ALS een echtpaar ruzie heeft, wil dat dan zeggen dat ze niet meer van elkaar houden? Nee. Fernando en Sarah, die hierboven worden aangehaald, houden zielsveel van elkaar. Zelfs in de beste huwelijken zullen af en toe onenigheden voorkomen.

Hoe komt het dat er onenigheden ontstaan en wat kunt u eraan doen om te voorkomen dat uw huwelijk erop stukloopt? Omdat het huwelijk een regeling van God is, is het verstandig om te onderzoeken wat zijn Woord, de Bijbel, over dit onderwerp te zeggen heeft. — Genesis 2:21, 22; 2 Timotheüs 3:16, 17.

De meeste echtparen behandelen elkaar graag op een liefdevolle en vriendelijke manier. Maar de Bijbel zegt realistisch: „Allen hebben gezondigd en bereiken niet de heerlijkheid Gods” (Romeinen 3:23). Als er meningsverschillen rijzen, kan het dus moeilijk zijn je emoties in bedwang te houden. En als er ruzie ontstaat, vervallen sommigen misschien makkelijk tot slechte gewoonten als schreeuwen en schelden (Romeinen 7:21; Efeziërs 4:31). Wat zou nog meer tot spanningen kunnen leiden?

Een man en een vrouw hebben vaak een verschillende stijl van communiceren. „Toen we pas getrouwd waren,” zegt Michiko, „kwam ik erachter dat we heel verschillend dachten over het bespreken van dingen. Ik vind het fijn om niet alleen te bepraten wat er is gebeurd, maar ook waarom en hoe het is gebeurd. Mijn man lijkt alleen maar geïnteresseerd te zijn in het eindresultaat.”

Het dilemma van Michiko is niet uniek. In veel huwelijken wil de ene partner misschien een meningsverschil uitvoerig uitpraten, terwijl de ander geen zin heeft in de confrontatie en daarom het onderwerp uit de weg gaat. Soms is het zo dat hoe meer de ene partner doorgaat over het onderwerp, hoe meer de ander zal proberen het te vermijden. Herkent u dit patroon in uw huwelijk? Lijkt een van u  beiden altijd alles te willen bepraten en de ander dat altijd te willen vermijden?

Een andere factor om te overdenken is dat iemands gezinsachtergrond van invloed kan zijn op zijn of haar beeld van de manier waarop een echtpaar met elkaar moet communiceren. Justin is vijf jaar getrouwd en zegt: „Bij ons thuis waren we allemaal nogal stil en ik heb er dus moeite mee om vrijuit over mijn gevoelens te praten. Dat vindt mijn vrouw heel vervelend. Haar familie is erg expressief en zij heeft er totaal geen moeite mee haar gevoelens tegenover mij te uiten.”

Onderzoekers zijn erachter gekomen dat de betrouwbaarste graadmeter voor geluk in een huwelijk niet is hoe vaak het paar zegt dat ze van elkaar houden. Een goede seksuele verhouding en financiële zekerheid zijn ook niet het allerbelangrijkst. De betrouwbaarste graadmeter voor een succesvol huwelijk is hoe goed man en vrouw in staat zijn de eventuele conflicten op te lossen.

Jezus zei dat wanneer twee mensen in het huwelijk treden het niet de man, maar God is die hen onder één juk samenbrengt (Mattheüs 19:4-6). Daarom strekt een goed huwelijk God tot eer. Aan de andere kant zou Jehovah God de gebeden kunnen negeren van een man die geen liefde toont voor zijn vrouw en geen rekening met haar houdt (1 Petrus 3:7). En als een vrouw haar man niet respecteert, toont ze feitelijk geen respect voor Jehovah, die de man als hoofd van het gezin heeft aangesteld. — 1 Korinthiërs 11:3.

Wat uw gezinsachtergrond of stijl van communiceren ook is, als u Bijbelse principes wilt toepassen en geschillen goed wilt oplossen, moet u geen kwetsende dingen zeggen. Vraag u af:

Heb ik de neiging om in de tegenaanval te gaan?

„Het pressen tot toorn, dat brengt ruzie voort”, zegt een wijze spreuk (Spreuken 30:33). Wat houdt dat in? Sta eens stil bij het volgende voorbeeld. Wat begint als een verschil van opvatting over het gezinsbudget (’we moeten onze creditcard niet zo vaak gebruiken’) kan snel veranderen in een aanval op de persoon (’jij hebt geen verantwoordelijkheidsgevoel’). Als uw partner u persoonlijk aanvalt, zult u misschien wel de neiging voelen opkomen om in de tegenaanval te gaan. Maar dat leidt alleen maar tot boosheid en een escalatie van het meningsverschil.

