‛Pozostańcie w moim słowie’

„Jeżeli pozostajecie w moim słowie, to rzeczywiście jesteście moimi uczniami” (JANA 8:31).

1. (a) Co Jezus pozostawił na ziemi, gdy odszedł do nieba? (b) Jakie pytania będą przedmiotem naszych rozważań?

KIEDY Jezus Chrystus, Założyciel chrystianizmu, powrócił do nieba, nie pozostawił po sobie spisanych ksiąg, wzniesionych pomników ani nagromadzonych bogactw. Pozostawił jednak na ziemi swych naśladowców oraz wyraźne zasady, jakich mieli przestrzegać. W Ewangelii według Jana znajdujemy trzy wymienione przez Jezusa wymagania obowiązujące każdego, kto chce zostać jego uczniem. Co to za wymagania? Jak możemy im sprostać? I jak sprawdzić, czy osobiście spełniamy je dziś jako naśladowcy Chrystusa? *

2. Jakie ważne wymaganie obowiązujące naśladowców Jezusa zapisano w Ewangelii według Jana?

² Jakieś sześć miesięcy przed śmiercią Jezus przyszedł do Jerozolimy i głosił tam tłumom przybyłym na tygodniowe Święto Namiotów. W drugiej połowie tego święta „wielu z tłumu uwierzyło w niego”. Jezus głosił dalej, toteż w ostatni dzień święta znów „wielu w niego uwierzyło” (Jana 7:10, 14, 31, 37; 8:30). Wówczas zwrócił się do tych nowych uczniów i podał im ważne wymaganie obowiązujące wszystkich jego naśladowców, a zanotowane później przez apostoła Jana: „Jeżeli pozostajecie w moim słowie, to rzeczywiście jesteście moimi uczniami” (Jana 8:31).

3. Jaki przymiot jest niezbędny każdemu, kto chce ‛pozostawać w słowie Jezusa’?

³ Jezus nie sugerował w ten sposób, jakoby jego nowym uczniom brakowało wiary. Wskazał natomiast, że mają możliwość zostania jego prawdziwymi naśladowcami — jeśli okażą wytrwałość i ‛pozostaną w jego słowie’. Co prawda przyjęli już to słowo, ale teraz musieli przy nim trwać (Jana 4:34; Hebrajczyków 3:14). Wytrwałość była uczniom tak bardzo potrzebna, że w ostatniej rozmowie z apostołami zanotowanej przez Jana Jezus dwukrotnie zachęcił jednego z nich: „Dalej mnie naśladuj” (Jana 21:19, 22). Wielu pierwszych chrześcijan tak właśnie postępowało (2 Jana 4). Co pomagało im trwać?

4. Dzięki czemu pierwsi chrześcijanie mogli trwać?

⁴ Apostoł Jan, wierny naśladowca Chrystusa, pełniący służbę przez jakieś 70 lat, zwrócił uwagę na ważny czynnik. Pochwalił swych wiernych współwyznawców, mówiąc: „Jesteście silni i pozostaje w was słowo Boga, i zwyciężyliście niegodziwca”. Chrześcijanie ci byli w stanie trwać, czyli pozostawać w słowie Boga, ponieważ to ‛słowo pozostawało w nich’. Z całego serca je sobie cenili (1 Jana 2:14, 24). Podobnie jest dzisiaj — jeśli pragniemy ‛wytrwać do końca’, musimy dbać o to, by ‛pozostawało w nas słowo Boga’ (Mateusza 24:13). Jak to robić? Odpowiedź znajdziemy w pewnym przykładzie podanym przez Jezusa.

‛Słuchanie słowa’

5. (a) O jakich rodzajach gleby wspomniał Jezus w jednym ze swych przykładów? (b) Co w tej przypowieści Jezusa wyobrażają nasienie i gleba?

