskać odpowiedź na pytanie: „Gdzie jest Jehowa”?
• Dlaczego Bóg nie wysłuchuje niektórych próśb o kierownictwo?
• Jakie przykłady biblijne ilustrują potrzebę ‛ciągłego upewniania się, co jest godne upodobania Pana’?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 9]
Jak król Jehoszafat szukał Jehowy?
[Ilustracja na stronie 10]
Dlaczego Saul radził się medium spirytystycznego?
[Ilustracje na stronie 12]
Módl się, studiuj i rozmyślaj, by się przekonać, „gdzie jest Jehowa”