W VII WIEKU p.n.e. Asyria była największym mocarstwem na świecie. „Rozciągała się od Cypru na zachodzie do [terenów dzisiejszego] Iranu na wschodzie, a w pewnym momencie obejmowała nawet Egipt” — zauważono w serwisie internetowym Muzeum Brytyjskiego. Stolica Asyrii, Niniwa, była największym ówczesnym miastem. Mogła się poszczycić monumentalnymi posągami, imponującymi ogrodami, luksusowymi pałacami i obszernymi bibliotekami. Ze znalezionych w niej inskrypcji wynika, że król Asurbanipal, podobnie jak inni asyryjscy władcy, nazywał siebie „królem świata”. W tamtym okresie Asyria i jej stolica wydawały się nie do pokonania.

Kiedy jednak imperium asyryjskie było w pełnym rozkwicie, prorok Sofoniasz zapowiedział: „[Jehowa] zniszczy Asyrię. Niniwę zamieni w pustkowie wysuszone jak pustynia”. A prorok Nahum oświadczył: „Rabujcie srebro, rabujcie złoto! (...) Miasto opustoszało, jest wyludnione, zrujnowane! (...) Każdy, kto cię zobaczy, ucieknie przed tobą i powie: ‚Niniwa została zniszczona!’” (Sof. 2:13; Nahuma 2:9, 10; 3:7). Słysząc te proroctwa, można się było zastanawiać: „Czy to naprawdę możliwe? Czy potężna Asyria kiedykolwiek zostanie podbita?”. Musiało się to wydawać nieprawdopodobne.

A jednak tak właśnie się stało! Pod koniec VII wieku p.n.e. Asyrię podbili Babilończycy oraz Medowie. Niniwa z czasem się wyludniła i poszła w zapomnienie. Jak czytamy w pewnym tekście opublikowanym przez Metropolitalne Muzeum Sztuki w Nowym Jorku, „w średniowieczu miejsce to było opuszczone i zasypane; o Niniwie wiedziano głównie dzięki informacjom pochodzącym z Biblii”. Według Stowarzyszenia Archeologii Biblijnej do początków XIX wieku n.e. „nie było nawet pewności, czy wspaniała stolica Asyrii w ogóle istniała”. Jednak w roku 1845 archeolog Austen Henry Layard rozpoczął w ruinach Niniwy prace wykopaliskowe. Jego odkrycia potwierdziły dawną świetność tego miasta.

Dokładne spełnienie się proroctw biblijnych o Niniwie umacnia w nas przekonanie, że spełnią się również proroctwa dotyczące zagłady dzisiejszych systemów politycznych (Dan. 2:44; Obj. 19:15, 19-21).