⁵ Jezus opowiedział przypowieść o siewcy, który siał nasienie. Znajdujemy ją w Ewangeliach według Mateusza, Marka oraz Łukasza (Mateusza 13:1-9, 18-23; Marka 4:1-9, 14-20; Łukasza 8:4-8, 11-15). Czytając te fragmenty,  dostrzegamy w przypowieści istotny szczegół — takie same nasiona padają na różny grunt i wydają odmienny plon. Pierwsza gleba jest ubita, druga płytka, trzecia zaś porośnięta cierniami. Czwarta gleba w przeciwieństwie do trzech poprzednich jest „wyborna”, „dobra”. Jak wyjaśnił sam Jezus, nasieniem jest wieść o Królestwie zawarta w Słowie Bożym, a glebą osoby o różnym stanie serca. Chociaż ludzi wyobrażonych przez rozmaite rodzaje gleby wiele łączy, jednak ci przedstawieni jako wyborna gleba odznaczają się czymś wyjątkowym, co ich odróżnia od pozostałych.

6. (a) Pod jakim względem czwarty rodzaj gleby z przykładu podanego przez Jezusa różni się od trzech pozostałych i co to oznacza? (b) Co jest niezbędne, jeśli pragniemy się okazać wytrwałymi uczniami Chrystusa?

⁶ Jak czytamy w Ewangelii według Łukasza 8:12-15, ludzie ze wszystkich czterech grup ‛usłyszeli słowo’. Ale ci, którzy mają „szlachetne i dobre serce”, po wysłuchaniu słowa czynią coś więcej: „Zatrzymują je i z wytrwałością przynoszą plon”. W wybornej, dobrej glebie, która jest pulchna i głęboka, ziarno może zapuścić mocne korzenie, wykiełkować i wydać plon (Łukasza 8:8). Podobnie ludzie mający właściwe usposobienie serca rozumieją, cenią i przyswajają sobie słowo Boga (Rzymian 10:10; 2 Tymoteusza 2:7). Słowo to pozostaje w nich. Dlatego z wytrwałością przynoszą plon. Jeśli więc chcemy być uczniami Chrystusa okazującymi wytrwałość, musimy przechowywać Słowo Boże głęboko w sercu, czyli szczerze je cenić (1 Tymoteusza 4:15). Jak rozwinąć takie docenianie?

Stan serca a głębokie rozmyślania

7. Co jest ściśle związane z dobrym sercem?

⁷ Zwróćmy uwagę, z czym w Biblii wielokrotnie powiązano szlachetne i dobre serce. „Serce prawego rozmyśla, żeby odpowiedzieć” (Przysłów 15:28). „Niechaj wypowiedzi moich ust i rozmyślanie mego serca staną się miłe tobie, Jehowo” (Psalm 19:14). „Rozmyślanie mego serca będzie dotyczyć spraw zrozumienia” (Psalm 49:3).

8. (a) Czego powinniśmy unikać podczas czytania Biblii, a co starać się robić? (b) Jakie korzyści daje rozmyślanie nad Słowem Bożym połączone z modlitwą? (Uwzględnij ramkę „Niewzruszenie utwierdzeni w prawdzie”).

⁸ Podobnie jak zacytowani pisarze biblijni, my również musimy z docenianiem i z modlitwą rozmyślać o wypowiedziach i czynach Boga. Czytając Biblię lub oparte na niej publikacje, nie możemy przypominać turystów, którzy w ciągłym pośpiechu przemieszczają się z jednego malowniczego miejsca na drugie. Robią mnóstwo zdjęć, ale w ogóle nie napawają się widokami. Podczas studium Biblii powinniśmy natomiast spokojnie i bez pośpiechu rozkoszować się jej pięknem. * Gdy w skupieniu zastanawiamy się nad Słowem Bożym, oddziałuje ono na nasze serce, porusza uczucia i kształtuje sposób myślenia. Zachęca też do modlitwy, do dzielenia się z Bogiem najskrytszymi myślami. Dzięki temu umacniamy swą więź z Jehową, a miłość do Niego pobudza nas do nieustannego naśladowania Jezusa  nawet w bardzo trudnych okolicznościach (Mateusza 10:22). Jeśli więc chcemy pozostać wierni do końca, to niewątpliwie musimy poświęcać czas na rozmyślanie o wypowiedziach Bożych (Łukasza 21:19).

