Jeschräwen von Matäus 8:1-34

  • Een Leprakranka woat jeheelt (1-4)

  • De Gloowen von eenen Soldoten-Leida (5-13)

  • Jesus heelt väle en Kape̱rnaum (14-17)

  • Woo eena Jesus nofoljen saul (18-22)

  • Jesus beschwicht eenen Storm (23-27)

  • Jesus schekjt beese Jeista en de Schwien nenn (28-34)

8  Aus hee vom Boajch raufkjeem, kjeemen am groote Häaden Menschen hinjaraun.  Un dan kjeem een Leprakranka doahan un bekjt sikj ver am un säd: “Har, wan du daut west, dan kaust du mie heelen*.”  Dan strakjt Jesus siene Haunt ut un schieed am aun un säd: “Ekj well daut, sie jeheelt.” Dan wia hee fuaz siene Leprakrankheit loos.  Dan säd Jesus to am: “See doano, daut du daut kjeenem vetalen woascht. Oba go un wies die dän Priesta un brinj daut Opfa, waut Moses bestalt haud, aus een Bewies fa dee, daut du jeheelt best.”  Aus Jesus en de Staut Kape̱rnaum nennkjeem, kjeem een Soldoten-Leida no am un prachad am no Help  un säd: “Har*, mien Deena licht tus jelämt un dee mott kjemmalich lieden.”  Jesus säd to dän: “Wan ekj ieescht bat doa sie, dan woa ekj dän heelen.”  Un de Soldoten-Leida säd dan: “Har*, ekj sie daut nich wieet, daut du unja mien Dak kjemst. Oba saj bloos, daut mien Deena saul jeheelt woaren, un dan woat dee uk.  Wiels ekj hab uk soone, waut äwa mie sent, un ekj sie äwa Soldoten aunjestalt. Wan ekj to eenen von dee saj: ‘Go!’, dan jeit dee, un wan ekj to dän aundren saj: ‘Komm!’, dan kjemt dee. Un wan ekj to mienen Sklow saj: ‘Doo dit!’, dan deit dee daut.” 10  Aus Jesus daut hieed, wia hee gaunz vewundat un säd to dee, waut am hinjaraun kjeemen: “Ekj saj junt de Woarheit: Ekj hab en I̱srael kjeenem jefungen, waut soonen stoakjen Gloowen haft. 11  Oba ekj saj junt, daut väle vom Oosten un vom Wasten komen woaren, un dee woaren met Abraham un Isaak un Jakob toop en daut Kjennichrikj vom Himmel aum Desch sennen. 12  Oba de Säns von daut Kjennichrikj woaren rutjeschmäten em diestren nenn. Doa woaren dee roaren un sikj oppe Tänen bieten*.” 13  Dan säd Jesus to dän Soldoten-Leida: “Go trigj. Daut woat krakjt soo woaren, aus du jefroacht hast, wäajens du hast Gloowen jewäsen.” Un krakjt dee Stund wia sien Deena jeheelt. 14  Un aus Jesus no Petrus sien Hus kjeem, sach hee dän siene Schwieemutta krank em Bad ligjen met Feeba. 15  Dan schieed Jesus äare Haunt aun un daut Feeba jinkj äwa. Dan stunt see opp un funk aun, am to bedeenen. 16  Oba aus daut wia Owent jeworden, brochten de Menschen väle no am, waut von beese Jeista besäten wieren. Un hee säd, daut de Jeista veloten sullen, un dee deeden. Un hee heeld aul dee, waut lieden musten. 17  Doaderch erfeld sikj daut, waut derch dän Profeet Jesa̱ja wia verutjesajcht worden: “Hee neem onse Krankheiten un druach ons Lieden.” 18  Aus Jesus eene Häad Menschen rom sikj sach, säd hee to siene Jinja, daut see sullen met am toop no de aundre Kaunt Likj wanken. 19  Un een Schreftjelieeda* kjeem un säd to am: “Liera, ekj woa met die metkomen, wuaemma du hanjeist.” 20  Oba Jesus säd to am: “De Fas* haben äare Lajcha un de Väajel enne Loft haben äare Nasta, oba de Menschensän haft kjeene Städ, wua hee kaun sienen Kopp hanlajen.” 21  Dan kjeem een Jinja no am un säd: “Har, lot mie ieescht mol gonen mienen Voda begrowen.” 22  Jesus säd to dän: “Folj mie wieda no un lot de Doodje äare Doodes begrowen.” 23  Un aus hee oppem Boot noppstieech, kjeemen de Jinja am hinjaraun. 24  Un dan kjeem doa plazlich een groota Storm oppe Likj opp, soo daut de Walen bat oppem Boot kjeemen, oba Jesus schleep. 25  Un de Jinja kjeemen un wuaken am opp un säden: “Har, rad ons, wie sent batem omkomen!” 26  Oba hee säd to äant: “Wuarom es junt soo angst, jie, met soonen kjlienen Gloowen?” Dan stunt hee opp un beschwicht dän Wint un daut Wota, un daut wort riastell. 27  Dan wieren dise Mana gaunz vebleft un säden: “Wauts dit fa een Mensch? Mau rajcht de Wint un daut Wota jehorchen dän.” 28  Aus hee bat de aundre Kaunt kjeem, no de Gadare̱na-Jäajent, kjeemen doa twee Mana no am von mank de Jräwa*, waut von beese Jeista besäten wieren. Dee wieren soo jefäadlich, daut sikj kjeena wuach, opp dän Wajch doa vebietogonen. 29  Un dan schrieejen dee un säden: “Waut hab wie met die to doonen, Gott sien Sän? Best du jekomen, ons ver de bestemde Tiet to kjwälen?” 30  Een Enj auf von dee wia eene groote Häad Schwien oppe Weid. 31  Dan fungen de beese Jeista am aun to prachren un säden: “Wan du ons hia utdriewen deist, dan schekj ons en de Häad Schwien nenn.” 32  Un dan säd hee to dee: “Got!” Un doamet kjeemen dee ut dise Mana rut un fuaren enne Schwien nenn. Un dan moaracht de Häad Schwien von de huage Kaunt rauf em Wota nenn un kjeemen doa om. 33  Oba de Schwienshoads randen doa wajch un kjeemen no de Staut un vetalden doa aules un uk daut von de Mana, waut von de beese Jeista besäten wieren. 34  Un dan neem sikj daut soo rom, daut aul de Menschen von de Staut no Jesus kjeemen. Un aus dee am sagen, schlemden see am, äare Jäajent to veloten.

Footnooten

Ooda: “reinjen”.
Hia woat “Har” jesajcht bloos toom heeflich sennen.
Hia woat “Har” jesajcht bloos toom heeflich sennen.
Een Tieekjen von Wutt un Vetwiewlunk.
See Wuaterkjläarunk bie “Schreftjelieede”.
Ooda: Fuks.
Ooda: “Aunjedenkjs-Jräwa”.