Kiedy Zarina została Świadkiem Jehowy, wróciła z Rosji do rodzinnego kraju w środkowej Azji, zdecydowana wychować w tej religii swoje dwie córki. Ze względu na złą sytuację materialną mieszkała w jednopokojowym mieszkaniu razem z rodzicami oraz bratem i bratową. Rodzice nie pozwolili jej, żeby uczyła córki o Biblii, a im samym też zakazali rozmawiać na ten temat z mamą.

 Zarina zastanawiała się, co zrobić, żeby mimo to uczyć dziewczynki o Jehowie (Przysłów 1:8). Gorąco modliła się do Niego o kierownictwo i mądrość. Następnie zaczęła działać zgodnie z tym, o co prosiła. Postanowiła zabierać córki na spacery i rozmawiać z nimi o dziełach stwórczych. Te krótkie spacery rozbudziły w dziewczynkach zainteresowanie Stwórcą.

 Potem Zarina wymyśliła sposób, żeby szkolić córki za pomocą książki Czego naprawdę uczy Biblia? a Treść akapitów z tej książki i pytania do nich zapisywała na luźnych kartkach papieru. Żeby pomóc dziewczynkom lepiej zrozumieć te myśli, dodawała jeszcze jakieś uwagi od siebie. Następnie chowała kartki razem z ołówkiem w łazience, pod pralką. Kiedy córki wchodziły do łazienki, czytały akapity i zapisywały odpowiedzi.

 Zanim Zarina wyprowadziła się z córkami do innego mieszkania, za pomocą tej metody przestudiowała z nimi dwa rozdziały wspomnianej książki. Potem mogła już je wychowywać sama, bez żadnych przeszkód ze strony rodziców. W październiku 2016 roku obie córki zostały ochrzczone, szczęśliwe, że mama tak mądrze i rozważnie uczyła je prawdy z Biblii.