9. Jak możemy zadbać o swe serce, by stale było gotowe na przyjmowanie słowa Bożego?

⁹ Z przypowieści Jezusa wynika ponadto, że rozwój nasienia, czyli słowa Bożego, mogą hamować różne przeszkody. Dlatego jeśli pragniemy pozostać wiernymi uczniami Jezusa, musimy 1) rozpoznać takie czynniki, wyobrażone przez nieodpowiednie warunki glebowe, i 2) podjąć starania, by ich unikać lub je skorygować. Dzięki temu nasze serce będzie wciąż gotowe na przyjmowanie nasienia Królestwa i zawsze zdolne do wydawania plonu.

„Przy drodze” — zbyt zajęci

10. Opisz pierwszy rodzaj gleby z przypowieści Jezusa i wyjaśnij, co ona wyobraża.

¹⁰ Pierwszy rodzaj gleby, na którą padło nasienie, to gleba „przy drodze”, gdzie ziarno „zostało zdeptane” (Łukasza 8:5). Ziemia przy drodze przecinającej pole uprawne jest mocno udeptana przez pieszych (Marka 2:23). Podobnie jest z ludźmi, którzy pozwalają, by natłok codziennych spraw odebrał im czas i siły — są zbyt zajęci, żeby rozwinąć w sercu głębokie docenianie słowa Bożego. Słyszą je, ale nad nim nie rozmyślają, toteż nie dociera ono do ich wnętrza. Zanim je pokochają, „przychodzi Diabeł i zabiera słowo z ich serc, żeby nie uwierzyli i nie zostali wybawieni” (Łukasza 8:12). Czy można temu zapobiec?

11. Co możemy zrobić, by nasze serce nie było podobne do ubitej gleby?

 ¹¹ Wiele da się uczynić, aby serce nie przypominało jałowej gleby przy drodze. Udeptana i utwardzona ziemia może się stać pulchna i żyzna, gdy się ją zaorze, a ruch pieszych i pojazdów skieruje gdzie indziej. Podobnie jeśli zaczniemy rezerwować czas na studiowanie spisanych słów Bożych i rozmyślanie nad nimi, nasze serce może się upodobnić do wybornej, urodzajnej gleby. Chodzi więc głównie o to, byśmy nie dali się zanadto pochłonąć zwykłym, codziennym sprawom (Łukasza 12:13-15). Starajmy się natomiast wygospodarowywać czas na rozmyślanie o „rzeczach ważniejszych” w życiu (Filipian 1:9-11).

„Na masywie skalnym” — bojaźliwi

12. Co jest rzeczywistym powodem uschnięcia rośliny kiełkującej na drugim rodzaju gleby z przypowieści Jezusa?

¹² Gdy nasienie pada na drugi rodzaj gleby, nie leży na powierzchni jak w poprzednim wypadku. Kiełkuje i wypuszcza korzeń. Ale po wschodzie słońca, przypieczone jego żarem, usycha. Zwróćmy jednak uwagę na pewien ważny szczegół. Rzeczywistą przyczyną uschnięcia rośliny nie jest upał. Przecież inne rośliny, wyrastające na wybornej glebie, także są wystawione na działanie słońca, a mimo to nie usychają — przeciwnie, pięknie się rozwijają. Skąd ta różnica? Wspomniana roślina zwiędła, bo jak wyjaśnił Jezus, ‛nie miała głębokiej gleby’ ani ‛nie miała wilgoci’ (Mateusza 13:5, 6; Łukasza 8:6). „Masyw skalny” leżący tuż pod wierzchnią warstwą gruntu uniemożliwił jej zapuszczenie korzeni wystarczająco głęboko, by miała wilgoć i się umocniła. Uschła, ponieważ gleba była za płytka.

