▪ Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata jest obecnie dostępne w całości w 43 językach, z czego 3 wersje językowe opublikowano również pismem Braille’a. Chrześcijańskie Pisma Greckie w Przekładzie Nowego Świata wydano dodatkowo w 18 językach, a oprócz tego jedna edycja ukazała się pismem Braille’a. Do lipca 2007 roku łączny nakład wszystkich tych wydań wyniósł 143 458 577 egzemplarzy.

▪ Za najstarszy ze znalezionych dotąd tekstów biblijnych uważa się fragment Księgi Liczb 6:24-26, zawierający tak zwane kapłańskie błogosławieństwo. Został zapisany na dwóch srebrnych amuletach zwiniętych jak zwoje i pochodzi z przełomu VII i VI wieku p.n.e. (BIBLICAL ARCHAEOLOGY REVIEW, USA).

▪ Do końca roku 2006 liczba języków i dialektów, w których jest dostępna co najmniej jedna księga biblijna, wyniosła 2426. Oznacza to wzrost o 23 języki w stosunku do poprzedniego roku (ZJEDNOCZONE TOWARZYSTWA BIBLIJNE, WIELKA BRYTANIA).

▪ Jakieś 28 procent Amerykanów uważa Biblię za „prawdziwe słowo Boże (...), które powinno być odbierane dosłownie”, 49 procent — za „natchnione słowo Boże, w którym nie wszystko należy rozumieć literalnie”, a 19 procent — za „książkę zawierającą baśnie” (SERWIS INFORMACYJNY INSTYTUTU GALLUPA, USA).

Najstarsza chińska Biblia?

„Najwcześniejszą wzmiankę o chińskim przekładzie hebrajskiej części Biblii zawiera stela (po lewej), datowana na rok 781 n.e.” — mówi uczony Yiyi Chen z Uniwersytetu Pekińskiego. Stelę wykonaną przez nestorianów znaleziono w mieście Xi’an w roku 1625. „Chińska nazwa tej steli jest oficjalnie tłumaczona na: ‚Pomnik upamiętniający ekspansję w Chinach świetlanej religii z Daqin’ (...) Daqin to chińskie określenie imperium rzymskiego” — wyjaśnia wspomniany uczony. „Wśród znaków pokrywających stelę znajdują się takie chińskie wyrażenia jak ‚prawdziwy kanon’ oraz ‚tłumaczenie Biblii’”.

[Prawa własności do ilustracji, strona 30]

© Réunion des Musées Nationaux/​Art Resource

Skarb w torfowisku

W roku 2006 w Irlandii robotnicy pracujący na torfowisku wykopali psałterz pochodzący prawdopodobnie z VIII wieku n.e. Ten łaciński manuskrypt, jeden z niewielu ocalałych z tamtej epoki, uznawany jest za prawdziwy skarb. Składa się z około 100 welinowych kart w oryginalnej oprawie i został wykonany z materiałów najwyższej jakości. „Pozostałości skórzanej torby i przykrywającej ją płachty wskazują, że psałterz ten ukryto celowo, być może przed jakimś najazdem wikingów 1200 lat temu” — podaje londyński The Times. Mimo że kartki się posklejały i częściowo podgniły, specjaliści są przekonani, że uda im się je rozdzielić i zakonserwować.

Przeczesywanie historii

Według doniesień archeolodzy przeczesujący tony ziemi zgarniętej ze wzgórza świątynnego w Jerozolimie odnaleźli tysiące przedmiotów datowanych od czasów przedizraelskich aż po współczesne. Wśród nich znajduje się między innymi grot strzały typowy dla wojsk Nebukadneccara (Nabuchodonozora) — króla, który zniszczył w tym miejscu pierwszą żydowską świątynię. Jednak najbardziej niezwykłym znaleziskiem jest gliniana pieczęć z VII lub VI wieku p.n.e., na której widnieje hebrajskie imię Gedaljahu ben Immer Ha-Kohen. Archeolog Gabriel Barkai wyraża pogląd, iż jej właściciel „mógł być bratem Paszchura ben Immera, opisanego w Biblii [Jeremiasza 20:1] kapłana i urzędnika świątynnego”.