Ik ben geboren in een klein stadje in Polen, dicht bij de Duitse grens. Ik had een rustig leven, zo tussen de boerderijen en de bossen. Mijn lieve ouders moedigden me aan een goed leven te leiden, mijn best te doen op school en carrière te maken.

De problemen begonnen toen ik rechten ging studeren aan een universiteit in Wrocław. Ik woonde niet meer bij mijn ouders en koos verkeerde vrienden. Ik vond voetbal altijd al leuk, maar door om te gaan met die nieuwe vrienden werd ik een echte fanatiekeling. Mijn favoriete team kwam uit Warschau, en in het weekend ging ik naar hun wedstrijden, waar ze ook speelden. Tijdens die reisjes dronk ik veel, gebruikte ik drugs en vocht ik soms met supporters van het andere team. Zo kon ik ontsnappen aan het dagelijks leven, ook al wist ik dat het me mijn juridische carrière kon kosten als ik gearresteerd werd.

Mijn vrienden en ik gingen graag naar clubs en disco’s. Daar raakten we vaak betrokken bij straatgevechten. Ik werd meerdere keren door de politie gearresteerd, maar ik wist de juridische gevolgen altijd te ontlopen — zelfs al moest ik daarvoor iemand omkopen. Ik dacht echt dat ik alles uit het leven haalde. Toch wist ik diep vanbinnen dat ik verkeerd bezig was. Ik ging elke zondag naar de kerk in een poging mijn geweten te sussen.

In 2004 kwamen twee Getuigen van Jehovah bij me aan de deur, en ik stemde ermee in de Bijbel met ze te bespreken. Hoe meer ik besefte wat het inhield een ware christen te zijn, hoe meer mijn geweten begon te knagen. Ik wist dat ik zou moeten stoppen met zwaar drinken, drugs gebruiken en het omgaan met mensen die zich niet aan Bijbelse normen houden. Ik zag ook in dat ik mijn agressieve, gewelddadige persoonlijkheid moest veranderen. Ik wist het allemaal wel, maar ik bleef verkeerde dingen doen.

Ik bereikte een keerpunt in mijn leven toen ik op een avond met acht mannen begon te vechten. Ik weet nog dat ik op straat lag terwijl ze me stompten en tegen mijn hoofd schopten. Ik dacht dat ik het niet zou overleven en bad: ‘Jehovah, het spijt me dat ik  uw Woord niet serieus neem. Als ik dit overleef, beloof ik u dat ik de Bijbel met de Getuigen zal gaan onderzoeken en dat ik ga proberen mijn leven op orde te krijgen.’ Tot mijn verbazing overleefde ik het. Ik hield mijn belofte en begon de Bijbel te onderzoeken.

In 2006 verhuisde ik naar Engeland. Ik wilde geld verdienen om in Polen een nog hogere rechtenstudie te kunnen volgen. Tijdens mijn onderzoek van de Bijbel las ik een tekst die een grote impact op me had. De apostel Paulus schreef: ‘Ik beschouw alle dingen ook werkelijk als verlies wegens de uitnemende waarde van de kennis van Christus Jezus, mijn Heer. Om zijnentwil heb ik het verlies van alle dingen aanvaard en ik beschouw ze als een hoop vuil, opdat ik Christus moge winnen’ (Filippenzen 3:8). Net als ik had Paulus rechten gestudeerd. En net als ik was hij heel gewelddadig geweest (Handelingen 8:3). Maar hij ging inzien dat er een betere manier van leven was: God dienen en het voorbeeld van Jezus volgen. Toen ik over het voorbeeld van Paulus nadacht, besefte ik dat een succesvolle carrière en gewelddadig gedrag me niet gelukkig zouden maken. En ik raakte ervan overtuigd dat als Paulus kon veranderen, ik dat ook kon. Dus besloot ik in Engeland te blijven en die hogere rechtenstudie uit mijn hoofd te zetten.

Hoe meer ik over Jehovah leerde, hoe hechter mijn band met hem werd. Zijn belofte om iemand te vergeven die oprecht wil veranderen, vond ik heel mooi (Handelingen 2:38). En toen ik nadacht over 1 Johannes 4:16, waar wordt gezegd dat ‘God liefde is’, begon ik te begrijpen waarom God geweld haat.

Ik was ook onder de indruk van het gedrag van de Getuigen. Ik kon duidelijk zien dat ze zich probeerden te houden aan de hoge Bijbelse moraal, en ik wilde bij hun gelukkige familie van Getuigen horen. Nadat ik mijn problemen had overwonnen en veranderingen in mijn leven had aangebracht, werd ik in 2008 als een van Jehovah’s Getuigen gedoopt.

De Bijbel heeft me van een ambitieuze, gewelddadige, drugsgebruikende, zwaar drinkende voetbalsupporter veranderd in een aanbidder van God die graag met anderen over de Bijbel praat. Ik vind het nog steeds leuk om voetbal te kijken, maar ik ben vastbesloten zulke ontspanning op de juiste plaats te houden.

Ik ben inmiddels getrouwd met Esther, die Jehovah ook aanbidt, en we zijn heel gelukkig. We vinden het geweldig om hier in het noordwesten van Engeland met Poolse mensen over de Bijbel te praten. Voor het eerst in mijn leven voel ik echte voldoening. Ik heb een goed geweten en een zinvol leven.