Zuster Cecilia Alvarez (25), die in Argentinië woont, heeft haar hele leven al ernstige gezondheidsproblemen. Haar eerste operatie onderging ze toen ze pas 16 dagen oud was. Op 18 mei 1994 verhielpen artsen in Argentinië geboorteafwijkingen aan haar ruggengraat. Sindsdien heeft Cecilia nog 42 operaties gehad, waarvan de meeste werden uitgevoerd toe ze nog een kind was. De meest recente operatie vond begin dit jaar plaats: een hersteloperatie aan haar linkerheup. Net als bij haar voorgaande operaties werd ook deze succesvol uitgevoerd zonder bloedtransfusie.

Cecilia vertelt: ‘Het was heel stressvol om zo veel operaties en behandelingen te ondergaan.’ Maar ze probeert altijd positief te blijven en ze vertrouwt op Jehovah. Daarbij doet ze met de steun van haar ouders moeite om de adviezen van de artsen op te volgen. ‘Het was belangrijk om mijn lichaam voor te bereiden op een operatie’, zegt ze. ‘Zo nam ik ijzer en foliumzuur in, kreeg ik een epo-behandeling en volgde ik een ijzerrijk dieet, waardoor de productie van rode bloedcellen werd gestimuleerd.’

Cecilia zegt over de medische teams die haar door de jaren heen hebben behandeld: ‘Ik heb veel waardering voor hun werk, niet alleen omdat ze mijn leven hebben gered maar ook omdat ze respect hebben getoond voor mijn weigering van bloedtransfusie.’

De artsen die Cecilia hebben behandeld, hebben ook hun respect geuit voor haar en de broeders die haar hebben bijgestaan. Dr. Ernesto Bersusky, voormalig hoofd van de afdeling Spinale pathologie van het Juan P. Garrahan-kinderziekenhuis in Buenos Aires, die betrokken was bij een aantal grote ruggengraatoperaties van Cecilia, zegt: ‘In mijn contacten met Cecilia heb ik gemerkt hoe vastbesloten ze is en hoe duidelijk ze haar overtuiging kan uitleggen. Ik heb haar vaak gesproken en uitgelegd wat ik ging doen en haar ervan verzekerd dat ze geen bloed toegediend zou krijgen.’

Dr. Susana Ciruzzi, advocaat en lid van het comité voor bio-ethiek in het Juan P. Garrahan-kinderziekenhuis, zegt: ‘Er is een goede samenwerking geweest tussen Jehovah’s Getuigen en de medische staf. We hebben met Jehovah’s Getuigen samengewerkt en we hebben het op ons genomen vooruitgang te boeken — niet alleen in onze manier van denken, maar ook in onze technieken en wetenschappelijke kennis. Daardoor hebben we alternatieven voor bloedtransfusie kunnen ontwikkelen.’

Cecilia schrijft de goede afloop niet alleen toe aan haar deskundige artsen, maar ook aan de steun van haar geloofsgenoten. Ze vertelt: ‘Ik heb heel veel waardering voor het werk van het ziekenhuiscontactcomité (zcc) en de patiëntenbezoekgroep. Hun zelfopofferende en onvoorwaardelijke beschikbaarheid, ondanks gezins- en andere verantwoordelijkheden, is van onschatbare waarde.’

Hoewel Cecilia chronische pijn heeft en in een rolstoel zit, staat ze bekend om haar positieve instelling. Ze zegt zelfs: ‘Ik geloof dat deze traumatische ervaringen me hebben geholpen om aan mijn persoonlijkheid te werken en christelijke eigenschappen te ontwikkelen.’

Cecilia vervolgt: ‘Na een van mijn operaties werd ik bezocht door een lid van het zcc. Hij citeerde Spreuken 10:22: “Het is de zegen van Jehovah die je rijk maakt en hij voegt er geen verdriet aan toe.” Die tekst ben ik nooit vergeten.’

Op 1 mei 2019 werd onze zuster Cecilia bijzonder gezegend toen ze aangesteld werd als gewone pionier. Het is duidelijk dat Jehovah onze lieve zuster heeft getroost en gesterkt. En op haar beurt deelt ze de vertroostende boodschap uit Gods Woord graag met anderen.

We vertrouwen erop dat Jehovah ons allemaal net als Cecilia zal troosten in de diverse beproevingen waarmee we te maken hebben (2 Korinthiërs 1:4).