Väle wellen weeten, to waut wie Menschen jemoakt sent. Dee wundren: “Wuarom läw wie verheipts?” Ooda: “Haft mien Läwen eenen Senn?” De Schreft wiest ons, daut wie jemoakt sent toom met Gott Frind woaren. Well wie mol seenen, woo de Schreft ons halpt, daut bäta to vestonen.

•   Gott es ons Schepfa. De Schreft sajcht: “Hee [Gott] es dee, dee ons jemoakt haft, un nich wie selfst” (Psalm 100:3, PB; Openboarunk 4:11).

•   Gott haft nuscht fa Dommheit jemoakt, aules haft eenen Senn (Jesaja 45:18).

•   Gott haft ons soo jemoakt, daut ons daut aun jeisteljet fält. Un doawäajen sieekj wie uk no eenen Senn em Läwen (Matäus 5:3, NW). Un Gott well haben, daut wie dän Senn em Läwen uk sellen finjen kjennen (Psalm 145:16).

•   Wan wie Gott kjanen lieren un met am Frind woaren, dan woa wie jeistlich tofräd sennen. Wan väle uk nich jleewen, daut et mäajlich es, daut wie kjennen met Gott Frind woaren, rot de Schreft ons oba too un sajcht: “Nodat junt no Gott, dan woat hee uk dicht no junt komen” (Jakobus 4:8, PB; 2:23).

•   Toom daut wie Gott siene Frind woaren kjennen, mott wie soo läwen, aus hee daut noch von emma haft haben wult. Un waut velangt Gott von ons? De Schreft sajcht ons daut en Liera 12:13 (PB): “Hab Ieaforcht fa Gott, un hool siene Jesazen; daut es aules waut von Menschen velangt es.”

•   Boolt woat Gott met aulet Lieden een Enj moaken. Dan woat Gott siene Frind, waut am aunbäden un deenen, eewjet Läwen jäwen. Daut es daut Läwen, waut Gott fa de Menschen noch von emma haft haben wult. Un dan woa wie uk gaunz vestonen kjennen, to waut wie Menschen jemoakt sent (Psalm 37:10-11).