Jako potomkowie pierwszego człowieka, Adama, należymy do jednej rodziny. Chociaż członkowie rodziny powinni okazywać sobie nawzajem miłość i szacunek, to w obecnych czasach trudno o taką miłość. Kochający Bóg nie chciał, żeby tak było.

„Masz kochać swojego bliźniego jak samego siebie” (KAPŁAŃSKA 19:18).

„Kochajcie swoich nieprzyjaciół” (MATEUSZA 5:44).

Zwróć uwagę, jak Bóg opisuje miłość w swoim Słowie, w 1 Liście do Koryntian 13:4-7:

„Miłość jest cierpliwa i życzliwa”.

Zastanów się: Co czujesz, kiedy inni są wobec ciebie cierpliwi i życzliwi oraz nie reagują złością na twoje błędy?

Miłość „nie jest zazdrosna”.

Zastanów się: Co czujesz, kiedy inni są wobec ciebie podejrzliwi lub zazdrośni?

Miłość „nie szuka własnych korzyści”.

Zastanów się: Co czujesz, kiedy inni szanują twoje poglądy i nie próbują zawsze stawiać na swoim?

Miłość „nie prowadzi rachunku krzywd”.

Zastanów się: Bóg jest gotowy wybaczać skruszonym grzesznikom. „Nie będzie zawsze wytykał winy ani wiecznie chował urazy” (Psalm 103:9). Cenimy sobie, kiedy ktoś, kogo uraziliśmy, nam przebacza. Dlatego my też powinniśmy być gotowi przebaczyć, kiedy ktoś urazi nas (Psalm 86:5).

Miłość „nie cieszy się z nieprawości”.

Zastanów się: Kiedy spotyka nas coś złego, nie chcemy, żeby inni się z tego cieszyli. Dlatego my też nie będziemy się cieszyć z problemów, które kogoś spotykają, nawet jeśli wcześniej źle nas potraktował.

Jeśli chcemy, żeby Bóg nam błogosławił, musimy w ten sposób kochać innych bez względu na ich wiek, narodowość czy religię. Taką miłość możemy na przykład wyrazić, pomagając osobom będącym w potrzebie.