13. Jacy ludzie przypominają płytką glebę i co jest zasadniczą przyczyną ich reakcji?

¹³ Ta część omawianego przykładu odnosi się do ludzi, którzy „przyjmują słowo z radością” i „przez jakiś czas” gorliwie podążają za Jezusem (Łukasza 8:13). Ale wystawieni na żar ‛prześladowań lub ucisk’, robią się tak bojaźliwi, że tracą radość i siły i w końcu przestają naśladować Chrystusa (Mateusza 13:21). Jednak zasadniczą przyczyną ich bojaźliwości nie jest sprzeciw. Przecież miliony innych uczniów Chrystusa wiernie trwa w obliczu rozmaitych trudności (2 Koryntian 2:4; 7:5). Rzeczywistym powodem, dla którego ktoś staje się bojaźliwy i rezygnuje z prawdy, jest stan jego serca, przypominający skałę. Taka osoba nie rozmyśla wystarczająco głęboko nad budującymi sprawami duchowymi. W rezultacie ceni Jehowę i Jego słowo jedynie powierzchownie i zbyt słabo, by przetrzymać sprzeciw. Jak temu zapobiec?

14. Co należy robić, by serce nie upodobniło się do płytkiej gleby?

¹⁴ Każdy powinien sprawdzić, czy w jego sercu nie rozwinęło się coś na podobieństwo skały, na przykład długo pielęgnowane rozgoryczenie, skrywane samolubstwo lub inne ukryte, ale szkodliwe uczucia. Przeszkody takie potrafi skruszyć ‛moc słowa Bożego’ (Jeremiasza 23:29; Efezjan 4:22; Hebrajczyków 4:12). Niezbędne jest zatem rozmyślanie połączone z modlitwą, prowadzące do „zaszczepienia słowa” głęboko w sercu (Jakuba 1:21). Dodaje to sił do radzenia sobie w chwilach zniechęcenia oraz odwagi do wytrwałego znoszenia prób.

 „Między cierniami” — ludzie o podzielonym sercu

15. (a) Dlaczego trzeci rodzaj gleby wspomniany przez Jezusa zasługuje na szczególną uwagę? (b) Co z czasem spotyka roślinę zasianą na tej glebie i dlaczego?

¹⁵ Trzeci rodzaj gleby, pełnej cierni, zasługuje na szczególną uwagę, gdyż w pewnym sensie przypomina wyborną glebę. Na obu ziarno kiełkuje i zapuszcza korzenie. Początkowo tu i tam rozwój roślin jest identyczny. Z czasem jednak powstają warunki, które zagłuszają roślinę. Gleba ta, w przeciwieństwie do wybornej, porasta chwastami. Młoda wschodząca roślina musi rywalizować z ‛cierniami, które z nią wyrosły’. Przez jakiś czas walczy z nimi o substancje odżywcze, światło i przestrzeń, ale w końcu ciernie uzyskują przewagę i zagłuszają dobry siew (Łukasza 8:7).

16. (a) Kto przypomina glebę porośniętą cierniami? (b) Co według trzech relacji ewangelicznych wyobrażają ciernie? (Zobacz przypis).

¹⁶ Kto przypomina glebę zarosłą cierniami? Jezus wyjaśnia, że są to „ci, co usłyszeli, ale uniesieni przez troski i bogactwa oraz rozkosze tego życia, zostają całkowicie zaduszeni i niczego nie doprowadzają do doskonałości” (Łukasza 8:14). Podobnie jak zasiane nasienie i ciernie przez pewien czas rosną razem, tak samo niektórzy próbują przez jakiś czas korzystać ze Słowa Bożego i jednocześnie z „rozkoszy tego życia”. Słowo Boże zostało co prawda zasiane w ich sercach, ale inne sprawy, domagające się uwagi, usiłują wziąć nad nim górę. Serce takich ludzi jest podzielone (Łukasza 9:57-62). Dlatego nie pozwala im poświęcać wystarczająco dużo czasu na modlitwę i głębokie rozmyślanie nad Słowem Bożym. Nie przyswajają go sobie w pełni, toteż nie mają szczerego doceniania, które pomogłoby im trwać. Sprawy duchowe są stopniowo wypierane przez świeckie dążenia i ostatecznie zostają oni „całkowicie zaduszeni”. * Cóż za smutny koniec tych, którzy nie kochają Jehowy całym sercem! (Mateusza 6:24; 22:37).

