Młodzi ludzie pytają: Czy nie mam zaburzeń apetytu? [październik 2006] Ten artykuł bardzo mnie przygnębił. Przez całe życie walczę z zaburzeniami apetytu. Odniosłam wrażenie, że uważacie, iż powinnam się z tym uporać już w młodości. Do tej pory nie zdołałam wygrać z tą wstrętną chorobą i teraz czuję, że jestem beznadziejnym przypadkiem. Artykuł sugeruje, że wystarczy mieć silną wiarę, aby poradzić sobie z zaburzeniami apetytu.

J.J., USA

„Przebudźcie się!” odpowiada: Artykuły z serii „Młodzi ludzie pytają” są skierowane głównie do młodzieży, ale pożytek z zawartych w nich zasad biblijnych może odnieść każdy czytelnik, niezależnie od wieku. Zdajemy sobie sprawę, że zaburzenia apetytu to choroba, którą bardzo trudno pokonać. Nie sugerujemy, że cierpiącym na nią osobom brakuje wiary. Radzimy jedynie, aby zwracały się do Jehowy z prośbą o wsparcie. Oprócz tego zachęcamy do szukania pomocy u „rodziców lub innej dorosłej osoby”. Co więcej, artykuł otwarcie przyznaje, że „powrót do zdrowia nie jest łatwy” i mogą się zdarzać nawroty choroby. To, że przez lata wytrwale walczysz z zaburzeniami apetytu, jest godne pochwały.

Młodzi ludzie pytają: Jak pokierować swoim życiem? [lipiec 2006] Niedługo kończę szkołę i muszę się zastanowić, co będę robiła w przyszłości. Ten artykuł utwierdził mnie w pragnieniu podjęcia służby pełnoczasowej. Nie ma zajęcia, które byłoby bardziej wartościowe i które sprawiłoby mi więcej radości.

H.W., Hongkong

Jestem bardzo wdzięczny za ten artykuł. Pomógł mi dostrzec, że najlepsze, co mogą zrobić młodzi ludzie w tym materialistycznym świecie, to dać pierwszeństwo celom duchowym.

A.S., Brazylia

W ferworze zajęć często zapominam o moich celach — ten artykuł mi o nich przypomniał. Chcę robić wszystko, co w mojej mocy, aby służyć Jehowie. Dziękuję za troskę, jaką okazujecie nam, młodym.

E.M., Japonia

Jak budować szczęśliwe małżeństwo [lipiec 2006] Te artykuły to prawdziwy majstersztyk. Pokazują, że we wzajemnych relacjach małżonkowie powinni naśladować Jezusa i jego stosunek do uczniów. Myślę, że nie ma lepszego przykładu. Nadal wykonujcie tę dobrą pracę. Każdego miesiąca z niecierpliwością czekamy na nowe czasopisma.

S.C., USA

Od poczucia beznadziejności do szczęścia [lipiec 2006] Podobnie jak brat González, zmagałam się z poczuciem niższości. Mówiłam sobie: „Jehowa nie może mnie kochać, zwłaszcza że w przeszłości dopuściłam się wielu grzechów”. Jakim błogosławieństwem jest świadomość, że Jehowa darzy nas wielką miłością, jest łaskawy i chętnie przebacza! Dzięki licznym radom, życzliwemu wsparciu zboru i świętego ducha Bożego zdołałam wprowadzić w czyn nauki biblijne. Dziękuję za ten pokarm duchowy dostarczany we właściwym czasie.

T.A., USA