‘Mag de God die hoop geeft, jullie alle vreugde en vrede geven doordat jullie op hem vertrouwen, zodat jullie hoop overvloedig zal zijn door kracht van heilige geest’ (Romeinen 15:13, Nieuwewereldvertaling).

 ‘Moge God, die ons hoop geeft, u in het geloof geheel en al vervullen met vreugde en vrede, zodat uw hoop steeds blijft toenemen door de kracht van de heilige Geest’ (Romeinen 15:13, NBV21).

 Met deze woorden sprak de apostel Paulus de wens uit dat God zijn geloofsgenoten met ‘vreugde en vrede’ zou vervullen. Die dingen houden verband met de hoop die God geeft en de kracht van de heilige geest.

 Welke hoop God geeft wordt onthuld in zijn geschreven Woord, de Bijbel. In Romeinen 15:4 staat: ‘Alles wat vroeger is geschreven [in de Bijbel], is geschreven om ons iets te leren, zodat we door onze volharding en door de troost uit de Schrift hoop krijgen.’ In de Bijbel staat Gods belofte om alle problemen op te lossen waardoor het leven nu zo hopeloos kan lijken, zoals armoede, onrecht, ziekte en de dood (Openbaring 21:4). God zal Jezus Christus gebruiken om die belofte waar te maken. En dat vormt de basis voor onze hoop op een betere toekomst (Romeinen 15:12).

 De hoop die je van God krijgt kan alleen ‘overvloedig’ worden of ‘toenemen’ als je op hem vertrouwt. Hoe meer je over hem leert, des te meer je ervan overtuigd raakt dat hij absoluut betrouwbaar is (Jesaja 46:10; Titus 1:2). Dankzij de solide hoop die God geeft kan iemand vervuld zijn met vreugde en vrede, zelfs als hij moeilijkheden meemaakt (Romeinen 12:12).

 Vrede, vreugde en hoop worden ook in verband gebracht met ‘heilige geest’, Gods kracht in actie. a God gebruikt de heilige geest om zijn beloften te vervullen, en dat geeft hoop. De geest kan ook goede vruchten in mensen voortbrengen, zoals vreugde en vrede (Galaten 5:22).

 Het boek Romeinen is eigenlijk een brief aan de christenen in de stad Rome. Sommigen van hen waren van Joodse afkomst, anderen niet. Paulus moedigde ze allemaal aan hun best te doen om ondanks de verschillen in achtergrond en cultuur eensgezind te zijn in hun denken en doen (Romeinen 15:6).

 Paulus herinnerde de christenen in Rome eraan dat God lang geleden een tijd had voorzegd waarin mensen uit alle volken hem verenigd zouden loven. Hij citeerde vier keer uit de Hebreeuwse Geschriften b om dat te ondersteunen (Romeinen 15:9-12). Hij wilde duidelijk maken dat niet alleen Joden maar mensen uit alle volken voordeel hebben van wat Christus heeft gedaan. Joden en niet-Joden hebben dezelfde hoop van God. Dus allen in de gemeente in Rome moesten ongeacht hun achtergrond ‘elkaar aanvaarden’, dat wil zeggen vriendelijk of gastvrij ontvangen (Romeinen 15:7).