CO MÓWIĄ NIEKTÓRZY

Rzymianie zawiesili Jezusa na krzyżu wykonanym z dwóch drewnianych elementów.

CO MÓWI BIBLIA

Jezus został zabity przez ‛zawieszenie na drzewie’ (Dzieje 5:30, Biblia Tysiąclecia). Oba słowa używane przez pisarzy Biblii w odniesieniu do przedmiotu, na którym zginął Jezus, określają jeden kawałek drewna, a nie dwa. Według dzieła Gunnara Samuelssona Crucifixion in Antiquity (Krzyżowanie w starożytności) greckie słowo stauròs oznacza „szeroko pojęty pal. Nie jest to odpowiednik ‚krzyża’”. A wspomniany w Dziejach 5:30 ksýlon był „prostym palem lub słupem, do którego Rzymianie przybijali skazańców; nazywano to ukrzyżowaniem” *.

W Biblii metodę egzekucji Jezusa powiązano z prawem obowiązującym w starożytnym Izraelu. Napisano w nim: „A jeśli ktoś popełni grzech zasługujący na wyrok śmierci i zostanie uśmiercony, i zawiesisz go na palu, to (...) jest przeklęty przez Boga” (Powtórzonego Prawa 21:22, 23). Nawiązując do tego prawa, apostoł Paweł napisał, że Jezus stał się „za nas przekleństwem, ponieważ jest napisane: ‚Przeklęty każdy zawieszony na palu [ksýlon]’” (Galatów 3:13). W ten sposób Paweł wskazał, że Jezus umarł na palu — pojedynczym kawałku drewna.

„Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie” (Dzieje 10:39, Biblia Tysiąclecia).

CO MÓWI BIBLIA

Nigdzie w Biblii nie znajdujemy informacji, że pierwsi chrześcijanie używali krzyża jako symbolu religijnego. Robili to jednak żyjący w tamtym czasie Rzymianie — posługiwali się krzyżem, wielbiąc własnych bogów. Jakieś trzy wieki po śmierci Jezusa rzymski cesarz Konstantyn przyjął krzyż jako godło swojego wojska i w rezultacie symbol ten zaczęto kojarzyć z chrześcijaństwem.

Skoro poganie używali krzyża, żeby wielbić swoje bóstwa, czy uczniowie Jezusa mieli go używać, oddając cześć prawdziwemu Bogu? Wręcz przeciwnie, wiedzieli, że potępiał On oddawanie Mu czci za pomocą „postaci jakiegokolwiek symbolu” oraz że chrześcijanie mieli ‛uciekać od bałwochwalstwa’ (Powtórzonego Prawa 4:15-19; 1 Koryntian 10:14). „Bóg jest Duchem”, jest niewidoczny dla ludzkich oczu. Dlatego pierwsi chrześcijanie nie używali przedmiotów czy symboli, żeby poczuć bliskość Stwórcy. Wielbili Go „duchem”, czyli kierowani świętym duchem Boga, oraz „prawdą”, a więc zgodnie z Jego wolą wyjawioną w Piśmie Świętym (Jana 4:24).

„Prawdziwi czciciele będą czcić Ojca duchem i prawdą” (Jana 4:23).

CO MÓWIĄ LUDZIE

„Było to czymś zupełnie naturalnym, że narzędzie zbawienia powinno zostać otoczone wyjątkowym szacunkiem i czcią (...). Kto wielbi wizerunki, wielbi osobę, którą przedstawiają” (New Catholic Encyclopedia).

CO MÓWI BIBLIA

Chrześcijanie mają dług wdzięczności wobec Jezusa, ponieważ jego śmierć umożliwia im przebaczenie grzechów, zbliżenie się do Boga oraz otrzymanie życia wiecznego (Jana 3:16; Hebrajczyków 10:19-22). Nie mieli okazywać szacunku za ten dar poprzez eksponowanie jakiegoś symbolu Jezusa lub samo wyznawanie wiary w niego. Przecież „wiara, jeśli nie ma uczynków, sama w sobie jest martwa” (Jakuba 2:17). Chrześcijanie muszą postępować w sposób świadczący o wierze w Jezusa. Czyli jak?

W Biblii napisano: „Przymusza nas bowiem miłość Chrystusa, ponieważ osądziliśmy, że jeden człowiek umarł za wszystkich (...), aby ci, co żyją, nie żyli już dla samych siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony” (2 Koryntian 5:14, 15). Chrześcijanie czują się przymuszeni tym niezrównanym dowodem miłości Jezusa, żeby dostosowywać swoje życie do pozostawionego przez niego wzorca. W ten sposób okazują mu dużo większy szacunek, niż gdyby tylko posługiwali się symbolem religijnym.

„Wolą mego Ojca jest, żeby każdy, kto widzi Syna i w niego wierzy, miał życie wieczne” (Jana 6:40).