De Bijbelschrijver Jakobus gaf de waarschuwing: „Ziet! Hoe weinig vuur is er nodig om zo’n groot bos in brand te steken! Welnu, de tong is een vuur” (Jakobus 3:5, 6). Als huwelijkspartners hun tong niet beheersen, kunnen kleine meningsverschillen snel oplaaien tot heftige geschillen. En een huwelijk dat regelmatig door zulke verhitte ruzies wordt geteisterd, is geen omgeving waar liefde kan gedijen.

Zou u in plaats van uw partner met gelijke munt te betalen, Jezus kunnen navolgen die nooit terugschold? (1 Petrus 2:23) De snelste manier om een ruzie te sussen, is het standpunt van uw partner serieus te nemen en uw excuses aan te bieden voor uw aandeel aan het meningsverschil.

Bagatelliseer ik de gevoelens van mijn partner?

Gods Woord gebiedt: „Weest allen gelijkgezind, betoont medegevoel” (1 Petrus 3:8). Sta eens stil bij twee factoren waarom iemand dit advies misschien niet toepast. Mogelijk weet iemand te weinig van de gedachten of de gevoelens van zijn partner. Als uw partner bijvoorbeeld meer van streek is over een kwestie dan u, kunt u geneigd zijn te zeggen: ’Je reageert gewoon een beetje te emotioneel.’ Het is misschien uw bedoeling uw partner te helpen het  probleem in het juiste perspectief te zien. Maar er zijn maar weinig mensen die door zo’n opmerking worden geholpen. Zowel mannen als vrouwen willen zich begrepen voelen door de mensen van wie ze houden.

Ook buitensporige trots kan ertoe leiden dat iemand de gevoelens van zijn partner niet serieus neemt. Iemand die trots is, probeert zichzelf te verheffen door anderen voortdurend te kleineren. Dat doet hij misschien door te schelden of door negatieve vergelijkingen te trekken. Neem het voorbeeld van de farizeeën en schriftgeleerden in de tijd van Jezus. Als iemand — zelfs een medefarizeeër — een mening uitte die afweek van hun mening, namen deze trotse mensen hun toevlucht tot schelden en kleinerende opmerkingen (Johannes 7:45-52). Jezus was anders. Hij leefde met mensen mee wanneer ze hun gevoelens tegenover hem uitten. — Mattheüs 20:29-34; Markus 5:25-34.

Denk eens na over de manier waarop u reageert wanneer uw partner u vertelt wat hem of haar bezighoudt. Toont u door uw woorden, de klank van uw stem en uw gezichtsuitdrukking dat u zich in de ander kunt verplaatsen? Of hebt u de neiging de zorgen van uw partner snel weg te wuiven?

Twijfel ik vaak aan de motieven van mijn partner?

„Is het om niet, dat Job God heeft gevreesd? Hebt gij niet zelf om hem en om zijn huis en om al wat hij heeft, rondom een omheining geplaatst?” (Job 1:9, 10) Met die woorden trok Satan de motieven van de getrouwe Job in twijfel.

Als huwelijkspartners niet oppassen, kunnen ze ook in zo’n patroon vervallen. Als uw partner bijvoorbeeld iets aardigs voor u doet, vraagt u zich dan af wat hij of zij wil hebben of verbergen? Als uw partner een fout maakt, ziet u dat dan als een bevestiging dat hij of zij egoïstisch en onverschillig is? Schieten u meteen soortgelijke fouten uit het verleden te binnen en voegt u deze toe aan de lijst?

Paulus schreef: „Liefde . . . rekent het kwade niet aan” (1 Korinthiërs 13:4, 5). Ware liefde is niet blind. Maar ze houdt ook geen lijstje bij van fouten. Paulus zei ook dat ’liefde alle dingen gelooft’ (1 Korinthiërs 13:7). Dit soort liefde is niet lichtgelovig maar geneigd tot vertrouwen. Ze is ook niet cynisch of achterdochtig. Het soort liefde waartoe de Bijbel aanspoort, is bereid te vergeven en gunt anderen het voordeel van de twijfel (Psalm 86:5; Efeziërs 4:32). Wanneer huwelijkspartners zo’n liefde voor elkaar tonen, zullen ze een gelukkig huwelijk hebben.