PSZCZOŁY MIODNE (Apis mellifera) budują plastry z wosku wydzielanego przez gruczoły umieszczone na spodzie ich odwłoków. Konstrukcja plastra miodu często budzi podziw. Dlaczego?

Pomyśl: Matematycy już od dawna przypuszczali, że jeśli chodzi o najlepsze wykorzystanie przestrzeni i najmniejsze zużycie materiału, podział na sześciokąty przewyższa jakikolwiek inny, chociażby podział na kwadraty czy trójkąty równoboczne. Nie potrafili jednak tego dowieść. Dopiero w roku 1999 dr Thomas Hales dostarczył matematycznego dowodu na coś, co nazwał „hipotezą plastra miodu”. Udowodnił, że regularna sześciokątna konstrukcja pozwala optymalnie zagospodarować przestrzeń, a jednocześnie maksymalnie oszczędzić materiał.

Dzięki zastosowaniu sześciokątnych komórek pszczoły budują z minimalnej ilości wosku lekką, lecz mocną konstrukcję, która umożliwia im najlepsze wykorzystanie dostępnej powierzchni i zmagazynowanie jak największych zapasów miodu. Nic dziwnego, że plastry te bywają nazywane „arcydziełami architektury”.

Dzisiejsi naukowcy kopiują strukturę plastra miodu, żeby budować wytrzymałe konstrukcje, które pomagają efektywnie wykorzystywać przestrzeń. Na przykład w przemyśle lotniczym stosuje się panele typu „plaster miodu”, dzięki czemu samoloty są nie tylko mocniejsze, ale też lżejsze, przez co zużywają mniej paliwa.

Co o tym sądzisz? Czy niezwykła struktura plastra miodu powstała w wyniku ewolucji? A może została zaprojektowana?