17. Jak powinniśmy kierować swym życiem, by nie ‛zadusiły’ nas symboliczne ciernie z przypowieści Jezusa?

¹⁷ Trudności i rozkosze tego świata nie ‛zaduszą’ nas, jeśli sprawy duchowe będziemy przedkładać nad troski materialne (Mateusza 6:31-33; Łukasza 21:34-36). Nigdy nie zaniedbujmy więc czytania Biblii i rozmyślania nad jej treścią. Aby znaleźć więcej czasu na modlitwę i rozmyślania, starajmy się jak najbardziej uprościć swe życie (1 Tymoteusza 6:6-8). Słudzy Boży, którzy tak uczynili i niejako wykorzenili ciernie, by owocującej „roślinie” zapewnić więcej substancji odżywczych, światła i miejsca, zaznają błogosławieństw od Jehowy. Chrześcijanka imieniem Sandra, mająca 26 lat, mówi: „Kiedy rozmyślam nad błogosławieństwami, jakie daje mi prawda, uświadamiam sobie,  że świat nie może mi zaoferować nic równie cennego!” (Psalm 84:11).

18. Dzięki czemu możemy ‛pozostawać w słowie Boga’ i trwać jako chrześcijanie?

¹⁸ A zatem dopóki ‛pozostaje w nas słowo Boga’, dopóty my wszyscy, młodzi i starzy, także ‛pozostaniemy w tym słowie’ i będziemy trwać jako uczniowie Chrystusa. Dbajmy więc o to, by symboliczna gleba naszego serca nigdy nie stała się twarda, płytka ani zarośnięta cierniami, lecz by wciąż była miękka i głęboka. Dzięki temu będziemy w pełni przyswajać sobie wypowiedzi Boże i ‛z wytrwałością przynosić plon’ (Łukasza 8:15).

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

• Dlaczego musimy ‛pozostawać w słowie Jezusa’?

• Co możemy zrobić, by w naszym sercu pozostawało słowo Boga?

• Do jakich grup ludzi odnoszą się cztery rodzaje gleby wspomniane przez Jezusa?

• Jak mógłbyś znajdować czas na rozmyślanie o słowie Boga?

[Pytania do studium]

[Ramka i ilustracja na stronie 10]

„NIEWZRUSZENIE UTWIERDZENI W PRAWDZIE”

WIELU długoletnich naśladowców Chrystusa rok po roku dowodzi, że pozostają „niewzruszenie utwierdzeni w prawdzie” (2 Piotra 1:12). Co pomaga im trwać? Zwróćmy uwagę na kilka wypowiedzi.

„U schyłku każdego dnia czytam fragment Biblii i się modlę. Potem rozmyślam nad tym, co przeczytałam” (Jean, ochrzczona w roku 1939).

„Rozmyślanie o tym, że ktoś tak wzniosły jak Jehowa bardzo nas kocha, daje mi poczucie bezpieczeństwa oraz siły do wiernego trwania” (Patricia, ochrzczona w roku 1946).

„Wciąż trwam w służbie dla Jehowy dzięki dobremu nawykowi studiowania Biblii i dzięki temu, że zastanawiam się nad ‚głębokimi sprawami Bożymi’” (1 Koryntian 2:10; Anna, ochrzczona w roku 1939).

„Czytam Biblię i oparte na niej publikacje, by badać swe serce i pobudki” (Zelda, ochrzczona w roku 1943).

„Najwspanialsze chwile przeżywam wtedy, gdy podczas spaceru mogę porozmawiać z Jehową w modlitwie i po prostu Mu opowiedzieć, co naprawdę czuję” (Ralph, ochrzczony w roku 1947).

„Zaczynam dzień od rozważenia tekstu dziennego i przeczytania urywka Biblii. Mam wtedy świeży temat do rozmyślań w ciągu całego dnia” (Marie, ochrzczona w roku 1935).

„Dla mnie prawdziwym pokrzepieniem jest rozważanie jakiejś księgi biblijnej werset po wersecie” (Daniel, ochrzczony w roku 1946).

A kiedy ty znajdujesz czas na modlitwę i rozmyślanie o słowie Bożym? (Daniela 6:10b; Marka 1:35; Dzieje 10:9).

[Ilustracja na stronie 13]

Dając pierwszeństwo sprawom duchowym, możemy ‛z wytrwałością przynosić plon’