Obliczono, że pod dnem oceanów znajduje się jakieś pół miliona kilometrów sześciennych wody o niskim zasoleniu. „Poziom oceanów [kiedyś] był znacznie niższy” — mówi Vincent Post z Uniwersytetu Flindersa w mieście Adelaide. Oznacza to, że linia brzegowa przebiegała w innym miejscu i deszcz „magazynował się w postaci wód gruntowych na obszarach, które dziś znajdują się pod dnem”. Naukowcy liczą, że te podmorskie zasoby z czasem zostaną wykorzystane na rzecz ponad 700 milionów ludzi mających ograniczony dostęp do czystej wody.

Połowa gatunków dużych zwierząt, które dawniej żyły na Saharze, wyginęła albo zamieszkuje co najwyżej 1 procent pierwotnego siedliska. Przyczyn problemu należy tylko po części upatrywać w niestabilności regionu i rozpowszechnionych polowaniach. Choć pod względem bogactwa form życia pustynie dorównują lasom, to — jak zauważają badacze — „z powodu braku funduszy świat nauki nie poświęca bioróżnorodności pustyni zbyt wiele uwagi”. W rezultacie ekologom trudno jest monitorować zagrożone ekosystemy pustynne.

Według pewnych szacunków przyczyną co ósmego zgonu w roku 2012 było zanieczyszczenie powietrza. WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) ocenia, że obecnie jest ono „największym na świecie zagrożeniem środowiskowym dla zdrowia”.