„JESTEM zdumiona i poirytowana faktem, że w kwestii wyświęcania kobiet nic się nie zmienia” — napisała do gazety USA Today pewna katoliczka. Jej odczucia podziela wiele osób. Przecież w innych religiach kobiety usługują w charakterze kaznodziejów, kapłanów, biskupów czy rabinów.

Co ciekawe, zarówno religie, które zabraniają kobietom występować w roli kaznodziejów, jak i te, które pozwalają im nauczać z ambony, twierdzą, jakoby trzymały się w tej sprawie Pisma Świętego. Tymczasem Biblia nie popiera żadnego z tych poglądów. Jak to możliwe? Aby się o tym przekonać, zobaczmy, w jaki sposób użyto w Piśmie Świętym greckiego wyrazu diákonos, który może oznaczać „kaznodzieję”.

W I wieku n.e.

Wielu ludziom kaznodzieja kojarzy się z duchownym wygłaszającym kazanie. Ale w Biblii wyraz diákonos występuje w szerszym znaczeniu. Na przykład chrześcijankę imieniem Febe apostoł Paweł nazwał „naszą siostrą, która jest służebnicą [po grecku diákonos] zboru w Kenchrach” (Rzymian 16:1).

Czy twoim zdaniem Febe wygłaszała kazania na spotkaniach religijnych miejscowego zboru? Na czym właściwie polegała jej służba? W Liście do Filipian Paweł napisał, że pewne kobiety ‛pracowały razem z nim nad rozpowszechnieniem Ewangelii’ (Filipian 4:2, 3, Współczesny przekład).

Pierwsi chrześcijanie ‛rozpowszechniali Ewangelię’ przede wszystkim „publicznie i od domu do domu” (Dzieje 20:20). Ci, którzy się tym zajmowali, byli kaznodziejami. W działalności tej uczestniczyły także kobiety. Na przykład Pryscylla razem z mężem ‛dokładniej objaśniła drogę Bożą’ pewnemu bogobojnemu człowiekowi, który nie był jeszcze ochrzczony jako chrześcijanin (Dzieje 18:25, 26). Podobnie jak Febe i wiele innych kobiet, Pryscylla najwyraźniej potrafiła skutecznie głosić dobrą nowinę.

Zaszczytna rola

Czy publiczną służbę kaznodziejską zlecono kobietom jako poślednie zajęcie, natomiast mężczyznom powierzono ważniejszy obowiązek przewodzenia zborowi? Ależ nie, i to z dwóch powodów. Po pierwsze, Biblia wyraźnie mówi, że w publicznej działalności ewangelizacyjnej mieli brać udział wszyscy chrześcijanie, w tym również mężczyźni pełniący odpowiedzialne funkcje w zborze (Łukasza 9:1, 2). Po drugie, publiczna służba kaznodziejska była i jest głównym sposobem, w jaki chrześcijanie obojga płci stosują się do polecenia Jezusa, by ‛czynić uczniów z ludzi ze wszystkich narodów oraz ich uczyć’ (Mateusza 28:19, 20).

 Niektóre kobiety w zborze mają do odegrania jeszcze inną ważną rolę. Paweł napisał: „Niech też starsze kobiety (...) będą nauczycielkami tego, co dobre — żeby mogły przywodzić do opamiętania młode kobiety: aby kochały swych mężów, aby kochały swe dzieci” (Tytusa 2:3, 4). Tak więc dojrzałe chrześcijanki, od lat kierujące się zasadami biblijnymi, mogą pomagać młodszym, mniej doświadczonym kobietom w nabywaniu dojrzałości. To również jest zaszczytna i odpowiedzialna rola.

Nauczanie w zborze

Jednak nigdzie w Biblii nie powiedziano, że kobiety mają nauczać w zborze. Przeciwnie, apostoł Paweł polecił im ‛milczeć na wspólnych zebraniach’. Dlaczego? Jak dalej napisał, chodzi między innymi o to, by wszystko ‛odbywało się z godnością i w należytym porządku’ (1 Koryntian 14:34, 40, Biblia poznańska). Aby zbór sprawnie funkcjonował, Bóg powierzył nauczanie jednej grupie. Ale zauważmy, że nadzorowania zboru nie powierza się komuś tylko dlatego, że jest mężczyzną; zadanie to otrzymują wyłącznie ci, którzy naprawdę mają ku temu kwalifikacje (1 Tymoteusza 3:1-7; Tytusa 1:5-9) *.

Czy wobec tego Bóg przewidział dla kobiet podrzędną rolę? Nic podobnego. Jak pamiętamy, Jehowa zlecił im ważną pracę — mają publicznie o Nim głosić (Psalm 68:11). Obecnie w publicznej służbie kaznodziejskiej pełnionej przez Świadków Jehowy biorą udział mężczyźni i kobiety, którzy pomogli już milionom osób okazać skruchę i zabiegać o wybawienie (Dzieje 2:21; 2 Piotra 3:9). To naprawdę niemałe osiągnięcie!

Wyznaczenie mężczyznom i kobietom określonego miejsca sprzyja zachowaniu pokoju, a jednocześnie stanowi wyraz poszanowania dla obu płci. Zilustrujmy to przykładem: oczy i uszy nawzajem się uzupełniają, dzięki czemu pieszy może przejść bezpiecznie przez ruchliwą ulicę. Podobnie gdy mężczyźni i kobiety spełniają wolę Boga w ramach wyznaczonych im przez Niego ról, wówczas obdarza On zbór pokojem (1 Koryntian 14:33; Filipian 4:9) *.

[Przypisy]

CZY SIĘ NAD TYM ZASTANAWIAŁEŚ?

● W jakim sensie kobiety nauczały w zborze wczesnochrześcijańskim? (Dzieje 18:26)

● Komu się powierza urząd nadzorcy w zborze? (1 Tymoteusza 3:1, 2)

● Jak Bóg zapatruje się na służbę kaznodziejską dzisiejszych chrześcijanek? (Psalm 68:11)

[Napis na stronie 29]

„Jehowa podaje słowo; zwiastunek dobrej nowiny jest wielki zastęp” (PSALM 68:11)