„Będzie pan musiał poszukać sobie pracy”
DYREKCJA nazywała go Genialny Fred *. Przepracował w firmie sześć lat i w tym czasie dzięki jego pomysłom racjonalizatorskim zaoszczędzono mnóstwo pieniędzy. Nic więc dziwnego, że gdy wezwał go szef, spodziewał się podwyżki lub awansu. Ale zamiast tego usłyszał: „Będzie pan musiał poszukać sobie pracy”.
Fred nie wierzył własnym uszom. Opowiada: „Dobrze zarabiałem i lubiłem swoje zajęcie, a tu nagle taki cios”. Wiadomość ta była szokiem również dla jego żony Adele, która tak wspomina tamten moment: „Nogi się pode mną ugięły. Pomyślałam: co teraz z nami będzie?!”.
Jak ukazuje poniższy wykres, każdego roku podobny los spotyka miliony ludzi. Za tymi liczbami kryje się bezmiar ludzkiej goryczy. Na przykład Raúl, imigrant z Peru, został zwolniony po 18 latach pracy w dużym nowojorskim hotelu. Szukał jakiejś posady, ale bezskutecznie. Mówi: „Przez prawie 30 lat utrzymywałem rodzinę, więc jako bezrobotny czułem, że zawiodłem swoich najbliższych”.
Przeżycia Raúla ukazują coś, o czym przekonało się wielu bezrobotnych — że zwolnienie z pracy nie tylko pogarsza sytuację finansową danej osoby, lecz często odbija się także na jej stanie emocjonalnym. „Zaczęłam się czuć mało warta” — mówi Renée, której mąż Matthew przeszło trzy lata nie mógł znaleźć pracy. „Gdy człowiek jest bez grosza, ludzie mają go za nic, i wkrótce on sam też zaczyna tak o sobie myśleć”.
Jednak zranione uczucia to nie wszystko. Utrata zatrudnienia pociąga za sobą konieczność ograniczenia wydatków. Fred mówi: „Kiedy mieliśmy pieniądze, nigdy nie myśleliśmy o oszczędzaniu. Ale gdy pracy wciąż nie było, a wydatki nie malały, po prostu musieliśmy zacisnąć pasa”.
Jeżeli przez dłuższy czas trudno znaleźć jakąś posadę, stanowi to duże obciążenie psychiczne i emocjonalne. Ponadto trzeba nieraz nauczyć się rezygnować z kupowania różnych rzeczy. Omówmy najpierw dwie praktyczne metody radzenia sobie z negatywnymi emocjami.
[Przypis]
^ ak. 2 Niektóre imiona w tej serii zostały zmienione.
[Wykres na stronie 3]
[Patrz publikacja]
Liczba bezrobotnych w 2008 roku w trzech przykładowych krajach
Japonia 2 650 000
Hiszpania 2 590 000
USA 8 924 000