Ik ben geboren in Oeganda, in het district Gomba. De meeste mensen daar waren erg arm. In de plaats waar we woonden was geen elektriciteit en daarom gebruikten we ’s avonds petroleumlampen.

 Mijn ouders waren boer en waren van Rwanda naar Oeganda verhuisd. Ze verbouwden koffie en bananen, en van de bananen maakten ze een populaire alcoholische drank, waragi. Mijn ouders hielden ook kippen, geiten, varkens en koeien. Door mijn cultuur en opvoeding ging ik denken dat een vrouw haar man altijd moest gehoorzamen en nooit haar mening hoorde te geven.

 Op mijn 23ste verhuisde ik naar Rwanda, waar ik vaak met leeftijdgenoten uitging. Eén club bezocht ik zo vaak dat ik van het management een pasje kreeg waarmee ik gratis naar binnen kon. Ik hield ook van films met expliciet geweld. Door mijn omgeving en keuze van entertainment ging ik veel drinken en werd ik gewelddadig en immoreel.

 In 2000 ging ik samenwonen met een jonge vrouw, Skolastique Kabagwira, en we kregen drie kinderen. Door wat ik in mijn jeugd geleerd had, verwachtte ik dat ze voor me neerknielde als ze me begroette of iets wilde vragen. Ik vond ook dat al onze bezittingen van mij persoonlijk waren en dat ik daarmee mocht doen wat ik wilde. Ik ging vaak ’s avonds op stap en kwam dan om drie uur ’s morgens thuis, meestal dronken. Als ik op de deur klopte en Skolastique er iets te lang over deed om open te doen, sloeg ik haar.

 In die tijd werkte ik als leidinggevende bij een beveiligingsbedrijf, en ik had een goed salaris. Skolastique probeerde me over te halen om met haar mee te gaan naar de pinksterkerk, waarschijnlijk in de hoop dat ik daardoor zou veranderen. Maar ik had er geen zin in. Intussen kreeg ik een relatie met een andere vrouw. Omdat ik zo wreed en immoreel was, ging Skolastique met onze drie kinderen bij haar ouders inwonen.

 Een oudere vriend van ons sprak me aan op mijn leefstijl. Hij moedigde me aan om het opnieuw te proberen met Skolastique. Hij zei dat mijn prachtige kinderen het niet verdienden om zonder hun vader op te groeien. In 2005 stopte ik dan ook met drinken en ging ik bij de andere vrouw weg. Skolastique en ik hervatten onze relatie en in 2006 trouwden we. Maar ik was nog steeds gewelddadig naar haar toe.

 In 2008 kwam Joël, een Getuige van Jehovah, bij ons aan de deur, en ik luisterde naar wat hij te vertellen had. Samen met een andere Getuige, Bonaventure, bezocht hij me een aantal maanden regelmatig. We hadden vurige gesprekken over de Bijbel. Ik stelde veel vragen, vooral over het boek Openbaring. Eigenlijk probeerde ik te bewijzen dat de Getuigen ernaast zaten. Ik vroeg bijvoorbeeld waarom ze zeiden dat de ‘grote menigte’ uit Openbaring 7:9 op aarde zou leven, terwijl in dat vers staat: ‘Ze stonden voor de troon [van God] en voor het Lam’, Jezus Christus. Joël beantwoordde mijn vragen geduldig. Hij liet me bijvoorbeeld Jesaja 66:1 zien, waar God de aarde zijn ‘voetenbank’ noemt. De grote menigte staat dus op aarde voor Gods troon. En ik las Psalm 37:29, waar staat dat de rechtvaardigen eeuwig op aarde zullen leven.

 Uiteindelijk ging ik in op het aanbod om de Bijbel te bestuderen. Skolastique en ik kregen Bijbelles van Bonaventure. Door de studie ontwikkelde ik de motivatie om veranderingen in mijn leven aan te brengen. Ik leerde om mijn vrouw respectvol te behandelen. Ik verwachtte niet meer dat ze voor me knielde als ze me begroette of iets wilde vragen, en ik was ook niet meer van mening dat al onze bezittingen alleen van mij waren. Ook keek ik niet meer naar gewelddadige films. Het was niet makkelijk om deze veranderingen aan te brengen. Er was veel zelfbeheersing en nederigheid voor nodig.

 Een paar jaar daarvoor had ik onze oudste zoon, Christian, naar Oeganda gebracht om bij familie te wonen. Maar na het lezen van Deuteronomium 6:4-7 besefte ik dat mijn vrouw en ik van God de verantwoordelijkheid hadden gekregen om voor onze kinderen te zorgen en ze Bijbelse principes bij te brengen. Wat waren wij en onze zoon gelukkig toen we hem weer bij ons thuis lieten wonen!

 Ik leerde dat Jehovah een barmhartige God is, en ik ben ervan overtuigd dat hij me mijn vroegere houding en gedrag heeft vergeven. Ik ben heel blij dat Skolastique ook de Bijbel is gaan bestuderen. We droegen ons leven aan Jehovah op en op 4 december 2010 werden we samen gedoopt. Nu vertrouwen we elkaar en het maakt ons gelukkig Bijbelse principes in ons gezin toe te passen. Mijn vrouw is blij dat ik nu uit mijn werk meteen naar huis kom. Ook vindt ze het fijn dat ik haar met waardigheid en respect behandel, dat ik er persoonlijk voor heb gekozen geen druppel alcohol meer te drinken en dat ik niet meer gewelddadig ben. In 2015 werd ik als ouderling aangesteld om herderlijke zorg in onze gemeente te geven. Drie van onze vijf kinderen zijn gedoopt.

 Toen ik met Jehovah’s Getuigen de Bijbel begon te studeren, nam ik niet alles zomaar van ze aan. Maar ik was ervan onder de indruk dat ze de Bijbel gebruikten om mijn vragen te beantwoorden. Skolastique en ik gingen begrijpen dat degenen die beweren de ware God te dienen altijd naar zijn normen moeten leven, niet alleen als het goed uitkomt. Ik ben Jehovah heel dankbaar dat hij me tot zich heeft getrokken en dat ik nu bij zijn geestelijke gezin hoor. Als ik terugkijk op mijn leven, ben ik ervan overtuigd dat iedereen die oprecht is, met Gods hulp de veranderingen kan aanbrengen die nodig zijn om zijn goedkeuring te krijgen.